คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 40

ด้านริกที่นั่งอยู่โซฝาถึงกับงงงวยไปกับท่าทีรีบร้อนของริว แต่จะเอ่ยปากถามก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อคนใจร้อนนั้นรีบสาวเท้าออกไปจากโรงแรม ริวเดินออกมาด้วยสีหน้าอันหงุดหงิด ในมือยังคงกดต่อสายหากับต้นเหตุอย่างเจนิสที่เธอทำให้เขารู้สึกเดือดจัดมากขนาดนี้

!!อ่า...ให้ได้แบบนี้สิ ไม่ยอมรับสายเขาแต่เธอดันเข้าโรงแรมไปกับคนอื่นต่อหน้าเขาแบบนี้ ใช้ได้ที่ไหนกัน" ริวถึงกับขบกรามแน่นด้วยความโกรธและโมโหจัด

ด้านดลดนัยหลังจากพาร่างบางนั้นออกจากโรงแรมแล้วนั้น ส่วนเจนิสก็พูดคุยและยิ้มให้ดลดนัยด้วยท่าทีปกติ โดยไม่รู้ถึงว่ามีสายตาวาวโรจน์ของใครอีกคนที่เฝ้ามองตามรถของดลดนัยวิ่งออกไปจนลับตา

ด้านริวจากวันนี้ที่เขาเอาแต่หงุดหงิดให้กับเธอทั้งวันอยู่แล้ว กลับยิ่งรู้สึกเดือดและเพิ่มความหงุด หงิดเขาทั้งโกรธไม่พอใจเจนิสหนักเข้าไปอีก ฝ่ามือหนาของคนตัวโตกำมือแน่นด้วยความโกรธจัด ปกติเขาเป็นคนอารมณ์ดีและเฟรนรี่มาก แต่การที่เขาเห็นเจนิส ออกจากโรงแรมกับชายคนอื่นต่อหน้าเขาเช่นนี้ เขากับโกรธและรับมันไม่ได้ เพียงแค่ในหัวคิดว่าเจนิสนั้นต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียว วันนึ่งเธอต้องกลายตกไปเป็นของคนอื่นใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับคิดหนักขึ้นไปอีก

"ไม่มีวัน ไม่มีวันเด็ดขาดที่เธอจะตกเป็นของคนอื่น " ยิ่งคิดมันยิ่งทำให้เขารู้สึกโมโห ริวสบถออกมาด้วยหัวเสียสุดๆ

ริวทั้งโกรธและโมโหคนตัวเล็กในเวลาเดียวกัน ทำไมเพียงแค่เธอเข้าโรงแรมกับคนอื่นทำไมเขาถึงจุก และโกรธมากขนาดนี้ ร่างสูงขับรถสปอร์ตคันหรูของริกออกจากโรงแรมเหยียบราวกับพายุ ภายในใจถึงกับร้อนระอุแทบจะปะทุและระเบิดออกมา ยอมรับว่าทั้งหึงทั้งหวง ตอนแรกแค่คิดว่าจะเล่นๆ ให้เธอเป็นเพียงของเล่นชิ้นโปรดเท่านั้น แต่พอห่างและไม่เจอเจนิสเขาจริงๆ กับเป็นเขาเสียเองที่ร้อนรุ่มและกระวนกระวายใจ ราวกับขาดเธอนั้นไปไม่ได้ คนที่เขารักและชอบ อยากแต่งงานชีวิตที่เคยวาดฝันไว้นั้นคือเฟียสไม่ใช่เหรอ แต่นับปัจจุบันทำไมหัวใจเขามันดึงกับกลายเปลี่ยนฝั่งไปอยู่กับรุ่นน้องสาวต่างคณะอย่างเจนิสได้

"เจนิส ฉันควรทำกับเธอยังไงดี" ริวได้แต่พึมพำออกมาขณะที่ร่างสูงกำลังขับรถ มุ่งตรงไปยังคอนโดของตัวต้นเหตุที่ทำให้ร่างสูงนั้นเดือดจัดมากขนาดนี้

ริวถึงคอนโดเจนิสก่อนดลดนัยเนื่องจาก ดลดนัยวิ่งเพียงแค่แปดสิบเพราะเขาอยากอยู่กับเจนิสนานๆ เพราะโอกาสแบบนี้นั้นไม่ได้มีให้บ่อย เมื่อมีโอกาสเขาจำเป็นที่จะรุกจีบและทำคะแนนกับเจนิสให้ได้มากที่สุด

และไม่นานนักดลดนัยก็เลี้ยวเข้าคอนโดของเจนิส ด้านร่างบางขณะที่ก้าวลงจากรถก็ไม่ลืมที่จะขอบคุณชายหนุ่มที่เสียสละเวลานั้นมาส่งตนถึงคอนโด

"ขอบคุณพี่ดลมากนะคะที่มาส่งเจ" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเผยรอยยิ้มให้กับดลดนัยตามมารยาท ซึ่งน้อยครั้งนักที่เธอจะยิ้มให้คนอื่น

"ไม่เป็นไรครับพี่ยินดี ถ้าวันหลังพี่อยากจะชวนน้องเจไปทานมื้อเย็นที่บ้านพี่บ้าง น้องเจจะสะดวกไหม ส่วนเรื่องคุณลุงคุณป้าน้องเจไม่เป็นห่วงนะครับพี่จะขอกับคุณลุงคุณป้าให้เอง" ดลดนัยไม่พูดเปล่า แต่คนใจร้อนที่หลงเสน่ห์ของใบหน้าสวยและรอยยิ้มอันสดใสของเจนิส ถึงกับยื่นมือเข้ามาจับที่ข้อมือของคนตัวเล็กอย่างถือวิสะ ด้านเจนิสที่ดลดนัยแตะเนื้อต้องตัวเธอร่างบางถึงกับชะงัก พร้อมกับเก็บมือของตนและเบื้องใบหน้าหนี

ทำไมความรู้สึกที่ดลดนัยจับมือของเธอมันช่างต่างจากริวเหลือเกิน จู่ๆ ใบหน้าของคนใจร้ายก็ผุดขึ้นมาในหัวของฉัน ไม่สิฉัน เจแกไม่ควรสู้สึกกับคนใจร้ายแบบนั้น จู่ๆ คำพูดของแป้งก็แว่วเข้ามาในหูของเธอ หึ...เจนิสพยายามสลัดภาพของริวนั้นออกจากหัวของเธอ

"เออ น้องเจครับ พี่คงใจร้อนจนเกินไป พี่ขอโทษด้วยนะครับ" เสียงของดลดนัยทำให้เจนิสนั่นได้สติ

"คะ เจ...ขอตัวก่อนนะคะ" ร่างบางเอ่ยจบก็ลงจากรถของดลดนัยไปทันที ด้วยท่าทีของดลดนัยและเจนิสนั้นตกอยู่ในสายตาของริว ร่างสูงที่ยืนมองคนทั้งคู่ที่ชั้นบนถึงกับสบถออกมาอย่างหัวเสีย

"ให้มันไปแบบนี้สิเจนิส กับคนอื่นยิ้มปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว ที่กับผัวอย่างฉันร่วมเตียงมาหลายครั้งแล้ว ฉันยังไม่เคยได้รอยยิ้มแบบนั้นจากเธอเลยซักครั้งเดียว" ริวได้แต่คิดในใจพร้อมกับอัดบุหรี่เข้าปอดไปสองมวนติดๆ ที่ดูดจัดแบบนี้ก็เพราะหงุดหงิดสิ่งเดียวที่ทำให้เขาใจเย็นลงคือบุหรี่ และแอลกอฮอล์นั้นเอง

ริวยืนมองทั้งสองจากมุมสูงจนกระทั้งรถสปอร์คันหรูของดลดนัยนั้นวิ่งออกไป เมื่อเห็นว่าให้ถึงเวลา ร่างสูงจึงออกไปหลบและดักรอเจอเธอ

!! หึ...!!

ด้านเจนิสร่างบางเดินเข้าคอนโดมาด้วยท่าทีสบายจนกระทั้งถึงหน้าลิฟต์ ด้านริวเมื่อเห็นว่าร่างบางนั้นเดินออกจากลิฟต์ไปยังห้องของเธอ ร่างสูงก็เร่งฝีเท้าตามคนตัวเล็กทันที

ด้านเจนิสขณะที่ร่างบางกำลังแสกนนิ้วมือเปิดเข้าห้องนั้น