คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 12

เจนิสฉันได้แต่เสมองคนตรงหน้า ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาจะเข้ามาแบบนี้ นิฉันไม่ได้โง่เชื่อเขาหรอกนะว่าพวงกุญแจฉันมันหล่นเองฉันรู้สึกถึงแรงกระชากมาจากด้านหลัง

"ของฉันเอง" ฉันเอ่ยและสบตาเข้ากับคนตรงหน้า จากนั้นฉันก็ยื่นมือไปรับพวงกุญแจมาจากเขา แต่นั้นใช่ว่าเขาจะยอมคืนมันให้กับฉันดีๆ

"ทำไม...เจอหน้าฉัน ต้องตกใจขนาดนั้นเชียว" เขาไม่พูดเปล่าที่ยังโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมาใกล้ใบหน้าของฉัน ร่างบางได้แต่มองตาพรึบๆ และสายตาจับต้องใบหน้าของเขา

"ฉันเปล่า ฉันแค่คิดว่าเราไม่ควรเจอกันอีก" เจ นิสเอ่ยพร้อมด้วยเสียงสั่น ราวกับไม่เป็นตัวของตัวเอง ฉันเบนสายตาออกไปจากสายตาคู่ดุที่จ้องฉันมา ฉันรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เขาดูอันตรายยังไงไม่รู้หรือจะเป็นเพราะคืนนั้น พอเจอหน้าเขาฉันจึงรู้สึกแปลกๆ ฉันละสายตาออกจากคนตัวโตและหวังจะเดินหนีเขา บ้าไปแล้วทำไมเขาต้องเข้าหาและทำเป็นเหมื่อนว่าเรารู้จัก

ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้เลยนะ แต่ขณะที่ร่างบางกำลังจะเดินหนีเขานั้น ฝ่ามือหนากับจับเข้าที่เรียวแขนเล็ก พร้อมกับจ้องมองใบหน้าหวานอีกครั้ง ริวโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมาเข้าหาเจนิส ร่างบางถึงกับถอยหนี นี้เขาจะทำอะไรคนเดินผ่านไปมาไม่คิดจะอายบ้างหรือไง

"หึ...! รู้ใช่ไหม ว่าฉันคือคนแรกของเธอ" นี้คือคำพูดที่เขาคุยกับฉัน

!! ตึก ตึก !! คำพูดของริวทำกับร่างบางถึงกับใจเต้นแรงและรู้สึกอายจนหน้าใบหน้าสวยถึงกับแดงซ่านขึ้นมาราวกับไม่รู้ตัว เจนิสได้แต่เสมองคนตรงหน้าด้วยท่าทีไม่พอใจกับคำพูดของเขา มาคุยกับเธอแล้วยังพูดเรื่องบ้าๆ นี้อีก

"ฉันลืมมันไปแล้วคะ พี่ไม่ควรพูดถึงมันอีก" เจ นิสจ้องมองร่างสูงด้วยท่าทีไม่พอใจ แต่คำพูดของเธอนั้นมันกับทำให้ริวนั้นรู้สึกหงุดหงิดและไม่พอใจ

...! นิเธอกล้าดียังไงถึงลืมเซ็กส์ของเขา ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ลืมเขาได้ลง แต่กับยัยนี้นี่ยังไง หยิ่งหน้านิ่ง และยังกล้าบอกว่าลืมอีก แม่ง...จี๊ดชิบหาย

"แต่ฉันลืมไม่ลงหรอกนะ เพราะคืนนั้นเธอเร้าร้อน เล่นเอาซะฉันใจสั่นไปทั้งคืนเลย" ริวเอ่ยพร้อมกับผุดรอยยิ้มร้ายกาจขึ้นมาให้กับคนตรงหน้า เจนิสได้แต่จ้องมองใบหน้าของริวด้วยสีหน้าไม่พอใจ นิเขาบ้าไปแล้วหรือไงทำไมจู่ๆ ถึงได้เข้ามาวุ่นวายกับเธอไม่เลิก และยังเขาเรื่องวันนั้นมาพูดกับเธออีกคนบ้า

"เจ ยัยเจนิส" เสียงเรียกของเฟย์นั้นทำให้ทั้งสองผละออกจากกัน ริวถึงกับยอมปล่อยแขนของเจนิสลง ริวเสมองไปคนที่เรียกเธอจากนั้นก็เดินออกไป

สองนาทีที่แล้ว ด้านเฟย์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำ และเดินเข้ามาหาเพื่อน เฟย์ถึงกับชะงักและหยุดเดิน นิฉันไม่ได้ตาฟาดไปใช่ไหม ที่เห็นพี่ริวผัวนับเบอร์วันของฉัน นั้นจับมือถือแขนกับยัยเจนิส และพวกเขายังคุยอะไรกันฉันไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ ยัยเจนิสรู้จักกับพี่ริวแน่นอน ฉันว่าแหละยัยเจนิสมีท่าทีแปลกๆ ตั้งแต่ที่เจอพี่ริวที่คณะแล้ว นี้คือเรื่องใหม่ของฉันเลยคะ แต่ฉันก็ยังสงสัยอยู่ดีเพราะยัยเจนิสเป็นพวกไม่สนใจใคร หนุ่มๆ ในมหาลัยมีเป็นร้อยที่เข้ามาเตอะยัยเจ แต่เพื่อนฉันก็มีใจให้ไอ้เลย์มันคนเดียว ฉันว่างานนี้พี่ริวเขาสนใจยัยเจนิสเพื่อนสาวคนสวยของฉันแล้วแหละ เชียร์ขาดใจเลยคะ ฉันไม่ได้เพื่อนได้ก็ดี อ้ากเรื่องนี้ฉันต้องขยายให้อิแซมและยัยน้ำอุ่นทราบคะ เฟย์ได้แต่คิดในใจจากนั้นก็เดินเข้าไปหาเจนิสที่ยื่นหน้าบึ้งอยู่เพียงลำพัง

"เจ ยัยเจ" เสียงของยัยเฟย์ที่ดังมาทำให้ฉันรู้สึกตัว

"ฮั่นแน่ เมื่อกี้ฉันเห็นนะแกยืนคุยกับใคร" ยัยเฟย์เอ่ยมาพร้อมกับยกยิ้มให้กับฉันมา

"ไม่มีอะไร เรารีบไปกันเถอะ" ฉันเอ่ยกับยัยเฟย์ไปแค่นั้นจากนั้นฉันก็เดินออกไปทันที แต่ภายในใจลึกๆ ตอนนี้ฉันกับรู้สึกเป็นกังวล ฉันไม่แน่ใจว่าที่เขาพูดกับฉันเช่นนั้นเขาต้องการอะไรทั้งที่ในวันนั้นฉันว่าฉันคุยกับเขาจบแล้วนะ

เจ แกจะเดินไปไหน นั้นมันไม่ใช่ทางกลับคณะเรานะ" เสียงของเฟย์ทำเอาคนที่เหมอลอยอยู่นั้นถึงกับชะงักฝีเท้า อ่า...นี้ฉันเป็นอะไรไปสติฉันหายไปไหนหมด

"โทษทีแก ฉันคิดว่าเราจะไปโรงยิมหนะ" เจนิสเอ่ยมาอย่างแก้ตัว แต่ท่าทีของเธอนั้นมันกับยิ่งทำให้เฟย์นั้นสงสัย

ส่วนด้านของใครอีกคนที่ทำให้ร่างบางนั้นเป็นกังวลใจอยู่นั้น หลังจากที่ผมเดินแยกตัวกับเจนิส ออก มาก็เจอกับไอ้อรัณที่ตามหลังผมออกมา ริวถึงกับชะงัก

"เชี่ยรัณกูคิดว่ามึงขึ้นห้องไปกับไอ้เรียวแล้วชะอีก"

"ถ้ากูไปกับไอ้เรียวกูจะได้เห็นมึงแกล้งสาวไหม ไอ้สัส กูเห็นนะว่ามึงเดินเข้าไปแกล้งเธอ" ริวไม่ได้ตอบอะไรแต่กับเดินยักไหล่ให้กับเพื่อนด้วยสีหน้าอารมณ์ดี

"ใช่น้องคนเดียวที่เจอเมื่อช่วงเที่ยงปะ"

"อืม..."

"กูว่างานนี้สัสริวก็ได้เมียชัวร์" อรัณเอ่ยกับริวมา พร้อมกับเดินเข้าคณะ แต่คำพูดของอรัณริวเองก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไร

@ภายในห้องพักของทั้งสี่หนุ่ม