ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 768

บทที่ 768 เสียงแห่งอารมณ์

ความอ่อนหวานพลิ้วไหว มือสัมผัสที่นุ่มนวลชวนให้ใจสั่น

ใบหน้าของเซวียนหยวนจิ้งที่งดงามดุจภาพวาดเริ่มระเรื่อด้วยสีชมพูอ่อน นางกลั้นเสียงครางออกมาเบาๆ ราวกับแฝงความไม่พอใจเล็กน้อย

นางตัดสินใจที่จะตอบโต้กลับไปบ้าง

นางจับมือของจ้าวอู่เจียงที่ลูบไล้อยู่

แต่การต่อสู้ระหว่างพวกเขาไม่ได้ยืดเยื้อยาวนานนัก

ทั้งสองแยกริมฝีปากออกจากกัน สายใยบางๆ ที่เชื่อมระหว่างพวกเขายังคงมองเห็นได้

เซวียนหยวนจิ้งหายใจอย่างหนักขึ้นเล็กน้อย ขณะที่จ้าวอู่เจียงค่อยๆ ลูบไล้แผ่นหลังและเอวของนางด้วยรอยยิ้มยั่วเย้า

“ขอภรรยานำทางข้ากลับบ้านด้วย” จ้าวอู่เจียงพูดพร้อมกับยิ้มบางๆ

เซวียนหยวนจิ้งครางเบาๆ ด้วยความเขินอาย ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

แต่ร่างกายของนางกลับเอนตัวไปข้างหน้า ขาขาวเรียวยาวของนางขยับขึ้นมาเกี่ยวเอวของจ้าวอู่เจียงไว้

มีเสียงลมหอบเบาๆ เสียงครางหวานๆ และเสียงหายใจที่หนักหน่วงขึ้น

นอกวิหาร ลมกลางคืนพัดเบาๆ ขณะที่ภายในวิหาร ความใกล้ชิดและเสียงกระซิบเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น

…

“ท่านพี่ ทำไมเราต้องพักอยู่ในชั้นที่เก้าของดินแดนลับเต๋อเหลียนนี้ด้วย?”

ในถ้ำแห่งหนึ่งที่อยู่บนกลีบดอกบัวที่เก้าของดินแดนลับเต๋อเหลียน หวังจวิ้นหลางแห่งตระกูลหวังจากอาณาจักรเทพตอนกลางแสดงสีหน้าสงสัย

หวังซี ผู้มีเส้นผมสีเงินเปล่งประกายและใบหน้าที่เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง กำลังนั่งหลับตาฝึกฝนอยู่ เมื่อได้ยินคำถามของชายหนุ่ม นางไม่ได้ตอบกลับโดยทันที

“ในชั้นที่เก้าของดินแดนลับเต๋อเหลียนนี้ ถ้ำที่สามารถเปิดได้ ซากปรักหักพังที่สามารถเข้าถึงได้ ล้วนถูกสำรวจมาแล้วทั้งสิ้น สมบัติจำนวนมากมายถูกเคลื่อนย้ายออกไปหมดแล้ว ทำไมเรายังต้องรอให้ซากปรักหักพังโบราณเปิดออกหลังจากที่ฟ้าสางด้วยไม่ทราบ?”

“แม้ว่าจะเปิดออก ก็เหมือนกับครั้งก่อนๆ ที่เคยเปิด ถึงจะมีทางเข้า แต่ก็ไม่สามารถเข้าไปได้อยู่ดี”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน