ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 71

บทที่ 71 ความลับที่พูดไม่ได้

ฉีหลินอธิบายข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับการฝึกวิทยายุทธให้จ้าวอู่เจียงฟัง ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างตั้งใจ ยิ่งพวกเขาคุยกันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกถูกคอมากเท่านั้น จนในที่สุด ก็พูดจากันอย่างเป็นกันเองเหมือนสนิทกันมานับสิบปี

เพียงไม่นาน เจ้าสำนักฉีก็ลุกขึ้นยืน และพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“เอาเลย น้องจ้าว ใช้กำลังของเจ้าต่อยข้าเดี๋ยวนี้ ข้าอยากจะรู้ว่าเจ้าอยู่ในขั้นไหนแล้ว”

“หา? ข้าน้อยค่อนข้างแข็งแรงนะขอรับ…”

จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้ว แต่ลึก ๆ แม้กระทั่งตัวเขาเองก็อยากจะลองต่อยจนสุดแรงดูเช่นกัน

ฉีหลินตบไหล่อีกฝ่าย

“น้องจ้าว เจ้าไม่ต้องเป็นกังวล ข้าอยู่ในขอบเขตยอดยุทธ์มาหลายปีแล้ว คิดว่าจะรับหมัดเจ้าไม่ไหวเชียวหรือ? เจ้าลองต่อยออกมาให้สุดแรงเถอะ!”

“ได้เลยขอรับ” เมื่อเห็นว่าเจ้าสำนักมังกรเกล็ดศิลายืนยันเช่นนั้น ชายหนุ่มก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน และรวบรวมพลังทั้งหมดมาไว้ในฝ่ามือของตน

ดูจากร่างกายของจ้าวอู่เจียง… ฉีหลินก็ได้แต่ส่ายหน้า และคิดอยู่ในใจว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถฝึกวรยุทธ์ได้สำเร็จ ดูเหมือนชายผู้นี้เพิ่งจะเริ่มฝึกได้ไม่นานจริง ๆ

ขันทีหนุ่มสูดหายใจลึก ขยับถอยหลังไปสองก้าว กำหมัดมั่น

แค่หมัดเดียวจะทำร้ายผู้อื่นได้อย่างไร?

ฉีหลินวางแผนว่าหลังจากนี้ตนจะต้องให้คำแนะนำน้องชาย โดยจะต้องไม่ทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายจนเกินไป

แต่ในลมหายใจต่อมานั่นเอง

ตูม!

ชายหนุ่มเหวี่ยงหมัดใส่หน้าท้องของฉีหลินเสียงดังสนั่น

ฉีหลินถึงกับหลุดเสียงครางออกมาคำหนึ่ง ดวงตาปูดโปนจนแทบหลุดออกจากเบ้า เขาจ้องมองจ้าวอู่เจียงด้วยความพิศวง อีกฝ่ายยังคงยืนมือค้างอยู่ในท่าต่อย ในขณะที่เจ้าสำนักรู้สึกว่าความเจ็บปวดจากช่วงท้องแล่นพล่านไปทั่วกาย เจ็บจุกขึ้นมาถึงลำคอ

เป็นไปได้อย่างไร นี่หรือคือพลังหมัดของผู้ที่เพิ่งจะเริ่มต้นฝึกวิทยายุทธจริงหรือ?

หมัดนี้มีพลังทำลายล้างมหาศาล ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉีหลินมีขั้นพลังสูงส่งเป็นทุนเดิม เขาก็คงไม่อาจต้านทานหมัดนี้ได้เด็ดขาด อีกฝ่ายเป็นอสูรกายประเภทใดกัน?

เจ้าสำนักกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก สีหน้าแแข็งทื่อไม่เปลี่ยนแปลง พลางชื่นชมด้วยเสียงแหบแห้ง

“ยอดเยี่ยม…”

จ้าวอู่เจียงยกมือเกาท้ายทอย ท่าทางเขินอายไร้เดียงสา พูดยิ้ม ๆ ด้วยความกระวนกระวายใจ

“ข้าน้อยไม่เคยเรียนฝึกวิทยายุทธมาก่อน หมัดนี้คงทำให้ท่านหัวเราะเยาะแล้ว พี่ฉี”

หมัดของเจ้าสามารถล้มวัวได้ด้วยซ้ำ… ฉีหลินคิด แต่ไม่ได้พูดออกมา เพียงกระแอมไอสองครั้ง ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้

“อย่าเพิ่งดูถูกตัวเองเลย เจ้าฝึกฝนต่อไปเถอะ ข้าเชื่อว่าเจ้าจะกลายเป็นยอดจอมยุทธ์ชื่อดังในใต้หล้าได้แน่นอน”

จ้าวอู่เจียงยิ้มรับด้วยความดีใจ “เรามาลองดูกันอีกสักรอบดีไหมขอรับ เพราะเมื่อสักครู่นี้ ข้าน้อยใช้แรงเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ข้าน้อยอยากจะลองใส่แรงทั้งหมดดูว่าจะเป็นอย่างไร”

“หา?”

ฉีหลินหัวใจกระตุกวูบ แค่พลังหมัดที่ใช้แรงเพียงครึ่งเดียวก็ทำให้เขาแทบกระอักเลือดแล้ว ถ้าเกิดใช้แรงทั้งหมดขึ้นมา เขามิต้องไปเกิดใหม่เลยหรือ!

ไม่มีทางซะหรอก!

ฉีหลินส่ายศีรษะ และรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว

“วันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่า ฝึกหนักมากไปก็ไม่ดี ไว้เราค่อยมาลองใหม่กันวันหลังเถอะ ความจริง ข้ามีเรื่องอื่นอยากรบกวนขอความช่วยเหลือจากเจ้าด้วย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน