ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 8

บทที่ 8 หลิวเหม่ยเอ๋อร์ผู้ทรงเสน่ห์ (รีไรท์)

ขันทีผู้หนึ่งเดินเข้ามาจากด้านนอก ตรงเข้ามาหาจ้าวอู่เจียงกับเซวียนหยวนจิ้งในมือถือถาดเข้ามาด้วย

เมื่อเดินมาถึง จ้าวอู่เจียงก็มองเห็นอย่างชัดเจนว่าสิ่งที่อยู่บนถาดคือสิ่งใด

มันเป็นแผ่นไม้ขนาดเท่าฝ่ามือสิบแผ่น แต่ละแผ่นมีการแกะสลักลวดลายพญาหงส์ฟ้าร่ายรำมีผ้าพันหลากสีสันแตกต่างกันไป และยังมีตัวอักษรระบุชื่อประจำแผ่นเอาไว้อีกด้วย

“เซียวซูเฟย ชิงกุ้ยเหริน จางเจี๋ยอวี๋ หลิวเจาอี๋ …”

จ้าวอู่เจียงอ่านชื่อที่อยู่บนแผ่นไม้ทีละแผ่น ทั้งหมดนี้ต่างก็เป็นชื่อของนางสนมที่อยู่ในวังหลวง

“ออกไปได้”

เซวียนหยวนจิ้งกล่าวด้วยเสียงทรงอำนาจ ขันทีเฒ่าวางถาดลงบนโต๊ะ ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับออกไป และปิดประตูตามหลังด้วยความเคารพ

“นี่คือรายชื่อสนมทั้งหมดของข้า คืนนี้เจ้าอยากรับใช้ผู้ใด จงเลือกมาหนึ่งคน”

เซวียนหยวนจิ้งเลื่อนถาดออกมาข้างหน้า แผ่นไม้ที่อยู่บนถาดเลื่อนไหลไปตามแรงเลื่อน

เลือกแค่คนเดียวเองหรือ? เขาอยากเลือกทั้งหมดเลย! จ้าวอู่เจียงหยิบแผ่นไม้ขึ้นมาดู มันเป็นแผ่นไม้ของพระสนมที่มีชื่อว่าชิงกุ้ยเหริน เขาโยนมันเล่นอยู่ในมือแล้วถาม

“ฝ่าบาทต้องบอกกระหม่อมก่อนสิพ่ะย่ะค่ะว่าแต่ละคนมีหน้าตาเป็นอย่างไรบ้าง ไม่เช่นนั้นกระหม่อมจะเลือกได้อย่างไร?”

เซวียนหยวนจิ้งหยุดชะงักไปเล็กน้อย พยายามนึกถึงภาพความทรงจำเกี่ยวกับพวกนาง พลางเม้มริมฝีปากแน่น

“นี่คือแผ่นประจำตัวของเซียวซูเฟย”

เซวียนหยวนจิ้งหยิบแผ่นไม้ที่พันผ้าสีแดงขึ้นมาและกล่าวอย่างเชื่องช้า

“นางมีชื่อเดิมว่าเซียวว่านจวิน เป็นบุตรสาวของแม่ทัพใหญ่เซียวหยวนซาน พี่ชายของนางคือเซียวเฟิงปัจจุบันเป็นรองหัวหน้ากองกำลังรักษาพระองค์ เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งและมีเกียรติอย่างยิ่ง”

“แล้วนางมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?” จ้าวอู่เจียงนั่งอยู่บนเก้าอี้ โน้มตัวมาด้านหน้าและถูมือด้วยความตื่นเต้น

“หืม? เจ้าจะสนใจเรื่องรูปร่างหน้าตาไปทำไม? สิ่งที่เจ้าควรสนใจคือประวัติครอบครัวของพวกนางต่างหาก!” ฮ่องเต้ทำหน้าฉงน

แน่นอนว่า ขันทีหนุ่มย่อมอยากหลับนอนกับสตรีผู้มีความงดงามมากที่สุด จ้าวอู่เจียงผายมือออกกว้าง “รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ถ้าเกิดมีมือสังหารปลอมตัวมา แล้วถ้ากระหม่อมไม่รู้ว่านางรูปร่างหน้าตาเป็นเช่นไร จะเกิดอะไรขึ้นพ่ะย่ะค่ะ?”

“มีเหตุผล นับว่าเจ้าเป็นคนที่มีความคิดรอบคอบเป็นอย่างยิ่ง” ฮ่องเต้พยักหน้าด้วยความเคร่งขรึม ก่อนจะขมวดคิ้วใช้ความคิด

“เซียวว่านจวิน เป็นสตรีร่างสูง สองเต้าใหญ่ เรียกได้ว่าน่าจะเป็นจุดที่ใหญ่ที่สุดบนร่างกายของนางแล้ว”

อ้อ หน่มน้มใหญ่นี่เอง จ้าวอู่เจียงพยักหน้าและเร่งเร้า “คนต่อไป!”

“ชิงกุ้ยเหริน นางเป็นหลานสาวคนเล็กของจิ้งจอกเฒ่าราชเลขาหลิวเจ๋อนามหลิวชิงชิง ปัจจุบันอายุเพียง 14 ปี” เซวียนหยวนจิ้งมีดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ

“นางเป็นสตรีที่มีรูปร่างงดงาม แต่มักจะมีความเขินอายเสมอเมื่อพบหน้าผู้อื่น”

ในระหว่างรับฟังการอธิบายจากฮ่องเต้ จ้าวอู่เจียงก็จ้องมองไปที่หน้าอกแบนราบของสตรีตรงหน้าและถามด้วยความสงสัย

“นางคงไม่ได้แบนราบเหมือนฝ่าบาทใช่หรือไม่?”

“มีอันใดแบนราบ?” เซวียนหยวนจิ้งก้มมองตามสายตาของจ้าวอู่เจียงและพบว่าเขากำลังจ้องมองหน้าอกของตน หญิงสาวตวาดลั่น

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย ไร้ยางอายนัก!”

“ทูลฝ่าบาท กระหม่อมจ้าวอู่เจียงเป็นคนไร้ยางอายพ่ะย่ะค่ะ” จ้าวอู่เจียงตอบอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวใด ๆ ทั้งสิ้น

“หลิวเจาอี๋!” เซวียนหยวนจิ้งพูดพร้อมกับกัดฟันกรอด ความขุ่นเคืองยังคงปรากฏบนใบหน้างดงาม ซึ่งทำให้นางดูมีสง่าราศีมากขึ้น

“คนนี้ก็เป็นหลานสาวของราชเลขาหลิวเจ๋อเช่นกัน นางอายุ 18 ปี!”

“เช่นนั้นนางก็มีอายุเท่ากับพระองค์เลยสินะพ่ะย่ะค่ะ?” จ้าวอู่เจียงดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ

เซวียนหยวนจิ้งเค้นเสียงลอดไรฟัน “จ้าวอู่เจียง!”

“กระหม่อมกำลังพูดถึงอายุ” จ้าวอู่เจียงกะพริบตาปริบ ๆ…

“เฮอะ!” ฮ่องเต้หญิงไม่มีทางเลือกนอกจากทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ นับว่านางพ่ายแพ้ให้แก่ความไร้ยางอายของจ้าวอู่เจียงอย่างหมดรูป

“ต่อเลยพ่ะย่ะค่ะ ต่อเลย” จ้าวอู่เจียงถูมือเข้าด้วยกัน รอคอยรายละเอียดต่อไป

เซวียนหยวนจิ้งกลอกตามองบน

“หลิวเหม่ยเอ๋อร์คืออีกชื่อหนึ่งของหลิวเจาอี๋ นางเป็นสตรีร่างสูง สิ่งที่น่าประทับใจมากที่สุดคือ ช่วงขาอันเรียวยาวงดงาม สตรีผู้นี้มีเสน่ห์มาก แต่ไม่ค่อยเปิดเผยสักเท่าไหร่ เป็นสตรีรักสันโดษ ชอบอยู่คนเดียวไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้ใด”

คนนี้ขาสวยสินะ… จ้าวอู่เจียงพยักหน้าและจดจำข้อมูลเอาไว้ในใจ

“จางเจี๋ยอวี๋ มีอีกชื่อหนึ่งว่าจางเมิ่งหลี เป็นบุตรสาวสุดที่รักของจางทุย เสนาบดีกรมคลัง นางก็มีเสน่ห์ไม่ด้อยไปกว่าหลิวเหม่ยเอ๋อร์ แต่นับจากวันแรกที่เข้าวัง นางก็ไม่ได้แสดงท่าทีกระตือรือร้นที่จะรับใช้ข้าเหมือนกับสตรีคนอื่น ตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา นางประพฤติตนไม่ต่างไปจากสตรีผู้สูงศักดิ์ เลือกพูดคุยกับผู้คนที่มีรสนิยมระดับเดียวกันเท่านั้น ในส่วนของรูปร่าง นางมักจะสวมใส่ชุดรัดกุม ทำให้ยากต่อการวิเคราะห์ว่ามีรูปร่างเช่นไรกันแน่”

เป็นโฉมงามผู้เย็นชาสินะ

ภายใต้ชุดรัดกุมนั้นคงจะซ่อนเรือนร่างอันเย้ายวนเอาไว้ใช่หรือไม่?

ขันทีหนุ่มจ้องมองแผ่นไม้อย่างใช้ความคิด

เซวียนหยวนจิ้งยังคงบอกข้อมูลของสนมคนอื่น ๆ ต่อไป

ในขณะนี้ จ้าวอู่เจียงจึงทราบแล้วว่าพระสนมแต่ละคนมีความเร่าร้อน ความเย็นชา ความเยาว์วัย ความน่ารัก หรือความยั่วยวนแตกต่างกันอย่างไรบ้าง และพยายามจะจินตนาการภาพตัวจริงของพวกนางขึ้นมาในใจ

“ทีนี้ถึงตาของเจ้าแล้ว” หลังจากเซวียนหยวนจิ้งอธิบายจบ หญิงสาวก็ผายมือมาที่จ้าวอู่เจียง

จ้าวอู่เจียงพยักหน้า ใช้มือขวาลูบคลำลงบนถาด และเมื่อยกมือขึ้น แผ่นไม้ที่ผูกผ้าสีชมพูก็ติดมือขึ้นมาด้วย ซึ่งชื่อที่อยู่บนแผ่นไม้นั้นก็คือ…หลิวเหม่ยเอ๋อร์

ขั้นตอนการเลือกนางสนมในคืนนี้จึงจบลงในที่สุด

เมื่อได้รับการแจ้งข่าวว่าคืนนี้หลิวเจาอี๋จะถูกฮ่องเต้เรียกตัวไปรับใช้ ในตำหนักของสนมทั้งหลายก็เต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความอิจฉาริษยา

ฮองเฮาตู๋กู่หมิงเยว่ก็ได้รับทราบข่าวเช่นกัน เดิมทีนางอยากจะพูดคุยกับเซวียนหยวนจิ้ง แต่เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากล่าถอยกลับก่อน

“ฮองเฮา ให้หาทางขัดขวางไหมเพคะ?”

ตู๋กู่หมิงเยว่ถอนหายใจกับคำถามของนางกำนัลส่วนตัวเล็กน้อย “ฝ่าบาทเป็นผู้ถือครองบัลลังก์ ย่อมจำเป็นต้องหาวิธีสร้างสมดุลในการคุมอำนาจเป็นธรรมดา สตรีเหล่านี้ล้วนมาจากครอบครัวใหญ่โต ญาติพี่น้องของพวกนางคงไปกดดันพระองค์ไม่ใช่น้อย”

เมื่อนึกถึงบุคคลที่เคยร่วมเตียงกันเมื่อคืนก่อน กำลังจะต้องร่วมเตียงกับผู้อื่นในคืนนี้ ตู๋กู่หมิงเยว่ก็รู้สึกเศร้าเสียใจเป็นอย่างยิ่ง

“ครั้งหน้า ข้าจะทำให้ฝ่าบาทคิดถึงข้ามากกว่านี้ให้ได้”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน