ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 93

บทที่ 93 การเผชิญหน้า

“ขอสอบถามมิตรสหายทุกท่าน ไม่ทราบว่ามาปิดล้อมรถม้าของข้าน้อยด้วยเหตุอันใดกัน?”

จ้าวอู่เจียงถามออกไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย ควักเงินออกมาหนึ่งตำลึงทองมอบให้แก่คนขับรถม้า ที่บัดนี้ใบหน้าซีดขาวไปหมดด้วยความตื่นกลัว หลังจากนั้น จึงได้ส่งสัญญาณให้คนขับรถม้าจากไป

คนขับรถม้าเมื่อได้รับเงินแล้ว ก็รีบโค้งตัวให้แก่จ้าวอู่เจียงก่อนจะกระโดดลงไปจากรถม้าด้วยร่างกายอันสั่นเทา แต่เมื่อเห็นการปิดล้อมจากรอบด้าน เขาก็ไม่รู้ว่าจะต้องหลบหนีออกไปอย่างไรดี

“ไม่รู้อย่างนั้นหรือ? แน่ใจนะว่าเจ้าไม่รู้?” ฉินซือโหยวผู้สวมใส่ชุดเขียวคำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น

“เมื่อวานนี้เจ้าล่วงเกินลูกชายของข้าระหว่างงานประมูลหลายครั้งหลายครา และต่อมาก็สังหารเขา! วันนี้ข้ามาเพื่อแก้แค้นให้กับลูกชายของข้า!”

จ้าวอู่เจียงค่อย ๆ กระโดดลงมาจากรถม้า ยกมือตบไหล่คนขับ บอกให้เขาเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในห้องโดยสาร คนขับรถม้าจึงรีบกระโดดเข้าไปด้านในห้องโดยสารทันที แล้วขดตัวหลบอยู่ตรงมุมหนึ่งของห้องโดยสาร ไม่กล้ามองออกไปข้างนอกอีก

ร่างกายของคนขับรถม้าสั่นเทา ในใจคิดว่าคุณชายชุดดำคงต้องตายเป็นแน่แท้ คนกลุ่มนี้มาเพื่อแก้แค้น พวกเขามีกันตั้งมากมาย แล้วคุณชายชุดดำจะหนีรอดได้อย่างไร?

“ลูกชายของท่าน? เป็นผู้ใดหรือ?”

จ้าวอู่เจียงถามกลับไปด้วยท่าทางเยือกเย็นและสุขุม รอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าไม่เสื่อมคลาย เผชิญหน้าฉินซือโหยวอย่างไม่กลัวเกรง

“เลิกเสแสร้งได้แล้วจ้าวอู่เจียง ข้าขอสาบานด้วยชีวิตของข้าฉินซือโหยว เจ้าจะไม่มีทางออกจากถนนเส้นนี้ไปได้หากยังมีลมหายใจอยู่ วันนี้ข้าจะเอาเลือดของเจ้าไปเป็นเครื่องเซ่นให้กับลูกชายของข้า!”

ฉินซือโหยวระเบิดเสียงคำรามด้วยความโกรธแค้น กลุ่มผู้คนที่ห้อมล้อมรถม้าจากทางด้านหน้าและด้านหลังต่างก็พร้อมใจกันชักกระบี่ออกมา เสียงของมันเสียดหูน่าขนลุกเป็นอย่างยิ่ง

“อ้อ…” จ้าวอู่เจียงทำหน้าเหมือนเข้าใจขึ้นมาทันที ชายหนุ่มหันกลับไปจ้องมองกลุ่มคนที่ล้อมรอบอยู่โดยไร้ความเกรงกลัว ทั้งยังคงกล่าวต่อไปด้วยท่าทางสงบสุขุม

“หากท่านไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้ ข้าก็คงจำคนเช่นนั้นไม่ได้แล้ว”

“เจ้า!” ฉินซือโหยวเดือดดาล ยิ่งจ้าวอู่เจียงทำเป็นลืมเลือนเรื่องที่เกิดขึ้นมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกเหมือนกับคนผู้นี้กำลังดูถูกฉินเฉินบุตรชายของตนมากเท่านั้น

“เจ้าต้องตาย! จัดการมัน!”

ลำแสงกระบี่สาดประกายวูบวาบ กลุ่มคนพุ่งเข้าหาเป้าหมายตามคำสั่งของฉินซือโหยว

จ้าวอู่เจียงรอคอยอยู่นานแล้ว พลังลมปราณรวบรวมอยู่ในฝ่ามือขวา เตรียมพร้อมจะระเบิดพลังออกไป

“บังอาจ!”

ทันใดนั้น เสียงกระบี่กรีดกรายดังกึกก้อง ปรากฏคลื่นกระบี่กระจายออกจากจุดที่จ้าวอู่เจียงยืนอยู่แผ่ขยายไปรอบทิศทาง ทำให้กลุ่มคนที่ล้อมรอบชายหนุ่มต้องถอยหลังออกไปโดยไม่รู้ตัว

“ห้ามมิให้ผู้ใดทำร้ายน้องชายของข้าเด็ดขาด!”

เสียงเฉียบขาดดังขึ้นพร้อมกับได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวของผู้คนในอากาศ แล้วร่างหนึ่งก็ทิ้งตัวลงมายืนหยัดอยู่ด้านหลังจ้าวอู่เจียง ร่างนั้นถือกระบี่ไว้ในมือซ้าย จ้องมองศัตรูด้วยแววตาดุดัน

เขาคือหลี่หยวนเจิ่ง ที่บัดนี้มีสีหน้าเย็นชาอยู่เล็กน้อย

“ข้าเป็นคนสังหารบุรุษชุดขาวชั่วช้าคนนั้นเอง ผู้ใดมีปัญหากัน?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน