คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 19

"ริวคะ" ร่างบางของหญิงสาวในชุดราตรีสีทองเดินเข้ามาพร้อมกับฉีกรอยยิ้มให้กับคนตรงหน้า

"เฟียส" ริวเอ่ยเรียกเจ้าของชื่อ เขาไม่คิดว่าจะเจอเธอในงานวันนี้ด้วย ถ้ารู้ว่าเฟียสจะมาที่นี่ด้วยเขาคงไปรับเธอเอง

"เราคิดไว้อยู่แล้วเชี่ยวว่าริวต้องมางานนี้"

"ครับ"

"ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะ ว่างๆ ทานข้าวกันหน่อยนะริว" เสียงหวานเอ่ยออกมาแต่นั้นกับทำให้ริวนั้นถึงกับยิ้มไม่หุบ ใช่สิ เขาและเธอไม่เจอกันจะสองเดือนได้แล้ว

"ได้สิเราจะรอนะเฟียส" เสียงทุ่มเอ่ยออกมาทำเอาหญิงสาวถึงกับยิ้มแก้มปริ

"งั้นเราขอตัวก่อนนะ พอดีวันนี้มาเป็นเพื่อนเจ้าสาวหนะ" เมื่อเอ่ยจบจากนั้นร่างบางสวยสง่าก็เดินออกไป เพราะอีกไม่กี่นาทีก็จะถึงช่วงตัดเค้ก

ด้านริกได้แต่เสมองใบหน้าของน้องชาย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

"ใครเหรอพี่ริว แม่งสวยชิบหาย" เจมส์ที่สังเกตุท่าทีของริวและเฟียสถึงกับเอ่ยถาม

"เพื่อนกูหนะ"

"หูย...พี่มีเพื่อนสวยขนาดนี้ไม่คิดจะแนะนำให้พวกผมรู้จักบ้างเหรอครับ"

"โทษทีวะคนนี้กูหวง" ริวตอบรุ่นน้องไปแค่นั้นด้านเจมส์ถึงกับขมวดคิ้วแล้วคนที่เขาเจอเธอที่ในมหาลัยวันนั้นพี่ริวหวงด้วยหรือเปล่า หรือแค่เล่นๆ ถ้าจะเล่นก็ต่อหน่อยรุ่นน้องได้แต่คิดในใจแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยออกมา เพราะพวกเขานั้นทราบดีว่ารุ่นพี่คนนี่ก็ใช่ว่าจะธรรมดา

ริวหลังจากที่เฟียสนั้นเดินออกไปจากตนแล้วนั้น ร่างสูงเสมองสายตาออกไปยังรอบๆ บริเวรของงาน

!!ใช่สิ...!! เขานึกขึ้นได้ว่าเจอเจนิสที่งานนี้ด้วยเช่นกัน เมื่อคิดได้ดังนั้นริวก็ไม่รีรอ

"กูออกไปดูดบุหรี่ก่อนนะ" ริวเอ่ยกับพี่ชาย จากนั้นก็แยกตัวเดินออกมาข้างนอกทันที

ริกเห็นน้องเดินออกไป ริกถึงกับหลุดยิ้มออกมา จริงๆริวไม่ได้ออกไปดูดบุหรี่อย่างที่บอกกับเขาหรอก แต่กลับตามใครอีกคนใช่ว่าเขาจะไม่สังเกตุท่าทีของริว น้องมันสวยและดึงดูดขนาดนั้น แบบนี้ไอ้ริวมีดิ้นบ้างแหละ เขาเห็นเจนิสทั้งแต่เดินเข้ามาแต่ก็คิดว่าริว จะสนใจเพราะเฟียสก็อยู่ในงานนี้ด้วยเช่นกัน แต่เขากับดันคิดผิด ที่คิดว่าริวจะตามเฟียส แต่ไม่ใช่เพราะคนที่น้องชายกำลังให้ความสนใจนั้นคือสาวสวยรุ่นน้องต่างคณะต่างหาก ริกถึงกับยกยิ้มออกมาที่มุมปาก หึ...สงสัยคืนนี้ นัดของริวกับเพื่อนๆ ที่คลับท่าจะหล่มไม่เป็นท่า เมื่อไอ้ริวแม่งติดสาว ริกได้แต่คิดในใจและเสมองน้องชายที่รีบเดินออกไป

สายตาคมกวาดมองบริเวรด้านนอกของงานแต่ก็ไม่เจอ ร่างสูงเดินออกมายังสวนอีกด้านของโรงแรม สายตาสะดุดเข้ากับแผ่นหลังบางอันคุ้นตาที่ยืนหันหลังให้กับตน

เมื่อสิบนาทีที่แล้ว

อีกด้านของเจนิส ร่างบางรู้สึกอึดอัดจนทำตัวไม่ถูก ฉันว่าวันนี้ฉันไม่ได้มางานแต่งงานอะไรหรอกนะ ฉันว่าฉันยังกะมางานหาคู่มากกว่า ขณะที่ฉันเดินตามหลังป้าลัดดาและคุณพ่อเข้ามาภายในงาน ที่มันมีแต่เหล่าผู้ดี ไฮโซ กำลังทักทายกันซึ่งฉันไม่ได้อยู่ในสังคมแบบนี้ ฉันเองก็เป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึ่งที่มาอยู่กับคุณพ่อ การที่จะให้ฉันปั้นหน้าทำอะไรแบบนี้มันต่างกับฉันมากมันไม่ชิน และรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง หลังจากที่ฉันเดินตามคุณพ่อเข้ามาก็เจอกับครอบครัวนึง

"สวัดดีคะคุณพงษ์เทพ คุณลัดดา" เสียงเอ่ยทักบิดาและแม่เลี้ยงของฉัน

"สวัดดีคะคุณทิพย์ นิตาดลใช่ไหมคะ ป้าไม่เจอนานดูหล่อผิดหูผิดตาขึ้นเยอะเลยนะคะ"

"คุณพี่เล่นชมแบบนี้ ตาดลก็เขินแย่สิคะ"