ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 868

บทที่ 868 ถอนพิษ

จ้าวอู่เจียงเดินเข้าไปในห้อง หลินหลาง หลินเสี่ยวเคอ และผู้รอดชีวิตอีกสามคนของเผ่าจิ้งจอกชิวชิวนอนอยู่บนเตียง

ผู้รอดชีวิตทั้งสามคนใบหน้าขึ้นสีแดงก่ำ พยายามฉีกทึ้วเสื้อผ้าของตัวเองออก

ใบหน้าของหลินหลางขึ้นสีชมพูเรื่อ อ่อนหวาน นางยังคงมีสติอยู่บ้าง

ส่วนหลินเสี่ยว ลมหายใจอ่อนแรงนัก ใบหน้าเต็มไปด้วยความปรารถนา ร่างกายของนางร้อนรุ่ม ยากจะควบคุม พอนางเห็นจ้าวอู่เจียง ความต้องการที่ลึกซึ้งพลันฉายชัดในแววตา

จ้าวอู่เจียงพลิกมือซ้าย เข็มเงินสี่เล่มปรากฏ แล้วเขาก็สะบัดมือ ส่งเข็มเงินไปยังสตรีผู้รอดชีวิตทั้งสามคนกับหลินหลาง เข็มปักลงตรงกึ่งกลางหน้าผากของพวกนาง

จากนั้นจ้าวอู่เจียงก็พลิกมือซ้ายอีกครั้ง เเข็มเงินอีกสี่เล่มปรากฏ เขาจ้องไปยังร่าของหลินเสี่ยวเคอ ก่อนจะเคลื่อนไหวฝ่ามือรวดเร็ว ฝังเข็มบนร่างของนาง ตอนนี้พิษงูในร่างของหลินหลางกับอีกสามคนถูกขับออกมา

จ้าวอู่เจียงยังคงเรียกเข็มเงินออกมาอีก แล้วฝังเข็มขับพิษในร่างของหลินเสี่ยวเคอ

พิษในร่างหลินเสี่ยวเคอหนักหนากว่าพิษในร่างคนอื่น

ด้วยหลินเสี่ยวเคอเป็นหนึ่งในสามปีศาจสาวจากดินแดนทางใต้ สถานะของนางอยู่ในขั้นจุดไฟวิญญาณได้ราวแปดถึงเก้าดวงแล้ว และยามนางกลายร่างเป็นร่างต้น นางก็มีพลังเทียบเท่ากับขั้นจักรพรรดิด้วยซ้ำ

กลุ่มของผู้แข็งแกร่งที่เข้ามาในดินแดนลับเต๋อเหลียน หลินเสี่ยวเคอถือว่าเป็นหนึ่งในยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุด

เพื่อจะโค่นหลินเสี่ยวเคอ พิษที่ใช้กับนางจึงต้องรุนแรงกว่าพวกหลินหลางหลายเท่า

ตอนนี้พิษงูแทรกซึมเข้าสู่เลือดของหลินเสี่ยวเคอแล้ว เข็มเงินสกัดและช่วยนางได้

สถานการณ์นี้จ้าวอู่เจียงคุ้นเคยนัก ด้วยพิษของเผ่าอสรพิษเถิงมีฤทธิ์ให้ผู้ต้องพิษเกิดกำหนัด

พิษของอสรพิษเถิงถือได้ว่าเป็นหนึ่งในพิษที่รุนแรงที่สุด เมื่อแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของหลินเสี่ยวเคอ หากไม่ขับพิษออกมา พิษจะทำลายหัวใจของผู้ที่โดนพิษ

จ้าวอู่เจียงเดินไปมา เข็มเงินของเขากดพิษไว้ได้เพียงชั่วคราว ไม่สามารถรักษาได้จริง ๆ

หลินหลางเองก็อ่อนแรงนัก ทว่านางค่อนข้างวางใจเพราะเห็นจ้าวอู่เจียงอยู่ใกล้ ๆ แต่พอเห็นสภาพของหลี่เสี่ยวเคอ นางก็รู้ว่าสถานการณ์ไม่ดีนัก

นางถามจ้าวอู่เจียงว่าเกิดอะไรขึ้น

จ้าวอู่เจียงตอบตามตรง

หลินหลางครุ่นคิดแล้วกล่าวด้วยท่าทีจริงจัง

“ท่านช่วยนางเถิด ถ้าจะมีใครสักคนช่วยพี่เสี่ยวเคอ ตอนนี้นางคงเชื่อใจท่านมากที่สุด”

หลินเสี่ยวเคอพยายามระงับเสียงครางกระเส่าหวาน ผิวกายขาวผ่องยามนี้กลายเป็นสีชมพูอ่อน ๆ แววตาปรารถนาหยาดเยิ้ม ลมหายใจกระชั้นรุนแรงและร้อนผ่าวราวกับการหายใจเป็นวิธีการปลดปล่อยไฟปรารถนาในกายนาง

“ต้องอภัยด้วย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน