คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 75

ด้านริวขับรถออกมาจากร้านอาหารเพียงยี่สิบนาทีก็มาถึงหมู่บ้านของเจนิส อ่า...ให้ตายเถอะ บ้านของเจนิสกับคฤหาสน์ของเขานั้นอยู่ห่างกันไม่ถึงห้ากี่โล ระแวกนี้ล้วนแต่เป็นหมู่บ้านของคนมีอันจะกิน

"ขอบคุณนะคะที่มาส่งฉันและน้องฟรอสต์" เจนิสเอ่ยจบร่างบางก็อุ้มลูกชายลงจากรถของริว

ด้านริวรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่เจนิสนั้นไม่ยอมเอ่ยปากชวนตนนั้นเข้าบ้านของเธอ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอยังยิ้มแย้มให้กับเขาอยู่เลย ริวที่เสมองใบหน้าของน้องฟรอสต์ที่มองเขาตาละห้อยราวอยากจะเล่นกับเขา มาขนาดนี้แล้วใครว่าเขาจะยอมกลับง่ายๆ ละ เมียอุตส่าห์ยอมให้มาส่งทั้งทีนั้นเป็นโอกาสทองที่เขาจะได้ง้อเมีย

ร่างบางของเจนิสเดินเข้ามาภายในบ้าน ด้วยท่าทีเมื่อยล้า แต่กับไม่รู้ตัวว่ามีร่างสูงของริวนั้นตามตามตนเข้ามา ป้าพิมพ์ที่เห็นชายร่างสูงในชุดสูทแต่งตัวดูมีภูมิฐานใบหน้าที่หล่อถอดแบบมาจาก น้องฟรอสต์ที่เดินตามหลังสองมีลูกนั้นเข้ามาภายในบ้าน ป้าพิมพ์ถึงกับชะงักคงไม่ต้องบอกว่าผู้ชายที่เดินตามหลังคุณหนูทั้งสองนั่นเป็นใคร

"น้องฟรอสต์ ครับวันนี้พาคุณพ่อมาด้วยใช่ไหมครับ" ป้าพิมพ์ที่เห็นริวเดินเข้ามาถึงกับเอ่ยถามคุณหนูเล็ก

"คุณพ่อ..." เด็กน้อยทำหน้าตางงงวยเล็กน้อย ทำเอาทั้งเจนิส และริวนั้นถึงกับชะงักและนิ่งค้างไปตามๆ ฉัน ริวถึงกับทำหน้าไม่ถูกและเสมองใบหน้าของลูกชายสลับกับใบหน้าของเจนิสไปมา เขาจะตอบยังไงดี ด้านเจนิสไหนๆ ก็ขนาดนี้แล้ว เรื่องพ่อของลูกเธอก็ไม่คิดจะกีดกันอะไรอยู่แล้ว เจนิสเสมองใบหน้าของริวและพยักหน้าให้กับเขา

"ครับ ลูกชายมาให้คุณพ่อกอดหน่อยสิครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับเดินเข้าไปหาน้องฟรอสต์ที่ทำหน้านิ่งให้กับตน ลูกจะยอมรับคุณลุงใจดีคนนี้เป็นพ่อของเขาหรือเปล่า

!! ตึก ตึก !! ร่างสูงถึงกับหัวใจเต้นแรงและเสมองใบหน้าของน้องฟรอสต์และเจนิส กลัวเหลือเกินกลัวว่าลูกชายนั้นจะเกลียดตนถ้ารู้ว่าเขานั้นคือพ่อของแก

ป้าพิมพ์ที่เห็นเช่นนั้น

"คุณเจ คะ มาเหนื่อยๆ ป้าจะไปเอาน้ำเย็นมาให้ดื่มกันนะคะ"

"ไม่เรียกคุณลุงแล้วนะครับ เรียกคุณพ่อและคะ คุณเก่ง" เจนิสที่เห็นใบหน้าอันซีดเผือกของริว ถึงกับเดินเข้าไปลูบผมของลูกชายด้วยความเอ็นดู ทั้งที่ฉันตั้งใจจะไม่ช่วยพี่ริว แต่พอเห็นหน้าเศร้าๆ ของเขาฉันก็อดไม่ไหวยอมใจอ่อนช่วยเขาจนได้

"ม่ามี้ ครับ"

"คะคนเก่ง ไหนลองเรียกคุณพ่อดูสิครับ" น้องฟรอสต์ เสมองใบหน้าของริว จากนั้นก็กระโดดกอดริวทันที

"คุณพ่อ แดดดี้ คุณครูพี่น้ำหวานบอกว่า คุณพ่อกับแดดดี้คือคนๆ เดียวกันครับ" เสียงเด็กน้อยที่พูดออกมา ทำเอาริวถึงกับเผยยิ้มออกมา

"ครับ คนเก่ง" ด้านริวคำแรกที่ลูกชายยอมเรียกพ่อ คุณพ่อยังหนุ่มถึงกับน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ริวที่ทั้งกอดและฟัดแก้มย้วยๆ ของลูกชายไปมาที่เต็มไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ

"ขอบคุณนะครับ ที่เจช่วยพี่"

"ฉันแค่ไม่อยากให้ลูกเข้าใจผิดว่าพี่เป็นลุงของเขา" เสียงหวานเอ่ยออกมา

!! จุ๊บ !! ริวไม่พูดเปล่าร่างสูงยังคงเดินเข้ามาจุ๊บเข้าที่แก้มของคนตัวเล็ก ขณะที่เธอนั้นไม่รู้ตัว เจนิสที่โดนพ่อของลูกที่แสนจะเจ้าเล่ห์นั้นประทับจูบลงที่แก้ม ถึงกับมองหน้าริวมาอย่างเอาเรื่องด้วยสีหน้าไม่พอใจสุดๆ

"คนบ้า ใครใช้ให้พี่มาทำกับฉันแบบนี้ แค่พี่แอบเดินตามฉันเข้ามาที่บ้าน ฉันยังไม่เคลียร์กับพี่เลยนะ" เจนิสเอ่ยกับริวมาอย่างไม่ยอม จะโกหกป้าพิมพ์ว่าริวไม่ใช่พ่อของน้องฟรอสต์ก็ไม่ใช่ เพราะมองส่วนไหนน้องฟรอสต์นั้นใบหน้าก็ถอดแบบมาจากพี่ริวจนหมด

"น้องฟรอสต์ครับ มาถึงม่ามี้บอกว่าต้องถอดชุดก่อนไงครับลูก ค่อยเล่นนะ"

"น้องฟรอสต์จะให้คุณพ่อถอดให้ครับ"

"มาครับ คนเก่ง" จากนั้นริวก็ทำหน้าถอนชุดให้กับลูกชายและใส่กางเกงขาสั้น และเสื้อก้ามสีขาวให้กับลูกชายทันที

ด้านป้าพิมพ์ที่เห็นน้องฟรอสต์นั้น หัวเราะเสียงดังลั่นบ้าน ที่มีริวนั้นถอดชุดเสื้อสูทเล่นเป็นเพื่อนลูกชายทำเอาทุกคนในบ้านถึงกับอมยิ้มกับความน่ารักของสองพ่อลูกไปตามๆ กัน

ด้านเจนิสหลังจากที่กลับมาถึงบ้านร่างบางก็ขึ้นมาบนห้อง และหาเอกสารในห้องทำงานของบิดา แต่สายตาสะดุดเข้ากับแฟ้มสีน้ำเงินที่ดูแตกต่างไปจากแฟ้มอื่นๆ มือเรียวหยิบแฟ้มและเปิดออกมา ด้านเจนิสที่เห็นภาพของลัดดา และชายแปลกหน้าอีกคนที่เป็นภาพนอนร่วมเตียงกันด้วยนั้น ร่างบางถึงกับตากลมเปิดกว้างออกมาด้วยความตกใจ ป้าลัดดาเล่นชู้ลับหลังคุณพ่องั้นเหรอ หึ...มิน่าละ คุณพ่อของฉันท่านถึงได้ล้มป่วยเช่นนี้ อ่า...ทำไมคุณป้าถึงได้ใจร้ายทำกับคุณพ่อเช่นนี้ ขนาดฉันที่เห็นภาพพวกนี้ยังรู้สึกซ๊อคเลย ฉันมองคุณป้าลัดดาออกตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน แต่ไม่ว่าฉันจะพูดยังไงคุณพ่อท่านก็เชื่อป้าลัดดามากกว่าฉันอยู่ดี ฉันรู้ว่าคุณพ่อท่ารักป้าลัดดามาก

เมื่อเห็นว่าด้านนอกหน้าต่างนั้นเริ่มจะมืดแล้วนั่น ร่างบางในชุดกางเกงขาสั้นและเสื้อยืดธรรมดาที่เดินลงมาจากชั้นบน สายตาของเจนิสสะดุดเข้ากับร่างสูงของริวที่นั่งเล่นกับน้องฟรอสต์ที่ตอนนี้ทั้งสองพ่อลูกนั้นนอนเล่นที่พื้นในห้องโถงเสื้อเชิ้ตของพี่ริวหลุดลุ่ยออกมา หมดกันสภาพผู้บริหารที่ ร่างบางที่แอบยืนมองสองพ่อลูกเล่นกันอยู่นั้นถึงกับเผยรอยยิ้มออกมา เล่นพวกหุ่นยนต์และของเล่นอีกมากมาย ลูกชายที่ได้อยู่กับคุณพ่อดูน้องฟรอสต์นั้นเขามีความสุขมาก ใบหน้าสวยหวานผุดรอยยิ้มอยู่เช่นนั่นนานนับนาที

"อะแฮม" ริวที่แอบเห็นว่าเจนิสนั้นแอบมองตนกับลูก ได้แต่เอ่ยเสียงให้คนที่แอบมองตนกับลูกนั้นรู้สึกตัว ส่วนคนที่โดนจับได้นั้นได้นั้นถึงกับรีบเปลี่ยนสีหน้าให้ดูเป็นปกติ พร้อมกับเดินเข้าไปหาลูกชาย

"น้องฟรอสต์ครับ มืดมากแล้วนะครับลูก ให้คุณพ่อกลับไปก่อนนะครับ" เสียงหวานเิายออกมากับลูกชายที่ยังรู้สึกสนุกที่ได้เล่นกับคุณพ่อ

"คุณพ่อนอนที่นี่นะครับ" น้องฟรอสต์ที่ได้ยินมารดาเอายเช่นนั้น เด็กน้อยถึงกับอ้อนพ่อทันที

"ไม่ได้นะครับ คุณพ่ออาจจะมีธุระต่อ อย่ากวนคุณพ่อเลยนะครับ ลูก"

คุณพ่อไม่มีธุระต่อที่ไหน อีกอย่างบ้านคุณพ่ออยู่แค่นี้เอง กลับตอนไหนก็ได้" ริวเอ่ยพร้อมกับเสมองหน้าของเจนิส ที่ตอนนี้ทั้งเจนิสและริวทั้งสองกำลังเล่นสงครามประสาทต่อหน้าลูก ป้าพิมพ์ที่เดินเข้ามาพอดี

"ป้า ว่าเล่นเหนื่อยทั้งคู่แล้ว ได้เวลาทานข้าวกันกันแล้วนะคะ ป้าจัดโต๊ะไว้ให้แล้วนะ เชิญที่โต๊ะดีกว่าคะ" ป้าพิมพ์เอ่ยกับเจนิสและริวมา

"เชิญ คุณพ่อน้องฟรอสต์ด้วยนะครับ"

"ขอบคุณครับ ผมริว นะครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับเผยรอยยิ้มให้กับแม่บ้านของเจนิส

"ป้าพิมพ์ คะ ป้าเป็นแม่บ้านที่นี่"

"ถ้าคุณผู้ชายกลับบ้านมารอบนี้ ต้องดีใจมากแน่ๆ เลยนะคะ ที่เห็นคุณเจ ของป้านั้นมีครอบครัวที่น่ารัก" ป้าพิมพ์ที่เอ่ยออกมา อย่างไม่รู้เรื่องอะไร เจนิสได้ยินเช่นนั้น ถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันที

"ครอบครัว อะไร ฉันให้สิทธิเขาแค่กลับลูกเท่านั้นแหละ" เจนิสได้แต่คิดในใจ และเดินนำริวไปที่โต๊ะอาหาร