คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 3

"เลย์ นายเลิกกับฉันจริงๆ เหรอ" เจนิสเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงสะอื้นและสั่นเครือ เมื่อโดนแฟนหนุ่มต่างคณะนั้นขอจบความสัมพันธ์ ร่างบางที่โดนจบความสัมพันธ์แบบกะทันหัน รับไม่ได้ถึงกับร้องห่มร้องไห้

"แต่เจ...ยังเหมือนเดิมนะเลย์" เจนิสยังคงเอ่ยถามอดีตแฟนหนุ่มทั้งที่โดนฝ่ายชายนั้นบอกเลิกอย่างไม่ทันตั้งตัว

"พอ ซะทีเถอะ เจ ไม่ต้องยื้อเราและไม่ต้องโทรหาเราอีก แค่นี้นะ" ยิ่งได้ยินอดีตแฟนหนุ่มเอ่ยตัดเพ้อมาเช่นนั้นร่างบางยิ่งร้องไห้ สะอึกสะอื้นออกมาอย่างหนักขึ้นกว่าเดิม

"ฮือ... เลย์" เจนิสร้องไห้อยู่เช่นนั้นราวสิบนาที แต่ร่างบางกับไม่รู้เลยว่ามีใครอีกคนที่ยืนมองเธอ

ด้านริว อ่า...อย่างน้อยก็เป็นคนไม่ใช่ผีอย่างที่เขากำลังขนลุก

"ที่แท้ อกหักโดนแฟนนั้นบอกเลิกนี้เอง" แต่มันดึกและมืดขนาดนี้แล้วทำไมยัยนี้ มานั่งร้องไห้อยู่คนเดียว นี้เธอไม่กลัวบ้างเหรอไง แต่ขณะที่ริวกำลังจะเดินเข้าไปใกล้เธอนั้น เสียงสมาร์ตโฟนก็ดังขึ้นมาทันที

Rrrrrrr A Ran

[สัส มึงอยู่ไหน ไอ้เชี่ยริกแม่งโทรตามแล้วครับ กูรอที่ลานจอดรถ] เสียงอรัณเอ่ยมาตามสาย

[แม่ง ไอ้ห่าริก มันจะรีบไปไหนบอกให้มันแดกก่อนเลย กูกำลังเดินกลับคณะ] ริวเอ่ยมาด้วยสีหน้าหงุดหงิดให้กับริกเล็กน้อย ที่มักจะโทรตามเขาและเพื่อนในกลุ่มกันเป็นประจำ ที่ไม่กล้าโทรเข้าเครื่องเขาเพราะกลัวโดน เลยโทรเครื่องไอ้อรัณแทน

ร่างบางที่หนั่งฟุบหน้าที่ม้าหินอ่อนข้างตึก เมื่อได้ยินเสียงรบกวน เจนิสถึงกับละใบหน้าขึ้นมา มือบางเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลออกมาทั้งสองข้าง ออกจากใบหน้าสวยอย่างลวกๆ เมื่อเห็นว่าที่นี่ไม่ได้มีแค่เธอคนเดียว ร่างบางก็ลุกขึ้นยืนและเดินผ่านชายหนุ่มออกไป ริวที่เห็นสภาพใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับชะงัก ร่างบาง ใบหน้าสวยหวาน ขอบตาที่บวมแดง บ่งบอกว่าเธอนั้นผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก สวยขนาดนี้อกหักได้ยังไงวะ ร่างสูงได้แต่คิดในใจ จากนั้นริวก็เดินกลับคณะเพื่อจะออกไปผับ

ด้านเจนิส ฉันไม่อยากกลับไปนอนร้องไห้ที่คอนโดคนเดียวลำพัง ฉันคบกับเลย์มาตั้งแต่เราเรียนมัธยมปลายด้วยกัน ฉันไม่เคยคิดว่าวันนี้จะมาถึงเร็วขนาดนี้ วันที่เลย์นั้นเป็นฝ่ายเดินเข้ามาขอเลิกกับฉัน คงสถานะไว้เพียงแค่เพื่อนกัน เลย์คือผู้ชายที่เป็นรักแรกของฉัน

"เราเลิกกันเถอะนะเจนิส เลย์ขอโทษ แต่เลย์ไม่อยากจะฝืนความรู้สึก และทำร้ายความรู้สึกเจมากไปกว่านี้" คำพูดของอดีตแฟนหนุ่มราวกับฟ้าผ่าลงกลางใจ หัวใจดวงเล็กๆ ของฉันถึงกับแตกสลายไม่เป็นชิ้นดี สิ่งที่ฉันเชื่อใจและรักเขามาตลอด ซึ่งก่อนหน้านี้เราก็รักกันดีแต่เมื่อเดือนที่แล้วหลังจากที่เลย์กลับมาจากค่ายอาสาเขาก็มีท่าทีเปลี่ยนไป และตีตัวห่างจากฉัน เลย์เป็นถึงเดือนคณะโลจิสติก เรื่องความหล่อความเท่ก็เป็นธรรมดาของระดับคนเป็นเดือน ที่มักจะมีสาวๆ นั้นวิ่งเข้าหา แต่ที่ผ่านมาเขาก็ดูแลฉันดีและไม่เคยมีคนอื่น ขณะที่เรายังเป็นแฟนกัน หลายคนเพื่อนในห้องบอกว่าฉันไม่เหมาะกับเลย์ เพราะเลย์เขาเป็นถึงเดือนคณะ ซึ่งฉันไม่ได้สวยมากพอที่จะเป็นดาวคณะได้ สิ่งที่คนอื่นตัดสิน ฉันไม่เคยเก็บเอามาคิดและใส่ใจ ฉันรักเลย์ในแบบที่เรารักกัน โดยไม่ได้เอาคำพวกนั้นมาเปรียบเทียบ

ร่างบางเดินออกมาจากตึกคณะด้วยสีหน้าและแววตาที่เหม่อลอยออกไปราวกับคนบ้า อกหักมันเป็นอะไรที่ปวดใจ เจ็บและทรมาน คิดถึง อยากคุยอยากโทรหาแทบจะขาดใจ แต่ก็ทำไม่ได้

หึ...! ฉันพึ่งเข้าใจและได้สัมผัสความรู้สึกที่ผิดหวังครั้งแรก มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงพลีทสั้นเดินมาโบกแท็กซี่ที่ป้ายรถเมล์ ฉันไม่รู้จะไปที่ไหนรู้เพียงแค่ว่าไม่อยากกลับคอนโดด้วยสภาพแบบนี้ คืนนี้ฉันอยากมีเพื่อนเมาๆ เผื่อฉันจะลืมความเจ็บปวดที่แสนจะทรมานภายในใจนี่ออกไป

มาแนะนำตัวกันหน่อย ฉันชื่อเจนิส ปี2 คณะบริหารธุระกิจ ครอบครัวฉันรวยไหม อันนี้ฉันก็ไม่เคยบอกใครว่ารวยพ่อฉันทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้างที่เปิดร่วมกับภรรยาคนใหม่ แต่พอแม่ฉันเสียพ่อฉันก็รับฉันมาเลี้ยงดูส่งเสียเรียนต่อตอนฉันอายุสิบเจ็ด ฉันกับพ่อเราเลยไม่ได้สนิทกันมาก เพราะพ่อกับแม่ของฉันพวกท่านแยกทางกันเมื่อฉันยังเล็ก และตอนนี้ฉันก็ใช้นามสกุลของแม่

หลังจากที่เริ่มเข้าเรียนมหาลัยพ่อก็ให้ฉันออกมาอยู่คอนโดกับพี่สาวลูกติดแม่เลี้ยง แต่เราไม่ได้พักอยู่ด้วยกันหรอกนะ เราอยู่กันคนละคอนโด เรียนกันคนละคณะ ซึ่งน้อยคนนักจะรู้ว่าฉันมีพี่สาวลูกติดแม่เลี้ยงเรียนที่ มอ.B แต่ในช่วงเวลาที่แย่ที่สุดฉันก็ยังนึกถึงใบหน้าของคนในครอบครัว ถึงจะไม่ใช่ทางสายเลือดแท้ๆ แต่ฉันก็นับว่าเขาเป็นพี่สาวอีกคนของฉัน

Rrrrrr พี่แป้ง

ฉันเสมองชื่อที่โชว์ขึ้นมาจากหน้าจอ ก่อนหน้านี้ฉันไลน์ไปหาพี่แป้งแต่เขาก็ไม่ตอบฉัน