ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 865

บทที่ 865 เผ่าจิ้งจอกชิงชิวแย่แล้ว

จ้าวอู่เจียงปักเข็มเงินทั่วร่างกายของตน เลือดไหลท่วมตัว

แต่สีหน้าของเขากลับไร้แววความเจ็บปวด ซ้ำยังมีรอยยิ้มบางเบาปรากฏอยู่ที่มุมปาก

เขารับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า จิตวิญญาณของเขาค่อย ๆ สะอาดใสขึ้นเรื่อย ๆ จนโปร่งใสบริสุทธิ์

บริเวณที่เข็มเงินปักราวกับได้ตัดเชือกเชิดหุ่นทิ้ง

จ้าวอู่เจียงรู้สึกได้ว่า จิตวิญญาณของเขาแจ่มใสมากขึ้นเรื่อย ๆ

รู้สึกถึงความเป็นอิสระอย่างอธิบายไม่ถูก

เทียบกับก่อนหน้านี้ร่างกายและจิตวิญญาณของเขาเหมือนจะเบาสบายกว่ามาก

เขาหวนนึกถึงตอนพบกับนักบวชน้อย

ต่อหน้าหลี่ฉวนจวินกับเซวียนหยวนจิ้ง นักบวชน้อยพาเขาเข้าสู่อีกสถานที่หนึ่ง หลังบอกความจริงบางอย่างแก่เขา นักบวชน้อยก็กลายเป็นแผ่นภาพไป

เท่าที่จ้าวอู่เจียงรู้และจำได้ ผู้ที่สามารถใช้แผ่นภาพได้อย่างล้ำลึกและมีพลังลึกลับมีเพียงหลู่จงแห่งอาณาจักรเซียนหลินตงอี้เท่านั้น

เขาไม่เข้าใจว่าหลู่จงช่วยเขาทำไม

และเขาก็ยังไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของผู้อยู่เบื้องหลังที่เชิดเขาราวหุ่นเชิด แม้พอจะมีการคาดการณ์อยู่บ้าง

แต่การคาดการณ์ของเขายังขาดเบาะแสสำคัญบางอย่าง

บางทีเมื่อเขารู้เบาะแสเหล่านั้น เขาอาจจะสามารถเดาภาพรวมได้ สาเหตุและผลลัพธ์ของเหตุการณ์อาจจะกระจ่างชัด

หลี่ฉวนจวินจ้องมองจ้าวอู่เจียงที่กำลังฝังเข็มตัวเองเงียบ ๆ เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าจ้าวอู่เจียงไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

เซวียนหยวนจิ้งที่เคยสนทนาลึกซึ้งกับจ้าวอู่เจียงมาก่อนก็รับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงในจิตวิญญาณของเขาได้ชัดเจน

ตามความรู้สึกของพวกเขา ตอนนี้จ้าวอู่เจียงกลับมาเป็นจ้าวอู่เจียงคนเดิม ไม่มีเงามืดของความชั่วร้ายที่ยุ่งเหยิงอีกแล้ว

หลังจากพักผ่อนและปรับลมหายใจอีกเล็กน้อย จ้าวอู่เจียงก็ลุกขึ้นยืนช้า ๆ แววตาเฉียบคมขึ้นเรื่อย ๆ

ตอนนี้เขายิ่งรู้สึกถึงความสำคัญของการมีร่างกายตนเอง

หากเขามีร่างของตัวเอง เขาคงสามารถใช้วิชาฝังเข็มสร้างคาถาป้องกันในจุดต่าง ๆ ของร่างกายได้เหมือนกับสัญลักษณ์เต๋า เพื่อป้องกันการถูกควบคุมเป็นหุ่นเชิดอันตรายเหล่านั้น

จ้าวอู่เจียงแหงนหน้ามองฟ้า หากพวกเขาเดินทางต่อไปเรื่อย ๆ ก็อาจข้ามไปถึงชั้นที่สิบแปดของเต๋อเหลียนได้ก่อนค่ำ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน