คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 12

เจนิสฉันได้แต่เสมองคนตรงหน้า ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาจะเข้ามาแบบนี้ นิฉันไม่ได้โง่เชื่อเขาหรอกนะว่าพวงกุญแจฉันมันหล่นเองฉันรู้สึกถึงแรงกระชากมาจากด้านหลัง

"ของฉันเอง" ฉันเอ่ยและสบตาเข้ากับคนตรงหน้า จากนั้นฉันก็ยื่นมือไปรับพวงกุญแจมาจากเขา แต่นั้นใช่ว่าเขาจะยอมคืนมันให้กับฉันดีๆ

"ทำไม...เจอหน้าฉัน ต้องตกใจขนาดนั้นเชียว" เขาไม่พูดเปล่าที่ยังโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมาใกล้ใบหน้าของฉัน ร่างบางได้แต่มองตาพรึบๆ และสายตาจับต้องใบหน้าของเขา

"ฉันเปล่า ฉันแค่คิดว่าเราไม่ควรเจอกันอีก" เจ นิสเอ่ยพร้อมด้วยเสียงสั่น ราวกับไม่เป็นตัวของตัวเอง ฉันเบนสายตาออกไปจากสายตาคู่ดุที่จ้องฉันมา ฉันรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เขาดูอันตรายยังไงไม่รู้หรือจะเป็นเพราะคืนนั้น พอเจอหน้าเขาฉันจึงรู้สึกแปลกๆ ฉันละสายตาออกจากคนตัวโตและหวังจะเดินหนีเขา บ้าไปแล้วทำไมเขาต้องเข้าหาและทำเป็นเหมื่อนว่าเรารู้จัก

ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้เลยนะ แต่ขณะที่ร่างบางกำลังจะเดินหนีเขานั้น ฝ่ามือหนากับจับเข้าที่เรียวแขนเล็ก พร้อมกับจ้องมองใบหน้าหวานอีกครั้ง ริวโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมาเข้าหาเจนิส ร่างบางถึงกับถอยหนี นี้เขาจะทำอะไรคนเดินผ่านไปมาไม่คิดจะอายบ้างหรือไง

"หึ...! รู้ใช่ไหม ว่าฉันคือคนแรกของเธอ" นี้คือคำพูดที่เขาคุยกับฉัน

!! ตึก ตึก !! คำพูดของริวทำกับร่างบางถึงกับใจเต้นแรงและรู้สึกอายจนหน้าใบหน้าสวยถึงกับแดงซ่านขึ้นมาราวกับไม่รู้ตัว เจนิสได้แต่เสมองคนตรงหน้าด้วยท่าทีไม่พอใจกับคำพูดของเขา มาคุยกับเธอแล้วยังพูดเรื่องบ้าๆ นี้อีก

"ฉันลืมมันไปแล้วคะ พี่ไม่ควรพูดถึงมันอีก" เจ นิสจ้องมองร่างสูงด้วยท่าทีไม่พอใจ แต่คำพูดของเธอนั้นมันกับทำให้ริวนั้นรู้สึกหงุดหงิดและไม่พอใจ

...! นิเธอกล้าดียังไงถึงลืมเซ็กส์ของเขา ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ลืมเขาได้ลง แต่กับยัยนี้นี่ยังไง หยิ่งหน้านิ่ง และยังกล้าบอกว่าลืมอีก แม่ง...จี๊ดชิบหาย

"แต่ฉันลืมไม่ลงหรอกนะ เพราะคืนนั้นเธอเร้าร้อน เล่นเอาซะฉันใจสั่นไปทั้งคืนเลย" ริวเอ่ยพร้อมกับผุดรอยยิ้มร้ายกาจขึ้นมาให้กับคนตรงหน้า เจนิสได้แต่จ้องมองใบหน้าของริวด้วยสีหน้าไม่พอใจ นิเขาบ้าไปแล้วหรือไงทำไมจู่ๆ ถึงได้เข้ามาวุ่นวายกับเธอไม่เลิก และยังเขาเรื่องวันนั้นมาพูดกับเธออีกคนบ้า

"เจ ยัยเจนิส" เสียงเรียกของเฟย์นั้นทำให้ทั้งสองผละออกจากกัน ริวถึงกับยอมปล่อยแขนของเจนิสลง ริวเสมองไปคนที่เรียกเธอจากนั้นก็เดินออกไป

สองนาทีที่แล้ว ด้านเฟย์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำ และเดินเข้ามาหาเพื่อน เฟย์ถึงกับชะงักและหยุดเดิน นิฉันไม่ได้ตาฟาดไปใช่ไหม ที่เห็นพี่ริวผัวนับเบอร์วันของฉัน นั้นจับมือถือแขนกับยัยเจนิส และพวกเขายังคุยอะไรกันฉันไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ ยัยเจนิสรู้จักกับพี่ริวแน่นอน ฉันว่าแหละยัยเจนิสมีท่าทีแปลกๆ ตั้งแต่ที่เจอพี่ริวที่คณะแล้ว นี้คือเรื่องใหม่ของฉันเลยคะ แต่ฉันก็ยังสงสัยอยู่ดีเพราะยัยเจนิสเป็นพวกไม่สนใจใคร หนุ่มๆ ในมหาลัยมีเป็นร้อยที่เข้ามาเตอะยัยเจ แต่เพื่อนฉันก็มีใจให้ไอ้เลย์มันคนเดียว ฉันว่างานนี้พี่ริวเขาสนใจยัยเจนิสเพื่อนสาวคนสวยของฉันแล้วแหละ เชียร์ขาดใจเลยคะ ฉันไม่ได้เพื่อนได้ก็ดี อ้ากเรื่องนี้ฉันต้องขยายให้อิแซมและยัยน้ำอุ่นทราบคะ เฟย์ได้แต่คิดในใจจากนั้นก็เดินเข้าไปหาเจนิสที่ยื่นหน้าบึ้งอยู่เพียงลำพัง

"เจ ยัยเจ" เสียงของยัยเฟย์ที่ดังมาทำให้ฉันรู้สึกตัว

"ฮั่นแน่ เมื่อกี้ฉันเห็นนะแกยืนคุยกับใคร" ยัยเฟย์เอ่ยมาพร้อมกับยกยิ้มให้กับฉันมา

"ไม่มีอะไร เรารีบไปกันเถอะ" ฉันเอ่ยกับยัยเฟย์ไปแค่นั้นจากนั้นฉันก็เดินออกไปทันที แต่ภายในใจลึกๆ ตอนนี้ฉันกับรู้สึกเป็นกังวล ฉันไม่แน่ใจว่าที่เขาพูดกับฉันเช่นนั้นเขาต้องการอะไรทั้งที่ในวันนั้นฉันว่าฉันคุยกับเขาจบแล้วนะ

เจ แกจะเดินไปไหน นั้นมันไม่ใช่ทางกลับคณะเรานะ" เสียงของเฟย์ทำเอาคนที่เหมอลอยอยู่นั้นถึงกับชะงักฝีเท้า อ่า...นี้ฉันเป็นอะไรไปสติฉันหายไปไหนหมด

"โทษทีแก ฉันคิดว่าเราจะไปโรงยิมหนะ" เจนิสเอ่ยมาอย่างแก้ตัว แต่ท่าทีของเธอนั้นมันกับยิ่งทำให้เฟย์นั้นสงสัย

ส่วนด้านของใครอีกคนที่ทำให้ร่างบางนั้นเป็นกังวลใจอยู่นั้น หลังจากที่ผมเดินแยกตัวกับเจนิส ออก มาก็เจอกับไอ้อรัณที่ตามหลังผมออกมา ริวถึงกับชะงัก

"เชี่ยรัณกูคิดว่ามึงขึ้นห้องไปกับไอ้เรียวแล้วชะอีก"

"ถ้ากูไปกับไอ้เรียวกูจะได้เห็นมึงแกล้งสาวไหม ไอ้สัส กูเห็นนะว่ามึงเดินเข้าไปแกล้งเธอ" ริวไม่ได้ตอบอะไรแต่กับเดินยักไหล่ให้กับเพื่อนด้วยสีหน้าอารมณ์ดี

"ใช่น้องคนเดียวที่เจอเมื่อช่วงเที่ยงปะ"

"อืม..."

"กูว่างานนี้สัสริวก็ได้เมียชัวร์" อรัณเอ่ยกับริวมา พร้อมกับเดินเข้าคณะ แต่คำพูดของอรัณริวเองก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไร

@ภายในห้องพักของทั้งสี่หนุ่ม

"กูว่าละ แม่งแปลกซะมัด แม่งเสือซุ่มนิหว่า" อรัณเอ่ยพร้อมยกยิ้มมาด้วยท่าทีพอใจ

"ไอ้ริกมึงอย่ามัวดิ ไอ้สัส" ริวไม่ยอมรับ

"กูมั่วไร ทำยังกะกูไม่รู้นิสัยมึง อีกอย่างคืนนั้นมึงเล่นจ้องน้องเขาทั้งคืนขนาดนั้น อย่าปากแข็งว่ามึงไม่สนใจเขา เผลอๆ อย่างที่กูว่านั้นแหละแม่งแดกกันไปแล้ว" ริกยังคงพูดต่อ เพราะริวนั้นไม่ใช่คนดีอะไรปล่อยของสวยๆ ไว้ด้วยมีหรือน้องชายเขาจะไม่ทำอะไร

"ดูดิแม่งเขินพวกกูจนหูแดง"

"ไอ้ริกมึงอย่าขยี้กูดิไอ้สัส" คนปากแข็งยังไม่คิดจะยอมรับ เรื่องอะไรเขาจะหลุดปากว่าเจนิสเป็นของเขาแล้ว ฝันไปเถอะพวกมันไม่มีทางได้รู้หรอกโดยเฉพาะไอ้ริกๆ รู้โลกรู้ครับคนอย่างมันไม่มีคำว่าความลับ

"เดี๋ยวนะ ไอ้ริวนี้นะไปส่งน้องเขา สัส ถ้ามึงไม่ทำอะไรน้องเขากูลงมึงเลยหมื่นนึง"

"ลงเชี่ยไรครับ มันแดกเขาแล้วเชื่อกูดิ ไม่งั้นคนอย่างไอ้ริวไม่มีทางเข้าหาสาวก่อนหรอก มันฟอร์มจัดจะตาย" อรัณและริกยังพูดมาไม่หยุด

"ไอ้เรียวตะ มึงแม่งเงียบเชียว"

"ตามนั้นแหละ" ตามนั้นของเรียวตะ คือเขาเองก็เชื่ออย่างที่เพื่อนๆ พูดกัน ริวไปส่งขนาดนั้นแล้วมันจะเหลืออะไรละครับ

ด้านริวผมกับรู้สึกรำคาญเสียงของพวกมันทั้งสามตัวขึ้นมาทันที เมื่อเป็นเช่นนั้นร่างสูงจึงเลือกที่จะเดินกับไปพักในห้องของตน

"แม้โดนจี้แค่นี้ถึงกับเดินหนี" ไม่ใช่เสียงใครหรอกครับ ไอ้ริกแฝดนรกของผมนั้นเองที่เอ่ยตามหลังมา

เจนิสหลังจากที่เช็คชื่อเสร็จในช่วงบ่ายและตอนนี้ฉันแต่ยัยเฟย์กำลังเดินไปซื้อน้ำและผลไม้ที่จะเอาไปทานที่โรงยิม เจนิสถึงกับมีสีหน้าคิดหนักนี้ฉันจะไปเชียร์พวกเขาแข่งบาสกันจริงเหรอ พอนึกถึงใบหน้าของคนปากร้ายคนนั้น ฉันไม่อยากไปแล้วละ