ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 918

บทที่ 918 หลี่ชางเซิง กู้เหนียนหยวน

ตระกูลหลี่แห่งอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ตอนกลาง

ชายชราในชุดคลุมยาวสีแดงสด ผมขาวโพลน

วันนี้เขาไม่ได้อยู่ในป่าไผ่ ไม่ได้ถือคันเบ็ด แต่กำลังเดินเล่นในเขตตระกูล

บรรดาลูกหลานตระกูลหลี่ต่างพากันหวาดหวั่นพรั่นพรึง มองดูบรรพบุรุษของตนเดินผ่านไปด้วยความเคารพบูชาอย่างสูงสุด เสียงคุกเข่าคำนับและทักทายดังขึ้นไม่ขาดสาย

ชายชราผู้นี้คือบรรพบุรุษที่ยังมีชีวิตอยู่ของตระกูลหลี่ นามว่าหลี่เว่ยยาง

หมื่นปีก่อนเขาก็เป็นจอมจักรพรรดิแล้ว

หลี่เว่ยยางเดินไปยังห้องด้านข้าง

ภายในห้องมีชายหนุ่มรูปร่างธรรมดา ท่าทางซื่อสัตย์กำลังนั่งสมาธิฝึกฝน

เมื่อเห็นหลี่เว่ยยางมาถึง ชายหนุ่มคุกเข่าลงกับพื้นอย่างนอบน้อมเคารพ ท่าทางเป็นระเบียบเรียบร้อยไม่มีที่ติ แระสานมือและก้มศีรษะลงกับพื้น

“ชางเซิงคารวะท่านบรรพบุรุษ”

“เจ้าไปยังดินแดนลับเต๋อเหลียนสักเที่ยวสักครั้ง แล้วพาผู้บำเพ็ญเพียรนามว่าเจ้าอู่หยางกลับมา” หลี่เว่ยยางสั่งการ

“ขอรับ ชางเซิงจะปฏิบัติตามคำสั่ง!” ชายหนุ่มที่มีนามว่าหลี่ชางเซิงเป็นหนึ่งในศิษย์รุ่นนี้ของตระกูลหลี่ที่มีอายุมากที่สุด

เขาไม่ได้ถามบรรพบุรุษเยว่าผู้ที่ต้องพากลับมาเป็นผู้ใด และไม่ได้สงสัยว่าตนเองจะเข้าไปดินแดนลับเต๋อเหลียนที่ประตูปิดไปแล้วได้อย่างไร

ยิ่งไม่ได้สงสัยว่าด้วยวรยุทธ์ขั้นจักรพรรดิระดับสี่ภัยพิบัติของเขาซึ่งไม่อยู่ในกฎเกณฑ์ของดินแดนลับเต๋อเหลียน ตนเองจะละเมิดกฎหรือไม่

เพราะเขารู้ดีว่า เมื่อบรรพบุรุษจัดการแล้ว เขาเพียงแค่ต้องไปทำเท่านั้นดอกบัวตูมที่กำลังจะบานลอยมาตกเบา ๆ ตรงหน้าหลี่ชางเซิง แล้วหลี่เว่ยยางก็หันหลังจากไป

ผมขาวโพลนพลิ้วไหว บ่งบอกถึงกาลเวลาอันยาวนาน

หลี่เว่ยยางมองดูตระกูลหลี่ที่ปัจจุบันมีคฤหาสน์หรูหราและเจริญรุ่งเรืองขึ้นทุกวัน แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้ถอนหายใจออกมา

เขาก็ไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวกับเหตุและผล แต่บางเรื่องก็ต้องมีการเลือก

เขาไม่ยอมให้ตระกูลหลี่สูญสิ้นไปตามกาลเวลาแน่ เขาไม่อยากเห็นลูกหลานของตัวเองตายต่อหน้าเขาส่วนคนอื่น ๆ ไม่เกี่ยวข้องกับเขา

ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องล้วนสามารถฆ่าได้ ล้วนสามารถใช้ประโยชน์ได้!

เขายิ่งไม่มีทางไปทำเรื่องช่วยเหลือคนทั้งโลกเช่นนั้น

เขาแตกต่างจาก ‘พวกเขา’

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน