คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 45

ด้านเจนิสหลังจากที่ลงมาจากตึกคณะ สายตาของฉันก็สะดุดเข้ากับสายตาคมเข้มของพี่ริวที่มองมาทางฉัน

"จ้า ไม่ได้คบกัน ไม่ใช่แฟน แต่มาตามรับตามส่งกันถึงหน้าคณะ" ยัยแซมมี่เอ่ยมาพร้อมกับทำหน้าจีบปากจีบคอหันมาทางฉัน เจนิสที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับสะอึกกับคำพูดของเพื่อน

"ยัยเจ ฉันชักอยากสิงร่างแกแล้วสิ พี่ริวรุกกางเกงยีน เสื้อนักศึกษา แว่นกันแดดสีชา กูตายคะถ้ามีผู้หล่อๆ มาตามรับตามส่งแบบนี้" ยัยเฟย์เอ่ยมาพร้อมกับทำหน้าฟินๆ หันมาทางฉันอีกคน ใบหน้าสวยหวานถึงกับแดงซ่านขึ้นมากับคำเอ่ยแชวของเพื่อน

"พี่ริวโครตหล่อ โครตเท่เลย ข้างในขาวไหม" น้ำอุ่นนักฟังที่ดีประจำกลุ่มก็เอ่ยกับเขามาบ้าง แต่นั้นคนถูกถามถึงกับหน้าแดงหนักขึ้นไปอีก

"ทำไมพวกแกนี้ถามบ้าไรแบบนี้กันเล่า ฉัน..." แต่ในจังหวะที่ร่างบางเดินคุยกับเพื่อนๆ อยู่นั่น เสียงเข้มของริวกับดังขึ้นมา

"นิยัยหน้าหยิ่ง ยื่นนิ่งอะไรอยู่อีก นี้ฉันยืนรอเธอนานแล้วนะ" ทั้งสี่สาวได้ยินริวเอ่ยเรียกเจนิสมาอย่างสนิทสนมเพื่อนๆ ของเจนิสถึงกับหลุดยิ้มไปตามๆ กัน

"เร็วสิ" เสียงเข้มปนดุของริวเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นร่างบางก็หันไปบอกกับเพื่อนๆ ของเธอ

"ฉัน...."

"รีบไปเถอะ ช้ากว่านี้ระวังแกโดนพี่ริวผัวฉันจับกินนะจ๊ะ" แซมมี่เอ่ยได้ยินเพียงแค่สองคน เจนิสถึงกับมองค้อนให้กับเพื่อน

"แก อิแซม"

"บาย นะแก เจอกันวันจันทร์" จากนั่นทั้งสามสาวก็เดินไป ด้านริวก็เผยยิ้มทักทายกลุ่มเพื่อนสนิทของเจนิสด้วยเช่นกัน เล่นเอาทั้งสามสาวถึงกับยิ้มแก้มปริไปตามๆ กัน จากนั้นร่างบางก็เดินเข้าไปหาริวที่ยืนหลังพิงรถด้วยท่าทีสบาย

"ขึ้นรถสิ" เมื่อเจนิสเดินมาหยุดตรงหน้าของริว ร่างสูงก็เอ่ยขึ้นทันที เขาตั้งใจมารอรับเธอและจะพาเธอนั้นออกไปหาอะไรทานด้วยนั้นเอง

ด้านแป้งที่เห็นเต็มสองตาว่าเจนิสนั้นออกไปพร้อมกับริว และชายหนุ่มก็ยังมารับเจนิสถึงที่นั้น แป้งอยากจะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บใจที่เห็นเจนิสนั้นขึ้นรถออกไปกับริว ราวกับว่าพวกเขาสองคนกำลังเปิดตัวกัน แป้งรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาในอกราวกับโดนหักหลังเพียงแค่ริวชวนเธอไปทานเมื่อเย็นแค่วันเดียวฉันก็หวั่นไหวไปกับเขาเสียแล้ว

อีกด้านของชายหนุ่มผมสีทองอย่างเลย์ ที่เดินเคียงคู่อยู่หน้าตึกคณะบริหารพร้อมกับนิสา แฟนสาวนั้น สายตาของเลย์กับสะดุดเข้ากับร่างบางของอดีตแฟนสาวอย่างเจนิสนั้นขึ้นรถสปอร์ตคันหรูของริวไป เลย์ที่เห็นเช่นนั้นใบหน้าหล่อเหลาถึงกับชะงัก ลึกๆ เขากล้ายอมรับอย่างไม่อาย เขารู้สึกเสียดายเจนิสตลอดที่คบกันมา เขาไม่เคยแตะต้องเธอเลย พอมีคนอื่นเข้ามายุ่งกับเจนิสเขาเองก็รู้สึกหวงของขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ฝีเท้าที่จะก้าวเดินถึงกับชะงัก

"เลย์ เลย์เป็นไรหรือเปล่า" นิสาเอ่ยถามแฟนหนุ่ม

"เปล่าครับ เลย์ไม่ได้เป็นไร" ด้านนิสา ฉันไม่ใช่คนโง่นะ ที่ดูท่าทีของเลย์ไม่ออก ว่ายังหวงยัยเจนิส อยู่

"แน่ใจนะเลย์ ว่าไม่ได้รู้สึกอะไรจริง" นิสาเอ่ยถามด้วยสีหน้ามีอารมณ์

"ก็เลย์บอกแล้วไง ว่าไม่มีไร ก็ไม่มีสิ นิสา อย่าทำตัวน่ารำคาญให้มากนัก" เลย์ที่หงุดหงิดให้กับอดีตคนกัน ถึงกับต่อว่าแฟนสาวขึ้นมาทันที

"เลย์ นี้พูดอะไรออกมา รู้ตัวบ้างหรือเปล่า" นิสาโกรธแฟนหนุ่มถึงกับเดินหนีออกมา

"สงสัยคงจะรักนังเจนิสมาก ถ้ารักมากแล้วจะมาคบกับฉันทำไม" นิสาได้แต่คิดในใจจริงอยู่ว่าเธอเป็นมือที่สามระหว่างเจนิสและเลย์แต่แล้วไง ยังไงฉันก็ไม่มีทางปล่อยเลย์ให้กับไปหายัยเจนิสเด็ดขาด

ด้านริวหลังจากที่ร่างสูงนั้นพาเจนิสขับรถสปอร์ตคันหรูของริกออกมาแล้วนั้น จากที่ตั้งใจจะพาคนตัวเล็กนั้นไปทานข้าวที่ร้านอาหารกับต้องถูกพับเก็บไว้ เมื่อขับออกมาได้ไม่กี่นาที ร่างสูงกับเหลือบไปเห็นแสงไฟสีสวยสดใสที่ถูกประดับประดาข้างถนนริวถึงกับหักพวงมาลัยเลี้ยวจอดข้างฟุตบาต

ร่างบางที่นั่งเงียบๆ มาตลอดทางกับเอ่ยถามมาด้วยท่าทีสงสัย

"พี่จอดที่นี่ทำไม" เจนิสเอ่ยถามคนตัวโตออกมา

"ลงรถก่อนสิ เดี๋ยวบอก" เมื่อริวเอายมาเช่นนั้นร่างบางก็ยอมลงจากรถอย่างว่าง่าย

ด้านริวหลังจากที่ลงมาจากรถใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับเผยรอยยิ้มให้กับเธอมาด้วยท่าทีตื่นเต้น ด้านเจนิส ฉันพึ่งจะสังเกตุว่าตรงนี้มีงานวัด นี้อย่าบอกนะว่าคนอย่างเขาจะเดินเที่ยวงานวัดจริง ฉันไม่อยากจะชื่อคิดว่าคนรวยๆ แบบเขาจะถนัดเดินห้างหรูๆ ซะอีก ริวเสมองคนตรงหน้าพร้อมกับเอ่ยกับเธอมา

"เจนิส ฉันอยากลองเดินงานวัดหนะ" คำพูดของริวทำเอาเจนิสนั้นแทบจะหลุดขำ รอยยิ้มอันสดใสที่มีเสน่ห์ น้อยครั้งนักที่คนตัวเล็กนั้นจะยิ้มมันให้กับเขา สายลมในเวลาเย็นๆ พัดมาแผ่วเบา ผมยาวปลิวไสว ใบหน้าสวยและรอยยิ้มอันมีเสน่ห์ของเจนิสทำเอาริว นั้นถึงกับชะงักหยุดสายตานั้นแทบไม่ได้ ร่างสูงถึงกับเสียการควบคุมไปชั่วขณะ

"ได้สิ" เสียงหวานที่เอ่ยออกมา แต่นั้นริวยังตกอยู่ในภวังค์ของคนตัวเล็ก

"พี่ริว นี้พี่เป็นอะไรหรือเปล่า" เจนิสเอ่ยถามร่างสูงที่เอาแต่ยืนนิ่ง ริวถึงกับได้สติเขาเผลอมองคนตัวเล็กนั้นนานเกินไป