คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 39

ด้านเจนิสฉันรู้สึกสายตาหลายคู่ที่มองมาที่ฉัน ให้ตายเถอะไม่มีใครบอกฉันซักคนว่าจะมีแขกของคุณพ่อนั้นมาร่วมแจมด้วย ฉันที่คิดว่าคงมีแต่ครอบครัวของเรา ฉันเลยไม่ได้แต่งตัวให้ดีกว่านี้ หลังจากที่นั่งลงได้ไม่นาน พี่ดลก็ชวนฉันคุยและตักโน้นนี้นั่นให้กับฉัน บนโต๊ะอาการมื้อพิเศษที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคนที่มาร่วมอวยพรวันคล้ายวันเกิดให้กับคุณพ่อ แต่สำหรับฉันแล้วนั้นฉันรู้สึกอึดอัดซะเหลือเกิน ที่พวกท่านพูดเรื่องอะไรก็ไม่รู้ หมั้น งานหมั้นนี้คือใครกัน ฉันพยายามที่จะเอียงหูฟังพวกผู้ใหญ่คุยกัน แต่นั้นจังหวะนั้นพี่แป้งก็สะกิดฉันเข้าพอดี

"เจ นั่งนานแล้วไปห้องน้ำกันไหม" พี่แป้งเอ่ยพร้อมกับหันมาหาฉัน เอาจริงตั้งแต่มาถึงฉันไม่ได้เอ่ยคุยหรือทักอะไรพี่แป้งซักคำ ฉันพยักหน้าให้กับพี่แป้ง

"เจ ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" ฉันเอ่ยกับผู้ใหญ่ที่ร่วมโต๊ะ

"เออ น้องเจครับ พี่ไปด้วยสิครับ" ดลดนัยที่เห็นเจนิสและแป้งเดินออกจากโต๊ะ ชายหนุ่มก็ลุกออกมาเช่นกัน การกระทำของดลดนัยที่มีต่อเจนิสนั้น ทำเอาผู้ใหญ่ถึงกับยิ้มตามกัน

"ตาดลนี้น่ารักจังเลยนะคะ ดูแลเจนิสดี้ดีนะคะ " คุณลัดดาที่นั่งติดกับมารดาของดลดนัยถึงกับยิ้มไม่หุบ ถ้าเจนิสลงเอยกับดลดนัยได้ นับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดี ลัดดาได้แต่คิดในใจ สงสัยของต้องเป่าหูสามีของเธอบ่อยๆ จะได้ช่วยคุยกับลูกสาวของเขา

ด้านแป้งที่เห็นดลดนัยที่เอาแต่เดินตามเจนิส แป้งถึงกับเบื้องหน้าหนีด้วยความหมั่นไส้ ท่าทีดลดนัยนั้นเหมือนกับเด็กที่เอาแต่วิ่งตามเจนิส

ด้านเจนิสนั้นเมื่อมาถึงห้องน้ำร่างบางก็เดินเข้าไปทันที เจนิสใช้เวลาไม่นานร่างบางก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จ แต่ขณะที่เดินออกมานั้นก็เจอกับแป้งที่กำลังเติมหน้าที่หน้ากระจก

"เจนิส นี้เธอไม่คิดจะทักฉันหน่อยเหรอ" ด้านแป้งที่เติมหน้าอยู่นั้น ก็เอ่ยเช่นนั้นกับเจนิสขึ้นมาทันที ที่เห็นเจนิสทำท่าทีหลบหน้าไม่พูดไม่จากับเธอ ฉันไม่ได้โง่จนดูไม่ออกหรอกนะว่าเรื่องอะไร แสดงว่าภาพพวกนั้นยัยเจคงจะเห็นแล้วสินะถึงได้ทำหน้าเศร้าเช่นนี้ แป้งได้แต่คิดในใจ

"พี่แป้งมีอะไรกับเจหรือเปล่าคะ" เจนิสพยายามทำให้ดูสีหน้าปกติ

"มีสิ ฉันนะอยากจะถามเธออยู่หลายวันแล้ว แต่เราก็ไม่ได้เจอกัน" ใบหน้าสวยหวานถึงกับชะงักเล็กน้อยกับคำพูดที่แป้งนั้นใช้คุยกับเธอที่มันรู้สึกห่างเหินซะเหลือเกิน แป้งสาวเท้าเข้าหาเจนิส

"วันก่อนฉันบังเอิญเห็นว่าเธอนั้นไปทานข้าวกับริว" ร่างบางรู้สึกตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

"เธอกำลังคบกับริวหรือเปล่า" คำถามของแป้งทำเอาเจนิสถึงกับคิดหนักเป็นสองเท่า แป้งทราบเรื่องเธอและริวงั้นเหรอหรือเป็นเขาที่บอกกับแป้งกัน คำถามเกิดขึ้นมาในหัวของฉันมากมาย

"ว่าไงยัยเจ" แป้งถามย้ำมาอีกครั้ง

"ปะ...เปล่าคะ" ในเมื่อฉันและเขาเราไม่ได้คบกันจริง สิ่งที่ฉันตอบไปมันก็ถูกต้องแล้ว คำตอบของเจนิสทำเอาแป้งถึงกับยกยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ ใบหน้าสวยถึงกับฉีกยิ้มราวกับนางพญา

"ก็ดีในเมื่อเธอยืนยันว่าไม่ได้คบกับเขา พี่ก็จะได้คบกับริวต่อโดยไม่รู้สึกผิดอะไร เพราะพี่และริวเรากำลังไปได้สวย พี่หวังว่าเธอคงไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนของพี่หรอกนะ เจนิส" แป้งเอ่ยพร้อมกับฉีกยิ้มให้กับน้องสาวต่างสายเลือด ในเมื่อเธอกับริวไม่ได้เป็นอะไรกันแต่ทำไมคำพูดของแป้ง ทำเอาเธอนั้นรู้สึกเจ็บและจุกมากขนาดนี้

"พี่แป้งสบายใจเถอะคะ เราไม่ได้คบกัน" เจนิสยังคงซ้ำอีกครั้ง ด้วยความรู้สึกจุกและจี๊ดขึ้นมาที่หน้าอก

ด้านแป้งถึงกับเดินออกจากห้องน้ำมาด้วยสีหน้าอันสดใส เจนิสก็ยังหัวอ่อนและเชื่อเธอง่ายเสมอ

"สมน้ำหน้านังโง่"

ด้านแป้งหลังจากที่เดินออกมาจากเจนิสแล้วนั้น ใบหน้าสวยถึงกับฉีกแย้มออกมาด้วยความพึงพอใจให้กับผลงานตัวเอง ภายนอกยัยเจนิสอาจจะดูเย่อหยิ่ง แต่สำหรับฉันยัยเจก็ซื่อและโง่มาก ย้อนไปเมื่อวันก่อนที่ฉันไปทานข้าวกับริว ฉันเป็นคนจ้างให้พนักงานในร้านตามถ่ายภาพของฉันและริวเองส่วนภาพในรถก่อนที่ริวจะขับรถออกจากร้านนั้นฉันก็ขอแอดไลน์กับพนักงานในร้านให้ส่งภาพพวกนั้นให้กับฉัน และฉันก็ไม่ใช่คนโง่นะที่จะดูไม่ออกว่าจริงๆ แล้วยัยเจนิสนะรู้สึกยังไงกับริว ฉันไม่ยอมให้ยัยเจได้ริวไปอย่างแน่นอนหรอกเพราะฉันกับแม่นะเกลียด นังนี้มาก แต่ยัยเจนิสก็ยังโง่ที่ดูฉันไม่ออกคิดว่าฉันคงรักเธอเหมือนพี่สาวแท้ๆ หึๆ เมื่อยัยเจคิดเช่นนั้น ฉันก็คงต้องสวมบทพี่สาวที่แสนดีต่อหน้ายัยเจต่อ