ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 850

บทที่ 850 การยั่วยวนไม่สิ้นสุด

จ้าวอู่เจียงรู้สึกจนปัญญา ลู่เสี่ยวจิ่นยังคงแสดงท่าทางเย็นชาและเด็ดขาดเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้อื่น แต่เมื่อเหลือเพียงสองคน นางกลับกลายเป็นหญิงสาวตัวน้อยที่ออดอ้อนและพูดจาหวานหู ไม่มีความดุดันเหมือนเดิมอีกต่อไป

ความแตกต่างอย่างมากนี้ทำให้จ้าวอู่เจียงรู้สึกทึ่ง

เขาลูบไล้ชุดของลู่เสี่ยวจิ่นและนวดหลังของนางเบา ๆ

“พอแล้วหรือยัง”

“ไม่พอ” ลู่เสี่ยวจิ่นมองเขาด้วยสายตาตำหนิ ริมฝีปากเรียวบางเม้มเข้าหากันพลางบ่น

“เจ้าทำแบบขอไปทีเกินไป”

จ้าวอู่เจียงลูบก้นกลมกลึงของลู่เสี่ยวจิ่นอีกครั้ง

“แบบนี้พอหรือยัง?”

ลู่เสี่ยวจิ่นกัดริมฝีปากแดงจัด ใบหน้างามแดงระเรื่อขึ้นอีก

“แล้วเจ้าสัมผัสได้ถึงอะไรบ้างหรือไม่?”

จ้าวอู่เจียงรู้สึกสงสัย

“ลองลูบอีกครั้งสิ” ลู่เสี่ยวจิ่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเขินอาย ดวงตาหลบเลี่ยง

จ้าวอู่เจียงจำใจลูบอีกครั้ง เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ราวกับสัมผัสได้ถึงความลื่นเนียนเป็นพิเศษ

“เป็นอย่างไรบ้าง? รู้สึกหรือไม่?” ลู่เสี่ยวจิ่นกระซิบเสียงอ่อนหวานข้างหูของจ้าวอู่เจียง

“เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็น ข้าจึงไม่ได้สวมใส่ ดังนั้น แม้ลมจะพัดกระโปรงข้าขึ้นมา เจ้าก็จะไม่เห็นอะไร… เจ้าจะเห็นเพียงแค่…”

ลู่เสี่ยวจิ่นหัวเราะเบา ๆ อย่างเขินอาย ลมหายใจนั้นหอมหวนยิ่ง

“เป็นอย่างไร? ข้าฉลาดใช่ไหม?”

การยั่วยวนเช่นนี้ ทำให้จ้าวอู่เจียงแข็งทื่อไปทันที

“เจ้าเป็นเด็กฉลาดจริง ๆ” จ้าวอู่เจียงใจอ่อนยวบ เขาเงยหน้าขึ้น

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าไม่ได้หลอกเจ้า?” ลู่เสี่ยวจิ่นโอบเอวของจ้าวอู่เจียงอย่างอ่อนโยน จับมือของเขาไว้ เสียงยิ่งอ่อนหวานและเต็มไปด้วยเสน่ห์

“ข้ารู้สึกว่าเจ้าควรตรวจสอบด้วยตัวเองดีกว่า เช่นนั้นเจ้าก็จะรู้ว่าข้าโกหกเจ้าหรือไม่”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน