คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 13

เจนิสถึงฉันจะปฎิเสธยัยเฟย์ ขอรอพวกนางที่คณะ แต่สุดท้ายฉันก็โดนเพื่อนลากมาที่สนามบาสในโรงยิมอยู่ดี

"แกมาดูกับพวกฉันเถอะน๊า อีกอย่างจะได้ให้กำลังใจพวกพี่ริวเขาด้วย" ยัยเฟย์เอ่ยกับฉันมาขณะที่เราสองคนนั่งรอยัยแซมมี่และยัยน้ำอุ่นไปเช็คชื่อกับรุ่นพี่

"ใครบอกว่าฉันอยากมาเชียร์พี่ริวของแกกันเล่า ฉันโดนแกลากฉันมาต่างหาก" เจนิสยังคงเอ่ยกับเฟย์ไปอย่างเสียงแข็ง แต่นั้นใช่ว่าเฟย์จะสนใจ

"เค ฉันยอมรับก็ได้ว่าลากแกมา แต่แกดูโน้นสิ ฉันว่าพี่ริวเขาต้องสนใจแกแน่เลย ฉันเห็นเขาเอาแต่จ้องแกตั้งแต่ที่พวกพี่เขาเดินเข้ามากันแล้ว" ฉันหันไปตามที่ฉันเฟย์ว่า ก็เจอกับสายตาคมคู่ดุของคนปากร้ายที่จ้องฉันมาอย่างไม่ละสายตา ให้ตายเถอะทำไมเขาถึงได้จ้องมาอย่างน่าเกลียดขนาดนี้ ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวหรอกนะที่มองมาทางฉัน เขามองมากันทั้งกลุ่มมองกันทั้งแก๊งค์เพราะตอนนี้พี่ริกนั้นกำลังโบกมือมาทางฉันๆ ถึงกับรู้สึกประหม่ากับสายตาหลายคู่ที่จ้องมา

"แก ยัยเฟย์ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างบางก็ไม่รอช้า ฉันรู้สึกอึดอัดกับสายตาของพี่ริวและเพื่อนของเขา แต่ขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกไปนั้น ด้วยความที่ฉันรีบและไม่ทันระวังกับเดินสะดุดเข้ากับใครบ้านคนที่เดินเข้ามาพอดี

!! ตึก !! ฉันชนเข้ากับใครคนนั้นเข้าอย่างจังๆ แต่ไม่ถึงกับเซล้ม เอาแล้วสิวันนี้ฉันซุ่มซามถึงสองครั้งติด

"ขอ..." ฉันที่กำลังจะเอ่ยคำขอโทษแต่พอสบตาเข้ากับคนที่เดินเข้ามาชนฉันๆ ถึงกับเก็บคำขอโทษนั้นพับเก็บลง เพราะคนที่เดินเข้ามาตั้งใจชนฉันคือยัยพี่นิสาและเลย์ที่เดินเคียงคู่กันมา ที่ฉันบอกว่าฉันสะดุดคงไม่ใช่แล้วละ น่าจะเป็นนิสามากกว่าที่เข้ามาตั้งใจชนฉันเพราะฉะนั้นคำขอโทษขอไม่จำเป็น ฉันเสมองใบหน้าของเลย์และนิสาเพียงแค่แว็บเดียว

"เจ...เจ็บตรงไหนหรือเปล่า" เสียงของเลย์เอ่ยถามฉัน แต่นั้นฉันไม่คิดจะสนใจ เพราะที่เป็นแบบนี้เพราะนิสาเป็นฝ่ายเดินเข้ามาชนฉันๆ เลือกที่จะไม่ตอบเลย์และเดินออกจากโรงยิมแทนด้วยท่าทีไม่พอใจพวกเขาสองคน

ก่อนหน้านี้ด้านริวหลังจากที่ผมเดินเข้ามาในโรงยิมก็เจอร่างบางใบหน้าสวยหวานของเจนิสที่นั่งอยู่บนแสตนเชียร์กับเพื่อนของเธอ ไอ้ริกที่สังเกตุผมถึงกับแกล้งเดินมาชนไหลผมและโบกมือให้กับยัยนั้น

"กำลังใจดีขนาดนี้ วันนี้ไอ้เรียวไม่ต้องชู๊ตลูกหนะ ปล่อยให้น้องกูมันได้ทำคะแนนโชว์สาวมันบ้าง" ไอ้ริกเอ่ยมาเช่นนั้นไอ้เรียวตะถึงกับกลั้นขำให้กับผมๆ เลิกสนใจพวกมันที่เอาแต่แขวะผมไม่เลิก และเหลือบมองเจนิสที่นั่งอยู่กับเพื่อนของเธอบ้างในบางจังหวะ ผมสบตาเข้ากับยัยขี้เมาที่มองมาทางผมแต่มันก็แค่แว็บเดียวเท่านั้นที่เราสบตากัน จากนั้น ยัยนั้นก็เลือกที่จะเมินเฉยใส่ผม

ไม่กี่นาทีที่ผมยืนอยู่กับไอ้ริกสายตาผมจ้องมองไปยังร่างบางที่เดินออกไป จนกระทั่งเพื่อนๆ ในกลุ่มของริต้าที่ควงคู่มากับไอ้หัวทองเดินเข้าไปชนเจนิสเข้าอย่างจัง แต่ดีที่ยัยนั้นไม่เป็นอะไร แต่ดูจากสีหน้าเพื่อนของริต้าเหมือนว่าพวกเธอจะเข้าไปหาเรื่องเจนิส ผมกับไอ้ริกได้แต่มองไปยังพวกเขา แต่เป็นเจนิส เป็นฝ่ายที่สะบัดแขนของเธอออกจากไอ้หัวทอง

"ไอ้เลย์กับนิสา" เสียงของไอ้ริกแว่วเข้ามาในหูของผม หึ...ไอ้เลย์หัวทองคนนี้สินะที่ยัยขี้เมาเพ้อถึงมันมาตลอดทั้งคืน จู่ๆ ร่างสูงถึงกับผุดรอยยิ้มอันร้ายกาจขึ้นมา ไอ้นั้นก็ดูหล่อหน้าตาดีใช้ได้ แต่เสียดายวะ ผมดูเท่ดูดีและหล่อกว่ามัน ที่สำคัญกูว่ากูใหญ่กว่ามึงวะ เจนิสโดนเข้าไปคืนนั้นแม่งร้องทั้งคืน ผมเลิกสนใจไอ้หัวทอง และหันมาชู๊ตลูกบาสในมือเพราะตอนนี้พวกผมแค่ซ้อมยังไม่ถึงแข่งกันจริง

ผมเหลือบมองนาฬิกา อีกประมาณครึ่งชั่วโมงที่จะแข่ง เมื่อเห็นว่ายังพอมีเวลา จากนั้นผมก็เดินออกจากสนามบาสเพราะรู้สึกปวดฉี่

"ไอ้ริว มึงไปไหน" ไอ้อรัณตะโกนถามผมมา

"กูเข้าห้องน้ำแป๊บ" ผมโยนลูกบาสให้มันจากนั้นก็เดินออกจากสนามไปทันที

ด้านเจนิสหลังจากที่ฉันเดินออกมายังห้องน้ำ แต่ห้องน้ำฉันหนึ่งมันเต็ม ฉันจึงเดินขึ้นมาที่ชั้นบนเพราะมีคนอยู่เพียงไม่กี่คน เมื่อฉันเข้าทำธุระเสร็จแล้วนั้น ฉันรู้สึกเบื่อๆ ไม่อยากกับลงไปแล้วยังไงไม่รู้ ฉันไม่อยากไปเจอสายตาของพี่ริวที่เอาแต่จ้องฉัน และฉันก็ไม่อยากไปเจอหน้าของเลย์นั้นด้วย ร่างบางจึงเดินออกมาหยุดที่เป็นมุมกระจกที่มันทะลุกับห้องอะไรซักอย่าง ฉันไม่ค่อยได้มาที่นี่แต่ก็เคยมีเรียนชั่วโมงกีฬาบ้างสมัยตอนปีหนึ่ง ไม่รู้ว่าภายในโรงยิมชั้นสองนั้นมีที่นั่งเล่นด้วย เมื่อเห็นว่าไม่มีใครร่างบางก็ไม่รอช้า ฉันที่กำลังจะเดินเข้าไปนั่งที่ตรงนั้นแต่กับต้องชะงัก เมื่อมีฝ่ามือของใครบางคนที่กระชากเข้ามาจับที่แขนฉัน

!! พรึบ !!

เจนิสฉันถึงกับตกใจเป็นรอบที่สองเมื่อคนที่เข้ามาจับมือฉันคือพี่ริว ใบหน้าหวานถึงกับเปิดกว้างออกมาด้วยความตกใจ เขามาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียงใดๆ ทั้งสิ้น

"พี่ริว..." เสียงหวานหลุดออกมาด้วยความสั่นไหว ยิ่งไม่อยากเจอแต่กับต้องเจอ โชคไม่เคยเข้าข้างฉัน อุส่าห์แอบหลบมาอยู่ที่เงียบๆ คนเดียวแล้วเชียว

"เธอรู้จักชื่อฉันด้วยนิ" ริวไม่พูดเปล่าแต่กับกระชากแขนคนตัวเล็กนั้นมาที่ห้องเก็บอุปกรณ์กีฬา แต่นั้นกับยิ่งทำให้ร่างบางนั้นตกใจมากขึ้น

"...นี่พี่พาฉันมาเข้ามาที่นี่ทำไม ปล่อยนะ" เจนิส เอ่ยพร้อมกับสะบัดแขนออกจากริว ที่จับแขนเธอเอาไว้แน่น

"ไม่ปล่อย เธอตอบฉันมาก่อน ว่าไอ้หัวทองคนเมื่อกี้คือแฟนเก่าเธอ คนที่เธอเพ้อถึงมาทั้งคืนในคืนนั้น ใช่คนเดียวกันหรือเปล่า" ริวจ้องหน้าคนตรงหน้าราวกับต้องการคำตอบ

!! อึก...!! หึ...นิเขารู้ด้วยเหรอว่าฉันเอาแต่เพ้อถึงเลย์ น่าอายซะมัด