ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 961

บทที่ 961 อัตตาที่เหนือกว่า

ท้องฟ้าเต็มไปด้วยสายฟ้าและเสียงฟ้าร้องกึกก้อง

สายฝนกระหน่ำปะทะกับสายฟ้าที่แผดเผา เกิดเป็นเปลวไฟ น้ำและไฟงดงามดั่งมังกรแหวกว่าย สว่างวาบทั่วผืนดิน

หยดน้ำรวมตัวกลายเป็นร่างมนุษย์ขนาดใหญ่

ใบหน้าของร่างขนาดใหญ่เหมือนหลี่ชางเซิงไม่มีผิดเพี้ยน แต่ไม่ใช่ร่างกายที่เป็นเนื้อหนังมังสา

ร่างใหญ่ตกลงมาตรงหน้าจ้าวอู่เจียง ขวางทางจ้าวอู่เจียงไว้

“ข้าบอกแล้วว่า เจ้าหนีไม่พ้นหรอก!” ร่างมายามนุษย์ที่ประกอบจากละอองน้ำและเปลวไฟอ้าปากกว้าง เปล่งเสียงของอย่างหลี่ชางเซิง

ก่อนจะกระแทกฝ่ามือใส่จ้าวอู่เจียง

ขนทั่วร่างของจ้าวอู่เจียงลุกชัน เขารู้สึกถึงภัยคุกคามจากร่างมายาหลี่ชางเซิงตรงหน้ามากกว่าจากตัวหลี่ชางเซิงจริง ๆ หลายเท่านัก

ถึงกับคิดว่า มันไม่ได้อ่อนแอไปกว่าอู๋ต้าไห่แห่งสำนักเทพอสูรเสักเท่าไร

หมายความว่า ร่างมายาของหลี่ชางเซิงตรงหน้าแทบจะมีวิชาแกร่งกล้าถึงขั้นจักรพรรดิ ระดับเก้า ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะต้านทานได้เลย

จ้าวอู่เจียงรู้สึกถึงปราณกระบี่ที่พลุ่งพล่านอยู่ภายในร่างกาย พลังปีศาจและพลังปราณหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง กระทั่งเขาได้ท่องวิชามารกลืนสวรรค์ในใจแล้ว

เขาต้องทุ่มเทสุดกำลัง!

แขนซ้ายของเขาที่ปกคลุมด้วยเกราะสายฟ้าสีเงินขาวฟาดใส่ร่างมายาของหลี่ชางเซิงอย่างโกรธแค้น

สายฟ้าอันยิ่งใหญ่และปราณกระบี่มหาศาลทำลายฝ่ามือที่ร่างมายาของหลี่ชางเซิงตบเข้ามา แต่ทำลายได้ไม่ถึงสองนิ้ว ปราณกระบี่และสายฟ้าก็แตกสลาย

ร่างของจ้าวอู่เจียงลอยกระเด็น กระแทกอย่างแรงลงบนพื้นโคลน ทิ้งรอยเลือดสีม่วงเป็นทางยาว

ทันทีที่เขาล้มลงบนพื้น เขาก็พลิกตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วกระโดดหลบไปด้านข้าง

ตู้ม!

ฝ่ามือของร่างมายาของหลี่ชางเซิงกระแทกพื้นโคลนบริเวณที่จ้าวอู่เจียงล้มก่อนหน้านี้ พื้นดินแตกร้าว โคลนและน้ำกระเซ็นไปทั่ว หลุมขนาดใหญ่ที่มั้งกว้างและลึกหลายจั้งปรากฏ

จ้าวอู่เจียงไม่กล้าคิดว่า หากฝ่ามือตกลงบนร่าเขาจะเกิดผลลัพธ์ใด

“จ้าวอู่หยาง!” หลู่เสี่ยวจินร้องเรียกอย่างร้อนรน แล้วพุ่งมาหา

หลี่ชางเซิงโบกธงดูดวิญญาณ ขวางทางหลู่เสี่ยวจินไว้ เขาจ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยว ดวงตาแดงก่ำ “หลู่เสี่ยวจิน เจ้าอยากตายหรือไร! ข้าบอกแล้ว เจ้าห้ามข้าไม่ได้!”

เส้นผมของหลู่เสี่ยวจินเปียกชุ่ม นางสั่นไปทั้งร่าง หยิบม้วนภาพออกมา กัดฟันพูดทีละคำว่า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน