ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 878

บทที่ 878 กระดูกขาวฝังอยู่บนเขารกร้าง

ผู้คนทั้งหลายต่างตกตะลึงด้วยอำนาจของจีปอฉาง แต่ชั่วพริบตาก็เริ่มใช้กระบวนท่าสังหาร เรียกอาวุธออกมา

จีปอฉางถูกวิชากำหนดผลของตระกูลหลี่เล่นงาน ตราบใดที่ใช้วิชายังปลอดภัย พลังและสภาพของจีปอฉางก็จะถูกบั่นทอนลงเรื่อย ๆ

ตามวรยุทธ์ของหลี่เสินทงตอนนี้ การลดทอนพลังของจีปอฉางคงอยู่ได้ราวครึ่งชั่วยาม

ภายในครึ่งชั่วยาม

แม้หลู่จงจะกำลังพักรักษาตัว และอัจฉริยะชั้นยอดบางคนยังไม่ได้ทราบข่าว แต่แค่ผู้คนที่อยู่ที่นี่ก็น่าจะพอจัดการจีปอฉางผู้หยิ่งผยองและชิงกระดูกจอมจักรพรรดิมาได้

การต่อสู้ครั้งใหญ่กำลังจะเริ่มขึ้น บนภูเขารกร้างและหลุมศพเก่าแก่ พลังวรยุทธ์พลุ่งพล่าน เสียงตะโกนด้วยความโกรธแค้นดังก้อง

อีกด้าน ตอนนี้ศึกของจ้าวอู่เจียงจบลงแล้ว

จ้าวอู่เจียงไม่รู้สึกและไม่สนใจกระดูกจอมจักรพรรดินัก เพราะถึงจะได้มาครอบครอง ก็ไม่ได้หมายความว่าจะใช้พลังได้

แต่กระดูกจอมจักรพรรดิของเขา เขาจะต้องไปชิงกลับมาให้ได้ แม้จะต้องชิงมาทีละชิ้น

ตามข้อมูลที่หยินเถาเอ๋อร์ให้มา ตอนนี้ผู้คนมากมายกำลังมุ่งหน้าไปยังดินแดนเต๋อเหลียนชั้นที่ยี่สิบสอง และมีหลายคนกำลังแย่งชิงกระดูกจอมจักรพรรดิกัน ถ้าเขาแย่งชิงกระดูกจอมจักรพรรดิมาได้ก็จะกลายเป็นมันร้อนที่ทุกคนต่างจ้องจะแย่งชิง

สิ่งที่เขาสนใจมากตอนนี้คือ วิชาร่างอมตะที่จีปอฉางแห่งราชวงศ์เซียนต้าโจวฝึกฝน

เขามีพื้นฐานวิชาทองคำไร้พ่าย การฝึกฝนวิชานี้คงจะง่ายดายสำหรับเขา ถ้าฝึกสำเร็จ แม้จะไม่แข็งแกร่งเท่าวิชากายร่างทองคำอมตะ แต่ก็คงไม่อ่อนด้อยกว่านัก

คงจะเพิ่มพลังการต่อสู้ให้แก่เขาได้อีกส่วนหนึ่ง

หยินเถาเอ๋อร์ผู้งดงามจมดิ่งสู่ห้วงน้ำ จ้าวอู่เจียงชักดาบออกจากร่างนาง แล้วจากไปแล้ว

ก่อนจากไป เขาเหลียวกลับมามองเล็กน้อย แม้นางจะน้อยใจ แต่ก็พยักหน้าให้เขา

…….

จ้าวอู่เจียงมาพบกับหลี่ฉวนจวิน

พวกเขามีวิธีติดต่อกันอย่างเป็นเอกลักษณ์

เขาบอกหลี่ฉวนจวินว่า เขาอยากไปดินแดนลับเต๋อเหลียนชั้นที่ยี่สิบสอง

หลี่ฉวนจวินก็พยักหน้า แล้วไม่ได้พูดอะไรมาก แค่บอกให้ระวังตัว ส่วนเขาก็ไปยังดินแดนลับเต๋อเหลียนชั้นที่สิบหก

ระหว่างบุรุษมีหลายสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องพูดออกมา หลี่ฉวนจวินเข้าใจว่าจ้าวอู่เจียงเป็นห่วงเผ่าจิ้งจอกชิงชิว เป็นห่วงหลินเสี่ยวเคอและ หลินหลาง อยากให้เขากลับไปคอยดูแล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน