คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 61

ด้านริวหลังจากที่ขับรถออกจากมหาลัย ร่างสูงก็ไม่ลืมที่จะพาเจนิสนั้นแวะ ทานข้าว แต่ขณะที่พี่ริวขับรถออกมาจากร้านอาหารแห่งหนึ่งเพื่อจะมุ่งหน้าไปยังคอนโดของฉันนั้น

"เจนิส ฉันลืมไปว่า ฉันมีนัดกับพวกไอ้อรัณ ถ้าเธอเบื่อคอนโด อยากไปร่วมก็ได้นะ" ริวเอ่ยช่วนเจนิส ขณะที่ร่างบางนั่นเอาแต่นั่งนิ่ง

"ถ้าพี่จะไปพี่ก็ไปคนเดียวสิ จะชวนฉันทำไมกัน" เจนิสเอ่ยเสียงแข็งพร้อมกับเสมองใบหน้าของริวมาด้วยท่าทีไม่พอใจ เขาพาฉันออกจากมหาลัยตั้งแต่หกโมงเย็น นี้มันจะสามทุ่มแล้วนะที่คนใจร้ายไม่ยอมไปส่งฉันถึงคอนโดซะที เขาก็เจ้าเล่ห์เหลี่ยมจัดกับฉันแบบนี้ไง เขาถึงได้ดูไม่น่าไว้ใจสำหรับฉัน

ด้านริวร่างสูงขับรถสปอร์ตคันหรูของตนมาจอดที่คอนโดของเจนิส อ่า...ขนาดผมขับมาส่งเธอแบบนี้ ยัยหน้าหยิ่งของผมก็ไม่ยอมเอ่ยชวนผมซักคำ ร่างบางเดินลงจากรถโดยไม่มีท่าทีจะรอริว ร่างสูงที่เห็นเช่นนั้นถึงกับลงจากรถและรีบเดินตามเจนิสไปทันที จนกระทัั้งมาถึงหน้าห้อง เจนิสกด รหัสเข้าห้องของตน แต่กับต้องตากลมเบิกกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจที่ริวนั่นตามเข้ามาให้ห้องของเธอ

"พี่ริว เสร็จธุระพี่แล้วก็กลับไปเลยนะคนบ้า นี้พี่จะตามฉันเข้ามาในห้องอีกทำไม" เจนิสเอ่ยเสียงแข็งมาอย่างไม่ยอม แต่นั้นใช่ว่าร่างสูงจะคิดสนใจ ริวเดินไปยังตู้เย็นและหยิบขวดน้ำของเจนิสขึ้นมาดื่มอย่างไม่สนใจคำพูดของเธอ

"พี่ริว..." เจนิสที่เห็นว่าริวยังคงอยู่ในห้องของเธอเช่นเดิมร่างบางกับยิ่งทั้งโกรธและโมโห

"คืนนี้อยากนอนกับเมีย ขอนอนด้วยหน่อยได้ไหมครับ" ร่างสูงไม่พูดเปล่า แต่กับเดินเข้ามาหาคนตัวเล็กที่คอยแต่ยืนออกคำสั่งเขา

"ไม่ได้ ฉันบอกพี่จนปากจะฉีกแล้วว่าพี่ไม่ใช่ผัว ฉัน เลิกพูดคำนี้ซะทีเถอะ" เจนิสเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่มีอารมณ์ขึ้นนิดนึง อ่า...นี้ผมไม่ใช่ผัวเธออีกแล้ว เจ็บชิบหายที่โดนเมียปฎิเสธ หึ...! ทั้งที่เมื่อคืนโดนจับกดในรถไปแล้วรอบหนึ่ง ถ้าไม่ติดว่าวันนี้มาเพื่อง้อเมีย ได้นอนครางใต้ร่างผมอีกรอบแหละ แต่ไม่เป็นไรวันนี้ขอยกธงขาวยอมเจนิสไปก่อน

"จะไม่ทำไรเลย สาบานแค่นอนกอดเฉย นะครับเมีย" คนเจ้าเลย์ไม่พูดเปล่าริวกับเดินเข้าไปสวมกอดเจนิส ขณะที่เจนิสเผลอกับโดนริวจุ๊บแก้มเจนิสไปหนึ่งฟอด

!! เพี้ยะๆ !! แต่ริวจุ๊บแก้มเจนิสได้แค่ข้างเดียวก็โดนยัยหหน้าหยิ่งของเขาเล่นรัวมือมาตบเข้าที่แขนซะแล้ว

"เบาๆ สิ เจนิส พี่เจ็บนะครับ" คำอ่อนโยนของริวที่เอ่ยออกมา ทำเอาเจนิสถึงกับซะงัก หึ...แต่นั้นฉันว่าใช่ว่าฉันจะสนใจเขาหรอกนะ เรื่องที่เขาทำกับฉันๆ ไม่มีทางลืม และปล่อยผ่านไปแค่วันเดียวหรอก ร่างสูงยังคงกอดร่างบางเอาไว้แน่น ถึงเจนิสจะรัวมาฟาดยังไงริวก็ไม่ยอมปล่อย คนตัวโตยังคงกอดเอาไว้แน่น

เจนิสเสมองคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน ยิ่งเธอขัดขืนริวกับยิ่งโน้มใบหน้าเข้าหาคนตัวเล็กหวังจะจูบ ทั้งสองจ้องมองอย่างไม่มีใครยอมใคร

"ถ้าพี่ไม่ปล่อย ฉันจะโกรธพี่จริงๆ แล้วนะคนบ้า ใครใช้ให้พี่มากอดฉันแบบนี้กัน... ปล่อย" ร่างบางตะเบ่งเสียงขึ้นใสทำเอาริวถึงกับหน้าเหว๋อ

"ไม่ปล่อย...ที่กอดๆ แบบนี้เพราะคิดถึงและก็รักมากด้วย เรื่องอะไรจะยอมปล่อย" ร่างสูงยังคงดีมึนใส่คนตัวเล็ก

!! ฟอด !! ริวไม่พูดเปล่าคนตัวโตกับกดจมูกคมสันเข้าที่พวงแก้มใสของเจนิสลงอีกครั้งทันที

!! ตึก ตึก !! ใบหน้าหวานถึงกับชะงักไป รักมากงั้นเหรอ คนอย่างเขานี้นะรักฉัน ให้ตายเถอะ เจนิสฉันถึงกับสะตั้นไปสิบวิ พร้อมกับสบตากับคนตรงหน้า จากนั้นร่างบางได้จังหวะก็เหยียบเข้าที่เท้าของริวเข้าอย่างแรง

"โอ้ย..." ร่างสูงที่โดนคนตัวเล็กเหยียบเข้าที่เท้าด้วยความแรงนั้นริวถึงกับร้องเสียงหลง และปล่อยเจนิสหลุดออกจากอ้อมแขนของตน

"ยัยตัวแสบ"

"สมน้ำหน้า และออกไปจากห้องฉันได้แล้ว" เจนิสเอ่ยออกมาเสียงแข็ง

ด้านริวให้ตายเถอะทำไมเจนิสถึงได้ใจแข็งมากขนาดนี้ ง้อยากง้อเย็นจริงโว้ย เจนิสยกยิ้มให้กับริวมาอย่างพอใจ อ่า...น้อยครั้งหนักที่เขาจะเห็นเจนิส นั้นยิ้มแบบนี้ แต่มันไม่ใช่รอยยิ้มที่มีเสน่ห์อะไรหรอกนะครับ มันเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความสะใจ ขณะที่ริวจะเดินเข้าหาเจนิสนั้นเสียงสมาร์โฟนกับดังขึ้นมา

Rrrrrrrr Rik เป็นไอ้เชี่ยริกครับที่โทรเข้ามาหาผม

[อยู่ไหนครับ ไอ้น้องชาย คืนนี้มึงมาป่าว] เสียงของไอ้ริกเอ่ยมา

[กูว่า จะไม่ออกอยู่แล้วเชียวมึงแม่งโทรจิกหนัก เป็นไก่หรือไง] ริวเอ่ยกับริกไปอย่างหัวเสีย เพราะทั้งริกและอรัณนั้นโทรเข้ามาไม่ต่ำกว่าสามสาย ไม่มีผมแค่วันเดียวพวกมันแดกกันไม่ได้หรือไง

[มาดิ ไอ้เรียวตะ กับไอ้อรัณรอเลี้ยงเหล้ามึงอยู่นี้]

[เนื่องใน โอกาสอะไร พวกมันถึงอยากเลี้ยงเหล้ากู] ริวถึงดับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยท่าทีสงสัย