ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 926

บทที่ 926 กิน!

ภายใต้แสงเทียนสลัว ร่างกายงดงามมีเพียงเอี๊ยมปักลายดอกไม้สีขาวอมชมพูและกางเกงซับในไหมขาวห่อหุ้ม เผยให้เห็นเสน่ห์อันเย้ายวนเกินต้าน

หลินเสี่ยวเค่อสะบัดผมยาว ขมวดคิ้วด้วยความเขินอาย

“เจ้าก็แค่อยากให้ข้าเป็นฝ่ายรุกใช่หรือไม่? อา พอดีพิษในกายข้ายังไม่หมด มาเถิด”

เขาคิดเช่นนั้นหรือ? จ้าวอู่เจียงสงสัย สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจพลางกล่าว

“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว เจ้าสวมเสื้อผ้าของเจ้าเถิด”

หลินเสี่ยวเคอทำเป็นโกรธ แล้วนางก็ใช้นิ้วเรียวดุจหยกงามดึงเชือกที่ผูกเอี๊ยมออก

ภายใต้แสงสลัว ผิวขาวอมชมพูปรากฏออกมา งดงามตระการตาอย่างยิ่ง

“เจ้าเป็นบุรุษหรือไม่?” หลินเสี่ยวเคอทั้งอายทั้งโมโห

อาจเป็นเพราะทนความอายไม่ไหว ผิวขาวของนางจึงแดงระเรื่อไปทั้งร่าง

นางคว้ามือของจ้าวอู่เจียง แล้วกดลงบนร่างกายตัวเอง ท่าทางเย้ายวนผสมกับความเย็นชาและความเด็ดเดี่ยว

“นวด!”

มือของจ้าวอู่เจียงสัมผัสได้ถึงความนุ่มลื่น ทำให้เขางุนงง

“เจ้าเพียงแค่รักษาอาการบาดเจ็บและถอนพิษให้ข้า เหตุใดเจ้าเงอะงะเช่นนี้?”

หลินเสี่ยวเคอแนบกายชิดกับจ้าวอู่เจียง ดวงตาเป็นประกายวาววับ ราวกับผิวน้ำทะเลยามค่ำคืนทางตอนเหนือที่สะท้อนแสงระยิบระยับ

ลมหายใจหอมกรุ่น สายตพินิจพิเคราะห์

“เจ้าไม่กล้าที่จะทำอะไรกับข้า ไม่กล้าที่จะล่วงเกิน เป็นเพราะเจ้ากังวลเรื่องหลินหลาง หรือว่าเจ้ากลัวว่าจะมีใจให้ข้ากันแน่?”

แน่นอนว่าเขาคงเป็นห่วงหลินหลาง เขาไม่ใช่ท่อนไม้เสียหน่อย… จ้าวอู่เจียงถอนหายใจ เขาเป็นชายที่มีหลักการ หลินเสี่ยวเคอเป็นพี่สาวของหลินหลาง นับเป็นพี่สะใภ้ใหญ่ของเขา

การถอนพิษก็คือการถอนพิษ เขาไม่อยากทำอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น

เขาอ้าปากจะตอบ

แต่นิ้วหยกของหลินเสี่ยวเคอก็กดลงบนริมฝีปาก ดวงตาหยาดเยิ้มงดงาม ชวนหลงใหล

“ข้ารู้ เจ้ากังวลว่าอาจเกิดความรู้สึกที่ไม่ควรมีขึ้น”

จ้าวอู่เจียงเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

“ช่วยถอนพิษให้ข้าอีกคราวเถิด”

หลินเสี่ยวเคอกล่าว หลังจากดื่มสุรา ประกอบกับบรรยากาศฤดูใบไม้ผลิ ร่างอ้อนแอ้นของนางแดงระเรื่อดั่งลูกท้อสุกงอม ชุ่มฉ่ำชวนหลงใหล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน