บทที่ 937 เขาจะไม่ลุกขึ้นยืน
กู้เหนียนหยวนใช้มืออันบอบบางทั้งสองข้างจับกระบี่โทษและทัณฑ์ มือซ้ายของนางถูกอักขระอาคมบนกระบี่ทำร้ายจนมีเลือดไหลออกมา แต่เลือดกลับแข็งตัวในทันที ส่วนมือขวาปรากฏรอยแตกสีเลือดขึ้นราวกับเครื่องเคลือบที่ใกล้จะแตกละเอียด
นางร้องเสียงเบา แต่กระบี่ทั้งสองก็ยังไม่ขยับเขยื้อน
“ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะสามารถจับกระบี่ทั้งสองเล่มนี้ได้ น่าเสียดายยิ่งนัก สุดท้ายเจ้าก็ไม่สามารถดึงมันออกมาได้อยู่ดี” ชายวัยกลางคนยืนกอดอก ส่ายหัวและถอนหายใจ “หากต้องการดึงกระบี่ทั้งสองเล่มนี้ออกมาได้ ต้องเป็นผู้ที่จุติมาพร้อมกับพลังกระบี่…”
เสียงถอนหายใจของชายวัยกลางคนหยุดชะงักลงในทันที
ขณะนี้ ดินฟ้าภายในถ้ำกระบี่สั่นสะเทือน พื้นดินที่ทำจากโคลนเหลืองก็สั่นไหว
กู้เหนียนหยวนกำกระบี่สองเล่มในมือแน่น นางเปล่งเสียงดังลั่น
“ขึ้นมา!”
โทษและทัณฑ์ทะลวงพื้นดินขึ้นมา รอบตัวกระบี่มีปราณกระบี่อีกสายหนึ่งพันรอบ
กู้เหนียนหยวนขยับใช้ปราณกระบี่ซึ่งท่านอาจารย์มอบให้เมื่อคราฝากฝึกฝน ไม่คิดว่าจะสามารถสั่นคลอนกระบี่ทั้งสองเล่มนี้ และนางสามารถดึงออกมาได้
นางถือกระบี่ไว้ข้างละเล่ม ใบหน้าสวยหวานดูมึนงงเล็กน้อย ชั่วขณะหนึ่งทำอะไรไม่ถูก
เซียนกระบี่ชะงักไปครู่หนึ่ง อ้าปากค้าง ขยับริมฝีปาก พึมพำเสียงเบาว่า “ตาแก่นั่น”
กู้เหนียนหยวนกุมกระบี่ไว้แน่น นางพบว่าไม่สามารถเก็บกระบี่ทั้งสองเล่มนี้ไว้ในถุงเก็บของ หรือเก็บเข้าไปในร่างกายได้ ริมฝีปากบางเฉียบเอ่ยถามเบา ๆ ว่า
“ท่านผู้อาวุโส ท่านมีฝักกระบี่หรือไม่เจ้าค่ะ”
นางแม้ไม่รู้จักบุรุษวัยกลางคนตรงหน้า แต่นางในฐานะนักรบผู้ฝึกฝนกระบี่ย่อมสัมผัสได้ว่าปราณกระบี่ของบุรุษตรงหน้านั้นช่างกว้างใหญ่เพียงใด
หากเทียบกับนางแล้ว นางคงเป็นเพียงแสงหิ่งห้อย ส่วนบุรุษผู้นี้คือดวงจันทร์กระจ่าง
“เด็กน้อย กระบี่สองเล่มนี้ เจ้าอยากมอบให้ผู้ใด”
เซียนกระบี่โบกมือเพียงครั้งเดียว ดินเหนียวบนพื้นก็ลอยขึ้นมาแล้วกลับกลายเป็นปลอกกระบี่ดินเหนียวสองอันลอยอยู่ตรงหน้ากู้เหนียนหยวน
“เล่มหนึ่งมอบให้ท่านอาจารย์ ส่วนอีกเล่ม…”
กู้เหนียนหยวนที่เพิ่งยิ้มแย้มเมื่อครู่ พลันนึกถึงเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ ดวงตากระจ่างใสพลันมืดมัวลงในชั่วพริบตา
“มอบให้ท่านอาจารย์เช่นกัน”
“ขอบพระคุณท่านผู้อาวุโส” กู้เหนียนหยวนความเศร้าโศกมาเร็วไปเร็ว จิตใจแจ่มใส นางเก็บความผิดและการลงทัณฑ์เข้าไปในฝักกระบี่ดินเหลือง สะพายไว้ด้านหลัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า