คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 40

ด้านริกที่นั่งอยู่โซฝาถึงกับงงงวยไปกับท่าทีรีบร้อนของริว แต่จะเอ่ยปากถามก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อคนใจร้อนนั้นรีบสาวเท้าออกไปจากโรงแรม ริวเดินออกมาด้วยสีหน้าอันหงุดหงิด ในมือยังคงกดต่อสายหากับต้นเหตุอย่างเจนิสที่เธอทำให้เขารู้สึกเดือดจัดมากขนาดนี้

!!อ่า...ให้ได้แบบนี้สิ ไม่ยอมรับสายเขาแต่เธอดันเข้าโรงแรมไปกับคนอื่นต่อหน้าเขาแบบนี้ ใช้ได้ที่ไหนกัน" ริวถึงกับขบกรามแน่นด้วยความโกรธและโมโหจัด

ด้านดลดนัยหลังจากพาร่างบางนั้นออกจากโรงแรมแล้วนั้น ส่วนเจนิสก็พูดคุยและยิ้มให้ดลดนัยด้วยท่าทีปกติ โดยไม่รู้ถึงว่ามีสายตาวาวโรจน์ของใครอีกคนที่เฝ้ามองตามรถของดลดนัยวิ่งออกไปจนลับตา

ด้านริวจากวันนี้ที่เขาเอาแต่หงุดหงิดให้กับเธอทั้งวันอยู่แล้ว กลับยิ่งรู้สึกเดือดและเพิ่มความหงุด หงิดเขาทั้งโกรธไม่พอใจเจนิสหนักเข้าไปอีก ฝ่ามือหนาของคนตัวโตกำมือแน่นด้วยความโกรธจัด ปกติเขาเป็นคนอารมณ์ดีและเฟรนรี่มาก แต่การที่เขาเห็นเจนิส ออกจากโรงแรมกับชายคนอื่นต่อหน้าเขาเช่นนี้ เขากับโกรธและรับมันไม่ได้ เพียงแค่ในหัวคิดว่าเจนิสนั้นต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียว วันนึ่งเธอต้องกลายตกไปเป็นของคนอื่นใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับคิดหนักขึ้นไปอีก

"ไม่มีวัน ไม่มีวันเด็ดขาดที่เธอจะตกเป็นของคนอื่น " ยิ่งคิดมันยิ่งทำให้เขารู้สึกโมโห ริวสบถออกมาด้วยหัวเสียสุดๆ

ริวทั้งโกรธและโมโหคนตัวเล็กในเวลาเดียวกัน ทำไมเพียงแค่เธอเข้าโรงแรมกับคนอื่นทำไมเขาถึงจุก และโกรธมากขนาดนี้ ร่างสูงขับรถสปอร์ตคันหรูของริกออกจากโรงแรมเหยียบราวกับพายุ ภายในใจถึงกับร้อนระอุแทบจะปะทุและระเบิดออกมา ยอมรับว่าทั้งหึงทั้งหวง ตอนแรกแค่คิดว่าจะเล่นๆ ให้เธอเป็นเพียงของเล่นชิ้นโปรดเท่านั้น แต่พอห่างและไม่เจอเจนิสเขาจริงๆ กับเป็นเขาเสียเองที่ร้อนรุ่มและกระวนกระวายใจ ราวกับขาดเธอนั้นไปไม่ได้ คนที่เขารักและชอบ อยากแต่งงานชีวิตที่เคยวาดฝันไว้นั้นคือเฟียสไม่ใช่เหรอ แต่นับปัจจุบันทำไมหัวใจเขามันดึงกับกลายเปลี่ยนฝั่งไปอยู่กับรุ่นน้องสาวต่างคณะอย่างเจนิสได้

"เจนิส ฉันควรทำกับเธอยังไงดี" ริวได้แต่พึมพำออกมาขณะที่ร่างสูงกำลังขับรถ มุ่งตรงไปยังคอนโดของตัวต้นเหตุที่ทำให้ร่างสูงนั้นเดือดจัดมากขนาดนี้

ริวถึงคอนโดเจนิสก่อนดลดนัยเนื่องจาก ดลดนัยวิ่งเพียงแค่แปดสิบเพราะเขาอยากอยู่กับเจนิสนานๆ เพราะโอกาสแบบนี้นั้นไม่ได้มีให้บ่อย เมื่อมีโอกาสเขาจำเป็นที่จะรุกจีบและทำคะแนนกับเจนิสให้ได้มากที่สุด

และไม่นานนักดลดนัยก็เลี้ยวเข้าคอนโดของเจนิส ด้านร่างบางขณะที่ก้าวลงจากรถก็ไม่ลืมที่จะขอบคุณชายหนุ่มที่เสียสละเวลานั้นมาส่งตนถึงคอนโด

"ขอบคุณพี่ดลมากนะคะที่มาส่งเจ" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเผยรอยยิ้มให้กับดลดนัยตามมารยาท ซึ่งน้อยครั้งนักที่เธอจะยิ้มให้คนอื่น

"ไม่เป็นไรครับพี่ยินดี ถ้าวันหลังพี่อยากจะชวนน้องเจไปทานมื้อเย็นที่บ้านพี่บ้าง น้องเจจะสะดวกไหม ส่วนเรื่องคุณลุงคุณป้าน้องเจไม่เป็นห่วงนะครับพี่จะขอกับคุณลุงคุณป้าให้เอง" ดลดนัยไม่พูดเปล่า แต่คนใจร้อนที่หลงเสน่ห์ของใบหน้าสวยและรอยยิ้มอันสดใสของเจนิส ถึงกับยื่นมือเข้ามาจับที่ข้อมือของคนตัวเล็กอย่างถือวิสะ ด้านเจนิสที่ดลดนัยแตะเนื้อต้องตัวเธอร่างบางถึงกับชะงัก พร้อมกับเก็บมือของตนและเบื้องใบหน้าหนี

ทำไมความรู้สึกที่ดลดนัยจับมือของเธอมันช่างต่างจากริวเหลือเกิน จู่ๆ ใบหน้าของคนใจร้ายก็ผุดขึ้นมาในหัวของฉัน ไม่สิฉัน เจแกไม่ควรสู้สึกกับคนใจร้ายแบบนั้น จู่ๆ คำพูดของแป้งก็แว่วเข้ามาในหูของเธอ หึ...เจนิสพยายามสลัดภาพของริวนั้นออกจากหัวของเธอ

"เออ น้องเจครับ พี่คงใจร้อนจนเกินไป พี่ขอโทษด้วยนะครับ" เสียงของดลดนัยทำให้เจนิสนั่นได้สติ

"คะ เจ...ขอตัวก่อนนะคะ" ร่างบางเอ่ยจบก็ลงจากรถของดลดนัยไปทันที ด้วยท่าทีของดลดนัยและเจนิสนั้นตกอยู่ในสายตาของริว ร่างสูงที่ยืนมองคนทั้งคู่ที่ชั้นบนถึงกับสบถออกมาอย่างหัวเสีย

"ให้มันไปแบบนี้สิเจนิส กับคนอื่นยิ้มปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว ที่กับผัวอย่างฉันร่วมเตียงมาหลายครั้งแล้ว ฉันยังไม่เคยได้รอยยิ้มแบบนั้นจากเธอเลยซักครั้งเดียว" ริวได้แต่คิดในใจพร้อมกับอัดบุหรี่เข้าปอดไปสองมวนติดๆ ที่ดูดจัดแบบนี้ก็เพราะหงุดหงิดสิ่งเดียวที่ทำให้เขาใจเย็นลงคือบุหรี่ และแอลกอฮอล์นั้นเอง

ริวยืนมองทั้งสองจากมุมสูงจนกระทั้งรถสปอร์คันหรูของดลดนัยนั้นวิ่งออกไป เมื่อเห็นว่าให้ถึงเวลา ร่างสูงจึงออกไปหลบและดักรอเจอเธอ

!! หึ...!!

ด้านเจนิสร่างบางเดินเข้าคอนโดมาด้วยท่าทีสบายจนกระทั้งถึงหน้าลิฟต์ ด้านริวเมื่อเห็นว่าร่างบางนั้นเดินออกจากลิฟต์ไปยังห้องของเธอ ร่างสูงก็เร่งฝีเท้าตามคนตัวเล็กทันที

ด้านเจนิสขณะที่ร่างบางกำลังแสกนนิ้วมือเปิดเข้าห้องนั้น

!! แก๊ก !! มือเรียวเปิดประตูเพื่อที่จะเข้าห้องโดยที่ไม่ได้คิดอะไร แต่ขณะที่กำลังจะปิดประตูลงนั้นกับมีฝ่ามือใหญ่ของคนไม่คลาดคิดนั้นดันประตูห้องของเธอ ใบหน้าสวยหน้าที่เจอกับริวอยู่ตรงหน้านั่น เจนิสถึงกับชะงักใบหน้าหวานถึงกับถอดสีขึ้นมาทันที

"พี่ริว" ร่างบางเอ่ยมาด้วยท่าทีตกใจ หลายวันมานี้เธอพยายามเธอไม่ยอมรับสายเขา แค่ไม่รับสายต้องบุกมาถึงที่นี่เลยหรือไง

"ไง เรียกชื่อฉันถูกแสดงว่ายังจำหน้าผัวได้" ปากหยักหนาของริวเสรอยยิ้มออกมาด้วยความโกรธเคียง เมื่อริวพ้นวาจาร้ายกาจออกมาเช่นนี้ เจนิสรับรู้ได้ทันทีว่าเขานั้นไม่ได้มาดีแน่นอน

ร่างบางที่พยายามที่ปิดประตูห้องลง แต่ฝ่ามือหนาของริวนั้นพลักประตูไม่ยอมให้เธอนั้นปิดประตูลง ได้อย่างง่ายดาย แต่นั้นกำลังทำให้ตากลมถึงกับเบิกกว้างออกมาด้วยความตกใจ ตอนนี้เขามองเธอมาด้วยสายตาโกรธและดุดัน

"ปล่อย..." เจนิสเอ่ยมาเสียงแข็งอย่างไม่ยอมให้ริวนั่นเข้าห้องของเธอ แต่ด้วยความตัวโตและแรงเยอะกว่านั้น ริวดันตัวเข้าห้องของเจนิสได้จนสำเร็จ ร่างสูงปิดประตูลง

!! ปัง !!

"ทำไม ผัวอย่างฉันเข้าห้องเธอไม่ได้งั้นเหรอ" ริวเอ่ยมาด้วยสีหน้าอันโกรธจัด พร้อมกับจ้องมองคนตัวเล็กมาอย่างเอาเรื่อง

"นี่พี่หยุดพูดอะไรบ้าๆ นะพี่ริว ถ้าการที่ฉันนอนกับใครแล้วต้องนับว่าเป็นผัว แบบนั้นมันไม่ใช่ คนที่เป็นผัวเมียคือสองคนต้องมีความรู้สึกรักกัน แต่ฉันกับพี่มันไม่ใช่" เจนิสตะเบ็งเสียงมาอย่างไม่ยอมให้ริวนั้นมาใช้คำว่าผัวกับเธอ แต่การปฎิเสธของเจนิสนั้นยิ่งทำให้ริวโมโหถึงกับเลือดขึ้นหน้า

ริวสาวเท้าเข้าหาคนตัวเล็กใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับแดงซ่านด้วยความโกรธจัด ด้านเจนิสที่เห็นท่าทีของริวถึงกับถอยหนีแผ่นหลังบางถึงกับชิดผนังห้อง พี่ริวในตอนนี้เขาดูน่ากลัวสุดๆ ราวกับมีเรื่องกับใครมา ร่างบางสบตากับคนตรงหน้า

"หึ...งั้นเหรอ ฉันไม่ใช่ผัวเธอแล้วใคร มันใช่วะ เจนิสไหน เธอลองบอกฉันมาหน่อย ไม่ใช่ฉันแล้วใคร ไอ้หน้าหอกที่ออกจากโรงแรมมากับเธอนั้นใช่ไหมที่มันเป็นผัวเธออีกคน เธอเอากับมันมาแล้วกี่ครั้งวะ เจนิส" ริวไม่พูดพร้อมร่างสูงที่ควบคุมอารมณ์โกรธเคียงไม่ได้ บีบเข้าที่บ่าไหลของคน

ร่างบางรู้สึกเจ็บถึงกับน้ำตาคลอเบ้า

"หยาบคลาย สกปรก นี้พี่ไปเอาความคิดสกปรกแบบนี้มาจากไหน พี่ดลไม่ใช่ผัวฉัน หรือถ้าใช่พี่ก็ไม่มีสิทธิมาตามวุ่นวายชีวิตของฉัน" เมื่อความอดทนในตัวมีขีดจำกัด หลายวันมานี้เธอพยายามที่จะไม่ติดต่อกับริว เจนิสทนฟังคำพูดจารุนแรงของริวไม่ไหวร่างบางถึงกับระเบิดเสียงออกมาด้วยความโกรธจัดพร้อมกับง้างฝ่ามือฟาดเข้าใบหน้าอันหล่อเหล่าของริวตามแรงของตน

!! เพี้ยะ !! ใบหน้าของริวหันไปตามแรงตบ ร่างสูงที่โดนคนตัวเล็กนั้นตบเข้าที่ใบหน้า ถึงกับผุดเรียวลิ้นดันที่กระพุ้งแก้ม ร่างสูงเสมองคนตรงหน้ากล้าดียังไงถึงได้ตบหน้าเขา แม้แต่มารดาก็ยังไม่เคย ริวถึงกับขบกรามแน่นด้วยความโกรธจัด พร้อมกับจับเข้าที่เรียวแขนของคนตัวเล็กด้วยอารมณ์ที่เดือดจัด

ริวกระชากร่างบางเข้ามาระดมจูบไปทั่วทั้งไปหน้า ด้านเจนิสเองก็อึดสู้ไม่ยอมที่จะให้ริวนั่นจูบและลวนลามเธอได้ง่ายๆ

ร่างบางผลักริวออกจากตัวจนสุดกำลังพร้อมกับ ตะเบ่งฝ่ามือลงที่ใบหน้าของริวไปอีกหนึ่งฉาด

!! เพี้ยะ !! ใบหน้าอันหล่อเหลาของคนใจร้านหันไปตามแรงตบรอบที่สอง

"ที่นี่พี่จะหายบ้ายัง" ร่างบางเอ่ยพร้อมด้วยความรู้สึกผิดหวังจากคนใจร้าย ด้านริวที่โดนเจนิสมองมาด้วยสายตาตัดเพ้อถึงกับหัวใจกระตุกวูบ

"ตราบใดที่เธอยังไปไหนมาไหนกับไอ้หน้าหอกันอยู่อีกแบบนี้ ฉันก็ไม่หายบ้าหรอก"

"เพราะอะไร พี่ทำกับฉันแบบนี้เพราะอะไร คนบ้าพี่ตอบฉันมาสิ พี่ตามหึงตามหวงฉันเพราะอะไร ถ้าไม่รู้สึกอะไรกับฉันก็ปล่อยฉันไปเสียสิ..." เจนิส กุเข้ารัวกำปั้นเล็กๆ ที่หน้าอกของริวราวมาด้วยความแรงอย่างไม่คิดจะยั้งมือ