ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 891

บทที่ 891 จิตสังหารท่วมท้น

มู่เชียนเชียนพึมพำเพลงกล่อมเด็กออกมาเบา ๆ ร่างอ้อนแอ้นเคลื่อนไหวไปพร้อมกับหินโม่ที่หมุนวน

ดวงตากลมโตของนางก็กำลังกวาดมองไปรอบ ๆ

นางรู้ดีว่าอาจารย์คงไม่วางใจที่จะปล่อยให้นางอยู่ลำพัง เขาต้องคอยสอดส่องอยู่แน่นอนด้วยวิธีบางอย่าง

และนางก็มีวิธีต่อต้านของนางเช่นกัน เมื่อกบเล็ก ๆ ริมสระส่งเสียงร้อง แสดงว่ามีคนใช้พลังปราณสำรวจ นางก็ต้องทำตัวเรียบร้อย

ทันทีที่กบเล็ก ๆ หยุดร้อง แสดงว่าพลังปราณหายไปแล้ว

นางก็จะสามารถฉวยโอกาสหนีออกไปได้

ฮึ! อาจารย์แต่งเรื่องราวเหลวไหลขึ้นมา บอกว่าอะไรแล้วนะ? ชะตาชีวิตพลิกผันจะประสบเคราะห์กรรมใหญ่?

คิดว่านางจะเชื่อจริง ๆ หรือ? ก็แค่ต้องการหาข้ออ้างกักขังนางไว้ ให้นางตั้งใจฝึกฝนวิชาเท่านั้น

ส่วนเรื่องที่พลังถูกผนึก นางไม่กังวลเลย นางสามารถอาศัยกบเล็ก ๆ หลุดพ้นได้อย่างแน่นอน

รอให้ไม่มีพลังปราณคอยจับตา นางก็จะวิ่งหนี

มีทะเลกว้างใหญ่ให้ปลาโลดแล่น ฟ้าสูงเปิดทางให้นกบิน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ มู่เชียนเชียนเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง โม่ถั่วได้เร็วขึ้นอีกหนึ่งส่วน

และฟันเฟืองแห่งโชคชะตาก็หมุนเร็วขึ้น

……

ดินแดนลับเต๋อเหลียนชั้นที่ยี่สิบสอง

องค์ชายสี่แห่งราชวงศ์เซียนต้าโจว จีปอฉาง ถูกเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรรุมแย่งชิงกระดูกจอมจักรพรรดิไม่หยุดหย่อน สองมือยากจะต้านสี่มือ แล้วเขาจะรับมือกับเหล่าอัจฉริยะที่มีวรยุทธ์ไม่ด้อยไปกว่าเขามากนักทั้งหมดได้อย่างไร?

ไม่นานเขาก็ค่อย ๆ ถูกกดดันจนเสียเปรียบ

คนของราชวงศ์เซียนต้าโจวที่มาช่วยเหลือก็เริ่มเตรียมตัวที่จะถอนกำลัง พร้อมทั้งคอยคุ้มกันเขาตอบโต้และฝ่าวงล้อมของพวกที่ล้อมสังหาร

ไกลออกไปที่สนามรบอีกแห่ง

จ้าวอู่เจียงที่แต่เดิมถูกคนตระกูลหลี่กดดันจนเสียเปรียบ ตอนนี้กลับมีพลังแผ่ซ่านไปทั่ว ท่วงท่าน่าเกรงขาม จิตสังหารรุนแรง

กลางหว่างคิ้วของเขาปรากฏลวดลายแนวตั้งสีม่วงเข้ม ราวกับตาที่สามที่ปิดอยู่ รอบกายระยะสามฉื่อปรากฏเงาร่างมายา แม้ไม่ได้สูงเทียมฟ้า แต่ก็ทำให้ผู้คนต้องตกตะลึง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน