ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 876

บทที่ 876 ข้าไม่ได้หมายถึงผู้ใดผู้หนึ่ง

ดินแดนลับเต๋อเหลียน ชั้นที่ยี่สิบสอง

ภายในชั้นนี้ของดินแดนลับเต๋อเหลียน ไม่มีวัดพุทธหรือวิหารเต๋า และไม่มีซากเมืองหรือพระราชวัง มีเพียงภูเขารกร้างที่ทอดยาวเป็นบริเวณกว้าง

บนภูเขารกร้าง ต้นไม้และพืชพันธุ์แห้งเหี่ยวและร่วงโรย ท่ามกลางดินทรายสีดำและเหลือง มีกระดูกขาวโพลนโผล่ขึ้นมาให้เห็นเต็มไปหมด

โครงกระดูกหนึ่งถูกคนขุดขึ้นมาจากภูเขารกร้างที่ดูเหมือนสุสานรวม

เมื่อโครงกระดูกโผล่พ้นจากดินทรายก็สลายไปอย่างรวดเร็ว กลายเป็นผงกระดูก ปลิวไปตามสายลม

“เฮ้อ…”

คนที่ขุดโครงกระดูกถอนหายใจ เขามองภูเขาที่เต็มไปด้วยซากกระดูกที่ขุดเจอ บ้างเป็นเพียงแขนขาที่ขาดจากร่าง บ้างเป็นโครงกระดูกสมบูรณ์ แต่พอโผล่พ้นทรายก็สลายไปในพริบตา

อาจมีเพียงกระดูกจอมจักรพรรดิที่จีปอฉางแห่งราชวงศ์เซียนต้าโจวขุดพบที่สามารถก้าวผ่านกาลเวลามาได้…

ผู้ที่ถอนหายใจปัดฝุ่นออกจากมือ เศษทรายตกลงข้างรองเท้า ดวงตาเรียบเฉบ ใบหน้าเคร่งขรึม เขามองไปยังกลุ่มคนที่กำลังต่อสู้กันอยู่

แล้วกระดาษวาดภาพว่างเปล่าม้วนหนึ่งก็หลุดออกมาจากแขนเสื้อกว้างของเขา ลอยอยู่ข้างกาย ไม่นาน ภาพวาดก็เริ่มปรากฏ เป็นภาพฉากการต่อสู้ที่อยู่ไกลออกไป

เขาพลันพึมพำเบา ๆ

“ปฏิทินแห่งปวงชน ปีหนึ่งหมื่นสี่พันสี่ร้อยหกสิบ ในปีเจียจื่อ”

“วันที่สิบหก พฤษภาคม”

“ดินแดนลับเต๋อเหลียน ชั้นที่ยี่สิบสอง”

“องค์ชายสี่จีปอฉางแห่งราชวงศ์เซียนต้าโจวในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ตอนกลาง ขุดพบกระดูกจอมจักรพรรดิจากสุสานของเผ่าโหย่วอวี๋ยุคโบราณ คาดว่าเป็นของนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งยุค”

“บันทึกในม้วนที่เจ็ดสิบแปดของบันทึกภาพแห่งดินแดนลับเต๋อเหลียนของหอสมบัติหมื่นวัตถุ”

“ผู้บันทึก จูกัดจือโม่…”

ภาพว่างเปล่าค่อย ๆ แสดงฉากการต่อสู้ ผู้คนประมือกันอย่างดุเดือด พลังศักดิ์สิทธิ์และอาวุธต่าง ๆ ลอยขึ้นและพุ่งลงสู่พื้นดิน

“เอากระดูกจอมจักรพรรดิออกมา! จีปอฉาง เจ้าคิดจะสู้กับพวกเราทั้งหมดหรือ?” ชายหนุ่มในชุดคลุมสีเขียวตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ ขณะใช้ธงยาวต้านรับหอกยาวของจีปอฉาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน