บทที่ 721 หมอกฝน
ฝนตกหนัก หมอกฝนปกคลุม เม็ดฝนและความลึกลับแพร่กระจายไปทั่วเมืองอวี้ตู่
ในสายตาของจ้าวอู่เจียง เซี่ยเฉินซู ตงหนิง และเยว่เฉียนชุน ที่เคยมีชีวิตชีวา ตอนนี้กลิ้งออกมาจากรถม้า นอนนิ่งไม่ขยับ แช่อยู่ในน้ำฝน ลืมตาเบิกโพลงมองท้องฟ้าสีเทาเหมือนศพที่ตายอย่างจิตใจไม่สงบสามศพ
จ้าวอู่เจียงมองภาพที่น่าสะพรึงกลัวเพียงแวบเดียว ก่อนจะหันกลับมามองเซี่ยเฉินซูและบัณฑิตตงหนิงที่ถูกเขาขัดขวาง
ตงหนิงถือกระบี่หัวผีสีดำ และฟันกระบี่ใส่เขาพร้อมกับตะโกนว่า
“เจ้าเป็นพวกของจอมโจรเยว่ด้วยหรือ?”
แสงเย็นยะเยือกพุ่งผ่านหมอกฝน ดวงตาของจ้าวอู่เจียงเปล่งแสงสีม่วง เขายกมือขึ้นตะปบ
“เคล้ง!”
เขาใช้มือตบคมกระบี่หัวผีปกป้องกลับไป น้ำฝนกระเซ็นกระจายเป็นละออง
จ้าวอู่เจียงพูดเสียงต่ำ
“ตงหนิง หยุดมือ”
ตงหนิงที่ถือกระบี่หัวผีดูเหมือนเต็มไปด้วยพลังการศึกษา แต่กลับถูกกลบด้วยความอาฆาต กระบี่ในมือฟันไม่หยุด
“เจ้าจอมโจร ตายซะ!!!”
จ้าวอู่เจียงขยับเท้าเลี่ยงการโจมตีอย่างรวดเร็ว
เซี่ยปี้อันและฟ่านอู๋จิ่วต่อสู้กันจนเสียงดังก้องไปทั่ว สายฝนหนักกลายเป็นม่านหมอก พลังแห่งการทำลายล้างกระจายเป็นวงกว้าง
ตงหนิงที่ถือกระบี่หัวผีฟันกระบี่อย่างดุร้ายและต่อเนื่อง ปากก็พูดแต่คำอาฆาตแค้น
จนกระทั่งตงหนิงตะโกนด้วยเสียงเศร้าใจ
“หนี่ผูซา ปล่อยศิษย์น้องข้าไป!”
เซี่ยเฉินซูนั่งคุกเข่าอยู่กลางสายฝน เสื้อผ้าและเส้นผมของนางเปียกปอน นางกอดแขนตัวเอง ร่างกายสั่นสะท้านและพูดไม่เป็นภาษา
“ศิษย์พี่ตง วิ่ง วิ่งเร็ว ศิษย์พี่ตง!”
“หนีไป ท่านต้องหนีไป!”
“ไม่ ไม่…”
“ท่านพ่อ! ท่านพ่ออยู่ไหน ท่านพ่อ!”
“ท่านพ่อ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า