บทที่ 892 ธรรมะและอธรรม เทพและปีศาจ
สายฟ้าชำระล้างความมืดมนและความชั่วร้ายในโลก
พลังอสูรถูกมองว่าเป็นสิ่งลึกลับและชั่วร้าย
จ้าวอู่เจียงใช้สายฟ้าฟาดฟัน ทว่าร่างกายเต็มไปด้วยพลังปีศาจ เขาต่อสู้กับเหล่าอัจฉริยะตระกูลหลี่ ธรรมะและอธรรม เทพและปีศาจ แสดงออกมาอย่างชัดเจนบนร่างของเขา
แสงสายฟ้าสีเงินยวงแผ่ขยายเป็นระลอกคลื่น เหล่าอัจฉริยะตระกูลหลี่หลบไม่ทันก็ทำได้เพียงตั้งรับอย่างสุดกำลัง
ทว่าพลังรุนแรงของสายฟ้าไม่ใช่ผู้ใดก็รับไหว แสงของสายฟ้าละลายร่างที่เดิมทีก็เละอยู่แล้วของหลี่เสินทง
เนื้อและเลือดถูกแสงสีเงินยวงเผาไหม้จนเกิดเสียงฉู่ฉ่า พริบตาเขาก็เหลือเพียงโครงกระดูกขาวโพลน
หลี่เสินทงตะโกนสุดเสียง แต่จ้าวอู่เจียงเหยียบย่างมาบนสายฟ้า คว้าคอของเขาแล้วยกขึ้น พลังอสูรถาโถมเข้าสู่ร่างของหลี่เสินทงอย่างบ้าคลั่ง
เขารู้สึกถึงพลังการแย่งชิงที่รุนแรง พลังในเลือดเนื้อและจิตวิญญาณกำลังถูกปล้นไป
ดวงตาหลี่เสินทงเบิกกว้าง แดงก่ำ อยากจะตะโกนบางอย่างออกมา แต่ยามนี้ไม่อาจส่งเสียงใดได้แม้แต่แอะเดียว
สองอึดใจต่อมา แสงสายฟ้ากวาดล้าง หลี่เสินทงกลายเป็นโครงกระดูกที่วิญญาณแตกดับ
เหล่าคนผู้รอดชีวิตตระกูลหลี่มองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว กำลังใจที่เคยมีพลันเหือดแห้ง ขวัญหนี แล้วพวกเขาก็เริ่มกระจายตัวกันหนี
ส่วนผู้คนที่มุงอยู่ไม่น้อยได้รับผลกระทบ ด้วยพลังสายฟ้าที่รุนแรงและการเผาไหม้ ทำให้ผู้อยู่ในรัศมีบาดเจ็บเล็กน้อย ทว่าพวกเขาก็ทำได้เพียงมองจ้าวอู่หยาง สีหน้าเคร่งเครียด กล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร
จ้าวอู่หยางแข็งแกร่งเกินไป ด้วยพลังของเขาคนเดียวกลับต่อสู้กับคนมากมายของตระกูลหลี่ได้ ทั้งยังชนะอย่างสมบูรณ์แบบ ผลลัพธ์เช่นนี้ พวกเขาเคยเห็นแค่จากหลู่เสี่ยวจินกับจีปอฉาง…
กระนั้นหลู่เสี่ยวจินกับจีปอฉางก็ไม่เคยสังหารคนของตระกูลหลี่ ไหนจะพลังน่าสะพรึงกลัวที่แสดงออกมาและความตื่นตะลึงที่มอบให้ พวกเขาไม่อาจเทียบจ้าวอู่หยางตรงหน้าได้เลย
จ้าวอู่หยางไม่ได้มีความดุดันแบบหลู่เสี่ยวจินกับจีปอฉาง มีเพียงความสงบเรียบง่ายที่ดูธรรมดา ยามนี้แม้จะเต็มไปด้วยพลังอสูรก็ยังห่างไกลจากความดุดัน
หลังการต่อสู้เริ่มขึ้น จ้าวอู่หยางก็ไม่พูดเลยแม้แต่คำเดียว
แต่ความเงียบเช่นนี้กลับทำให้พวกเขาหวั่นกลัว รับรู้ถึงพลังชั่วร้ายและความหนาวเหน็บที่น่าสะพรึง
ศัตรูที่ดีแต่พูดจาข่มขู่ไม่น่ากลัว ศัตรูที่เก็บเงียบต่างหากที่ต้องระวัง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า