คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 2

ร่างสูงโปร่งชายชายหนุ่มสูง 180 เซ็นติเมตร ผมอันดกดำ นัยตาคมเข้ม ผู้มีใบหน้าอันหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เบ้าหน้าฟ้าประทาน เสน่ห์ชวนให้หลงใหล อีกคนของกลุ่มหนุ่มหล่อสุดฮอตของคณะวิศวะ ทายาทคนที่สองของนักธุรกิจชื่อดังอย่าง ริว รัฐพล ที่ตอนนี้ร่างสูงนั้นโปร่งในชุดกีฬาเสื้อก้ามสีขาวแถบสีเแดง ยืนเด่นแพร่รัศมีความหล่อเหล่าในสนามบาส ไม่แพ้กับเพื่อนๆ ในกลุ่ม เนื่องจากวันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่พวกเขานั้นมาฝึกซ้อมบาสที่จะแข่งขันกีฬามหาลัยในอีกไม่กี่วันข้าง เรื่องความหล่อ รวยที่มาเพียบพร้อมของหนุ่มๆ กลุ่มนี้นั้น หล่อแบบ มีเสน่ห์ที่กินกันไม่ลงเลยทีเดียว ทั้งที่เป็นแค่การซ้อมเล่นกับเพื่อนๆ และกลุ่มรุ่นน้องในคณะ แต่ก็มีสาวๆ บางกลุ่มที่ตามมาให้กำลังหนุ่มหน้าตาดีอย่างพวกเขา

สัปดาห์นี้ร่างสูงนั่นฝึกซ้อมกันอย่างหนัก ถ้าแพ้ขึ้นมาเดี๋ยวเสียชื่อคณะวิศวะหมดเพราะคณะวิศวะนั้นครองแชมป์กีฬาประเภทบาสเกตบอลมาถึง4 ปีซ้อน ซึ่งปีนี่เป็นปีสุดท้ายที่ริวนั้นจะได้ร่วมทำกิจกรรมในรั้วมหาลัย แต่นั้นก็แอบได้ยินมาคณะคู่แข่งขันในปีนี้หวังจะล้มแชมป์เก่าอย่างทีมพวกเขา

"ฝันไปเถอะ" หรือนี้อาจจะเป็นเสน่ห์ของหนุ่มๆ กลุ่มนี้ที่ชอบการกีฬาเล่นบาสเกตบอลเป็นกิจกรรมหลักเพื่อเพิ่มเสน่ห์ความเท่ห์ให้กับตนเอง ก็น่าจะเป็นได้

ร่างสูงในชุดกีฬาเบอร์แปดสิบเก้าวิ่งแย่งลูกบาสกับเพื่อนสนิทอย่างเรียวตะ อรัณ ริว และมีรุ่นน้องในคณะอีกหลายคนที่ร่วมซ้อมในครั้งนี้ด้วย ร่างสูงกระโดดซู๊ต ลูกบาสในสนาม ข้างตึกคณะวิศวะ โดยมีเพียงกลุ่มเพื่อนและรุ่นน้องในคณะเท่านั้นที่ซ้อมกันในสนามแห่งขึ้น

"ไอ้เชี่ยรัณ กูอยู่ตรงนี้ครับ ไอ้สัสมึงแม่งโยนให้ไอ้เชี่ยเรียวเฉย" ริวสบถออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อโดนเรียวตะกระโดดรับลูกบาสไปต่อหน้าต่อตา ริวถึงกับต่อว่าอรัณทันที เมื่อเพื่อนร่วมทีมอย่างอรัณนั้นดันพลาดโยนลูกบาสให้ฝั่งคู่ต่อสู่อย่างเรียวตะและริก โดยพวกเขาทั้งสี่หนุ่มนั้นแบ่งแยกออกเป็นสองทีม

"อะ นี้แค่ซ้อมดูมึงนี้จริงจัง ขนาดนั่นเชียว" อรัณที่โดนริวต่อว่าถึงกับรีบสวนกลับทันที เพราะริวนั่นดูจริงจังราวกับแข่งขันรองชิง

"อ่า แม่ง พูดมาได้นะไอ้สัส" พูดยังไม่ทันขาดคำ ไอ้เรียวตะก็ซู๊ตลูกบาสเข้าห่วงอีกครั้ง และชนะทีมพวกผมไปทันที พร้อมกับทำหน้าเป็นเชิงว่า

"กูแน่ไหมละ" จากนั้นไอ้ริกก็วิ่งมาปรบมือกับไอ้เชี่ยเรียวตะ เป็นการเย้ยผมและไอ้เชี่ยรัณ แม่งหมั้นใส้พวกมันชิบหาย

"แค่ซ้อมเล่นเฉยๆ ละวะ มึงชนะกูได้ที่ไหนกันมีแต่ไอ้เรียวเป็นคนทำคะแนน" ผมหันไปว่าให้ไอ้ริกแฝดคนพี่ของผม ที่มันทำหน้าตาภูมิใจมาก ทั้งที่มันชู๊ตไม่เข้าห่วงซักลูก ฝีมือไอ้ริกเรื่องนี้มันไม่เท่าผมหรอกครับ

"แค่ ซ้อมแล้วไง มึงยอมรับเถอะครับว่าทีมพวกมึงสองตัวอ่อน ไอ้น้องชาย...ฮ่า" ไอ้ริกไม่พูดเปล่า พร้อมกับวางมือมาตบบ่าไหลของผม มันอวยทีมมันมาอย่างภูมิใจ ที่ชนะทีมพวกผมได้ ไอ้เจมส์และไอ้ดีเอ็มได้แต่มองหน้ามันด้วยท่าทีไม่พอใจเพราะสองคนนั้นมันอยู่ทีมเดียวกับผม

"วันแข่งจริงมึงชู๊ตเข้าห่วงเป็นบุญตากูซักลูกเถอะ แม่งขี้โมชิบหาย" ผมว่าให้กับไอ้ริกแม่งอวด แค่ซ้อมไหม อยากจะบอกว่า

"วันนี้พวกกูแค่เบามือโว้ย"

"ไม่รู้แหละ แต่ที่รู้ๆ คืนนี้ พวกมึงสองตัว เลี้ยงเหล้ากูกับไอ้เรียว" ไอ้ริกเอ่ยกับพวกผมมา ไอ้อรัณถึงหลุดขำ แม่งไอ้ริกหาเรื่องแดกเหล้าได้ทุกสถานะการณ์จริงๆ ผมถึงกับสายหัวให้มัน