ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 869

บทที่ 869 พี่สาวน้องสาว

การขับพิษยังคงดำเนินต่อไป

สติของหลินเสี่ยวเคอค่อย ๆ ฟื้นคืนมากขึ้นเรื่อย ๆ

กระทั่งนางเหลือบเห็นหลินหลางที่รออยู่ไม่ไกล นางละอายในนัก แล้วยิ่งได้สัมผัสถึงความอ่อนโยนของจ้าวอู่เจียง นางก็ยิ่งรู้สึกผิด

นางมองหลินหลาง สายตาแฝงความขอโทษ การที่นางมีความสัมพันธ์ทางกายกับบุรุษที่น้องสาวรักเป็นการทรยศ

แต่หลินหลางกลับส่ายศีรษะ ส่งสัญญาณว่าทุกอย่างเร่งด่วนเกินกว่าจะใส่ใจเรื่องเล็กน้อย

หลินเสี่ยวเคอรู้สึกตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ ความสุขสมก่อตัวอยู่ภายใน

ทว่านางก็ค่อย ๆ คลายขาที่เกี่ยวรัดรอบเอวของจ้าวอู่เจียงออก เพื่อไม่ให้ดูเหมือนว่านางกำลังตอบสนองเขา

จ้าวอู่เจียงหอบหายใจแรง มือใหญ่คว้าขาเรียวยาวของหลินเสี่ยวเคอไว้พลางลูบไล้

ครึ่งชั่วยามต่อมา ร่างกายของหลินเสี่ยวเคอกระตุกรุนแรง เตียงที่ส่งเสียงเอียดอาดอยู่เมื่อครู่เปียกชุ่ม

แล้วจ้าวอู่เจียงก็ค่อย ๆ ถอออกมา ไม่ได้ทำอะไรต่อ

เป้าหมายของเขาคือการขับพิษภายในร่างของหลินเสี่ยวเคอออก ไม่ใช่ตอบสนองความใคร่ของตนเอง

หลินหลางเดินเข้าไปหา แล้วช่วยแต่งตัวให้จ้าวอู่เจียงอย่างอ่อนโยน

หลินเสี่ยวเคอยังคงนอนหอบอยู่บนเตียง สีหน้าซับซ้อนยามมองตามแผ่นหลังของจ้าวอู่เจียงที่เดินออกไป

นางยังจำได้ ช่วงเวลาที่นางสิ้นหวังที่สุด เป็นจ้าวอู่เจียงที่ปรากฏตัวตรงหน้านาง และอุ้มนางออกขึ้นมาจากความสิ้นหวัง

แววตาที่เด็ดเดี่ยวของเขากับบุคลิกสงบนิ่งสง่างาม ทำให้นางมั่นใจ

และตอนนี้นางก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดน้องสาวนางอย่างหลินหลางถึงหลงรักเขา

เพราะชั่วขณะนั้น นางเองก็หวั่นไหวเหมือนกัน

แต่ก็เท่านั้น ไม่ว่าอย่างไรนางจะยึดมั่นเจตจำนง ไม่ขอแย่งคนรักของน้องสาว

……

เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเผ่าจิ้งจอกชิงชิว พวกจ้าวอู่เจียงเลยตัดสินใจว่า จะยังไม่เดินทางลึกเข้าไปในดินแดนเต๋อเหลียน แต่จะพักอยู่ชั้นที่สิบหกก่อน

ราตรีค่อย ๆ คืบคลาน

จ้าวอู่เจียงวาดยันต์ทีละแผ่น แล้วส่งไปรอบบริเวณที่พำพักของเผ่าจิ้งจอกชิงชิวเพื่อสร้างอาณาเขตป้องกัน

เขาเพิ่มมาตรการป้องกันอย่างรอบคอบ

ลมเย็นพัดผ่าน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน