ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 76

บทที่ 76 ผิดใจครั้งแรกกับฮ่องเต้หญิง

“กระหม่อมเข้าใจดี…” จ้าวอู่เจียงยังคงยิ้มต่อไป แต่หัวคิ้วของเขาพันกันยุ่งเหยิง

“แต่กระหม่อมไม่เห็นด้วย…”

“ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเห็นด้วยหรือไม่ ข้าเป็นฮ่องเต้ ข้าจะปล่อยให้เด็กคนนั้นกำเนิดขึ้นมาไม่ได้เด็ดขาด…” เซวียนหยวนจิ้งจ้องมองเข้าไปในดวงตาของจ้าวอู่เจียง ความสับสนในส่วนลึกของดวงตา ทำให้หัวใจของนางปั่นป่วน น้ำเสียงอ่อนลงเล็กน้อย

“อย่างไรก็ไม่ได้…”

จ้าวอู่เจียงสูดหายใจลึก ตอบกลับไปด้วยเสียงสั่นเครือ

“หากเด็กในท้องของตู๋กูหมิงเยว่เป็นชาย จริงอยู่ที่เขาจะเป็นองค์รัชทายาทแห่งแคว้นต้าเซี่ยในอนาคต… ฝ่าบาทคงไม่อยากให้มีผู้ใดมาท้าทายอำนาจ… แต่หากทารกที่คลอดออกมาเป็นเพศหญิงล่ะพ่ะย่ะค่ะ…”

เซวียนหยวนจิ้งรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรบางอย่างอุดตันอยู่ในลำคอ นางพยายามกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ เมื่อจ้าวอู่เจียงกล่าวว่าเด็กในท้องอาจเป็นเพศหญิง หัวใจของนางก็รู้สึกเจ็บปวดยิ่ง

“หากทารกคลอดออกมาเป็นเพศหญิง ฝ่าบาทก็ไม่ต้องกังวลสิ่งใดแล้ว….” จ้าวอู่เจียงกล่าวด้วยเสียงจริงใจ

แพขนตายาวงอนของเซวียนหยวนจิ้งกะพริบขึ้นลงแช่มช้า แววตาดูอบอุ่นขึ้นหลายส่วน

“ถึงจะมีโอกาสเป็นเช่นนั้น แต่ข้าก็ไม่อยากเสี่ยง ข้าจะเสี่ยงไม่ได้!”

“แม้แต่ทารกเพศหญิงท่านก็ยังไม่ปรานีอีกหรือ?” จ้าวอู่เจียงถูนิ้วมือ จ้องมองด้วยสายตามุ่งมั่น

“เจ้าพูดถูกแล้ว จ้าวอู่เจียง”

ฮ่องเต้หญิงลุกขึ้นยืน ดวงตาแดงก่ำมีน้ำตาคลอเต็มสองเบ้า

“ข้าไม่สามารถปรานีผู้ใดได้ทั้งนั้น แม้แต่ทารกหญิงก็ตาม! เพราะข้ารู้ดีว่ากว่าที่ข้าจะมาถึงจุดนี้ได้ ข้าต้องพบกับความยากลำบากเพียงใด เจ้าคิดดูเถอะว่าบรรดาผู้คนที่คิดทรยศจะทำอย่างไร หากรู้ความจริงว่าข้าเป็นสตรี?”

“แต่เรื่องนี้ไม่เหมือนกันสักหน่อย ทารกในครรภ์ไม่ได้คิดจะแย่งชิงอำนาจกับพระองค์…”

จ้าวอู่เจียงต้องการจะปลอบโยนฮ่องเต้หญิง เขาอยากเกลี้ยกล่อมนาง แต่กลับกลายเป็นว่ายิ่งพูดก็ยิ่งผิดใจกัน สุดท้าย เขาก็ต้องดึงมือของตนเองกลับมาอย่างช่วยไม่ได้

“ไม่เหมือนกันก็จริง” แววตาของฮ่องเต้หญิงเกิดความหวั่นไหว

“แต่ข้าจะปล่อยให้ความผิดพลาดเกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด และข้าจะไม่ปล่อยให้รากฐานอำนาจแห่งแคว้นต้าเซี่ย ต้องมาจบสิ้นลงในยุคสมัยของข้า…”

ในที่สุด รอยยิ้มก็หายไปจากใบหน้าของจ้าวอู่เจียงและด้วยความที่ใบหน้าไร้รอยยิ้ม ชายหนุ่มจึงดูเคร่งเครียดเป็นอย่างยิ่ง เขาพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า

“ถึงท่านจะไม่ยอมรับเด็กคนนั้นเป็นลูก เช่นนั้นข้าจะยอมรับเอง!”

“เจ้าทำเรื่องเช่นนั้นได้ที่ไหนกัน…” หัวใจของฮ่องเต้หญิงสั่นไหวอย่างรุนแรง ลำคอของนางตีบตัน เซวียนหยวนจิ้งต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่น หยดน้ำตาคลอหน่วย ใกล้ร้องไห้ออกมาเต็มที

“ท่านไม่อยากรับเลี้ยงเด็กในท้องของตู๋กูหมิงเยว่ เพราะฉะนั้น ข้าจะรับเลี้ยงเอง” น้ำเสียงของจ้าวอู่เจียงเต็มไปด้วยความหนักแน่นมั่นคง เขาเดินออกไปอย่างเชื่องช้า รู้สึกเหนื่อยล้าเล็กน้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน