ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 774

บทที่ 774 ฝันร้าย

เหล่าสิ่งมีชีวิตประหลาดที่เหมือนคลื่นของซากศพพุ่งเข้ามา เปิดปากกว้างอย่างน่ากลัว พยายามจะกัดกินจ้าวอู่เจียง และกลืนกินวิญญาณของเขา

“กร๊อบ!”

จ้าวอู่เจียงยกมือขึ้นหักคอของสัตว์ประหลาดครึ่งคนครึ่งเสือ เส้นเลือดและของเหลวสีชมพูเหนียวข้นเปรอะเปื้อนมือของเขา

สิ่งมีชีวิตประหลาดรอบๆ ดูเหมือนจะยิ่งคลุ้มคลั่งขึ้น พวกมันพุ่งเข้ามาอย่างท่วมท้น ปิดล้อมเขาไว้ทุกทิศทาง

จ้าวอู่เจียงรู้สึกว่ามีบางสิ่งไม่ถูกต้อง แต่ทุกครั้งที่เขาพยายามคิด หัวของเขากลับรู้สึกเหมือนถูกอะไรบางอย่างกดทับไว้

ตอนนี้ เขาไม่สนใจอะไรมากนัก เขาต้องฆ่าพวกมันให้หมดเพื่อออกไปจากที่นี่ก่อน

หากถูกล้อมโดยสิ่งมีชีวิตประหลาดเหล่านี้และหมดแรงเมื่อไหร่ มันจะเป็นจุดจบที่ไม่มีวันหวนกลับคืนมาทันที

ดวงตาของเขาเริ่มฉายแสงสีม่วง พลังปีศาจพุ่งพล่าน เขายกมือขึ้น กระบี่ยาวสีม่วงพุ่งออกมาจากมือของเขา และกวาดกระบี่ไปทั่วบริเวณรอบตัว

เหมือนการตัดหญ้า ศพที่มีเลือดสีชมพูไหลรินก็ล้มลงไปกองเป็นแถบ

หลังจากการฟันครั้งนี้ แสงสีม่วงในดวงตาของเขาก็เข้มขึ้นมาก

เขายกกระบี่ขึ้นและฟันอีกครั้ง ศพสิ่งมีชีวิตประหลาดก็ล้มลงไปอีกนับไม่ถ้วน

“ฆ่าพวกมันให้หมด!”

เขาได้ยินเสียงของตัวเองพูดออกมา

น้ำเสียงนั้นเย็นชา ดุดัน และโหดเหี้ยม

เขายกกระบี่ขึ้นอีกครั้ง พลังปีศาจและพลังกระบี่พุ่งพาดผ่านท้องฟ้า สร้างรอยแยกยาวลึกในยามค่ำคืน

เขาดูเหมือนจะลืมไปแล้วว่าต้องเปิดทางหนีกลับไปยังที่พักพิงของตนเอง

“ฮี้ๆๆ…”

เขาได้ยินเสียงม้าร้อง และเมื่อหันไปดู ก็พบม้าสีแดงเข้มที่มีขนสีขาวลอยอยู่บนหัวตัวหนึ่ง

“เสี่ยวหง?” เขาพูดออกมาด้วยความประหลาดใจ ม้าตัวนี้คือม้าคู่ใจของเขาที่ชื่อเสี่ยวหง ม้าที่มีสติปัญญาและเชื่อฟังคำสั่งของเขาเป็นอย่างดี

เสี่ยวหงดูเหมือนจะเร่งรีบ มันส่งเสียงร้องอย่างต่อเนื่อง

กระบี่ในมือของจ้าวอู่เจียงสั่นไหว มือของเขาเริ่มควบคุมไม่ได้ และกระบี่นั้นเกือบจะพุ่งไปที่เสี่ยวหง

“เคล้ง…” กระบี่ตกลงพื้น จ้าวอู่เจียงยกมือที่สั่นเทาขึ้นมา เขาขมวดคิ้วด้วยความโกรธ และมองเข้าไปในความมืด

“เจ้าไม่ใช่ตัวจริง!”

เขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง เห็นวิหารที่เสื่อมโทรมที่คุ้นเคย และได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยข้างๆ ตัว

มืออ่อนนุ่มเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเขาอย่างอ่อนโยน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน