ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 906

บทที่ 906 วิถีแห่งการเยียวยาฟ้าดิน

หลู่เสี่ยวจินนึกถึงรายละเอียดมากมายจากการปะทะกับจ้าวอู่หยาง

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด และไม่รู้ว่านางนึกถึงอะไร ใบหน้างามของนางค่อย ๆ แดงระเรื่อขึ้นมา

เหมือนว่าจ้าวอู่หยางจะมีวิชามารกลืนสวรรค์จริง ๆ และคงได้ฝึกฝนมาแล้วด้วย

ไม่เช่นนั้นทำไมเขาถึงได้…ทรหดอดทน แข็งแกร่ง…ถึงเพียงนั้น

การโจมตีของเขาต่อเนื่องไม่ขาด โอบกอดนางไว้ตลอดเวลา ไม่มีท่าทีอ่อนล้าแม้แต่น้อย และแรงที่ใช้ก็…หยักหน่วงและทรงพลัง…

สิ่งสำคัญที่สุดคือ จ้าวอู่หยางเหมือนจะมีแรงดึงดูดลึกลับบางอย่าง ดูดขางดงามของนางเข้าหาเอวและแผ่นหลังของเขาอย่างไม่อาจปฏิเสธ และไม่สามารถปล่อยออกได้ง่าย ๆ…

หลู่เสี่ยวจินสนวุ่นวายใจ ครั้นได้สติกลับมา ดวงตางดงามสั่นไหว นางรีบสะบัดศีรษะ

เรื่องนี้สำคัญมาก นางกำลังคิดฟุ้งซ่านไปเรื่องอะไรกัน?

นางพลันเอ่ยน้ำเสียงทุ้มลึก “ไม่มีเลย ก่อนหน้านี้ข้าได้ประลองกับพี่เขยของเจ้าหลายครั้ง ไม่เคยรู้สึกถึงร่องรอยของวิชามารกลืนสวรรค์แม้แต่น้อย”

“เมื่อวานเขาปะทะกับตระกูลหลี่ แสดงความแข็งแกร่งและอำนาจครอบงำออกมา เจ้ารับรู้ได้ถึงกลิ่นอายที่คล้ายคลึงกับวิชามารกลืนฟ้าสวรรค์บ้างหรือไม่เล่า?”

“พลังสายฟ้าที่เกรียงไกรของเขาน่าจะเกิดจากคาถาลัทธิเต๋า”

“มีปราณกระบี่ มีพลังปีศาจ แต่ไม่อาจสัมผัสได้ถึงพลังมารกลืนสวรรค์”

เมื่อได้รับคำตอบนี้ หลู่เฟิงผิดหวังอยู่บ้าง ความจริงแล้วเขาค่อนข้างโลภอยากได้วิชามารกลืนสวรรค์ เลยคาดหวังว่าพี่เขยอย่างจ้าวอู่หยางจะมีวิชาจริง ๆ แล้วต่อไปเขาเพียงคุ้มกันพี่เขยกลับไปยังเขตคุ้มครองของตระกูลหลู่ วิชามารกลืนสวรรค์ก็จะเป็นของตระกูลหลู่แล้วมิใช่หรือ?

แล้วเขาก็จะกลายเป็นผู้มีคุณูปการต่อตระกูลหลู่ด้วยใช่หรือไม่?

ต่อไปวันหน้าเขาก็จะมีโอกาสได้ฝึกฝนวิชามารกลืนสวรรค์อีกด้วย

ครั้นเขาได้ฝึกฝนวิชามารกลืนสวรรค์แล้ว เขาจะยังต้องเกรงกลัวพี่สาวอย่างหลู่เสี่ยวจินอีกหรือไม่?

คำตอบคือ…ยังต้องเกรงกลัว!

เขาสามารถฝึกฝนได้ก็จริง แต่ขณะเดียวกัน หลู่เสี่ยวจินก็สามารถฝึกฝนได้ แล้วเขาจะเอาอะไรไปต่อสู้…

“พี่สาว ข้าจะส่งคนไปช่วยพี่เขยแก้ข่าวลือ” ลู่เฟิงรวบรวมความคิด แล้วกล่าวออกมาอย่างจริงจัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน