คลั่งรักสุดใจของนายCEO นิยาย บท 13

ชาร์ล็อตเรียกแท็กซี่อยู่ตรงข้างถนน

หลังจากคลอดก็ไม่ค่อยได้พักผ่อน เธอแทบจะไม่มีเรี่ยวมีแรง

ทันทีที่เธอขึ้นรถ ความอ่อนล้าของเธอก็พุ่งเข้ามาเหมือนน้ำท่วม เธอนั่งลงบนเบาะรถและเผลอหลับไปทันที

"ตื่น! ตื่นได้แล้ว! ถึงแล้วครับ!"

คนขับรถเขย่าเธอให้เธอตื่นขึ้น เมื่อเธอลืมตาขึ้น แท็กซี่ก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว

หลังจากที่ชาร์ล็อตลงจากรถ ลูคัสที่มีผมหยิกเป็นลอนเป็นสีทองอยู่เต็มหัว เดินไปหาเธอแล้วพูดว่า "ฮี่ฮี่... จำผมได้ไหม ให้ผมแนะนำตัวเองอีกรอบไหมครับ?"

ชาร์ล็อตให้กำลังใจตัวเองและฝืนยิ้ม

“ฉันไม่ได้เลอะเลือนขนาดนั้นซะหน่อย แซคคารีคงส่งคุณมาที่นี่สินะ”

แซคคารี...

เนื่องจากผู้คนมักใช้คำที่ให้เกียรติแซคคารี คอนเนอร์เมื่อต้องเรียกเขา มีเพียงไม่กี่คนที่เรียกเขาด้วยชื่อจริงของเขา เมื่อชาร์ล็อตพูดแบบนั้น ลูคัสก็รู้สึกขัด ๆ เล็กน้อย เขาเอามือจับต่างหูขนาดใหญ่ของเขา

“ครับ… ครับ ใช่ครับ พรุ่งนี้คุณจะจดทะเบียนสมรสกับนายท่านรองแล้ว แต่ก่อนที่คุณจะจด ช่วยลงนามในสัญญานี้ก่อนครับ”

เขาส่งสัญญาให้ชาร์ล็อต

มีข้อตกลงทั้งหมด 26 ข้อในสัญญา มันเป็นข้อปฏิบัติทั้งหมด เมื่อชาร์ล็อตต้องแต่งงานกับแซคคารี หากชาร์ล็อตละเมิดข้อปฏิบัติข้อใดข้อหนึ่ง แซคคารีก็มีสิทธิ์ที่จะไล่เธอออกไป

ชาร์ล็อตทำตามข้อตกลงและลงนามโดยไม่ลังเล

“นายท่านรองของเราเป็นผู้ชายที่มีหลักการ หากคุณละเมิดเงื่อนไขใด ๆ ของข้อตกลงนี้ นายท่านรองจะยุติการแต่งงานนี้อย่างไร้ความปราณี ดังนั้น ผมขอแนะนำให้คุณอ่านข้อตกลงนี้อย่างละเอียดนะครับ”

ชาร์ล็อตจ้องไปที่ใบหน้าซีดเซียวของพ่อของเธอ ขณะที่เขานอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล “อัลเฟรด บอกฉันที ถ้าฉันมีปัญหา พ่อของฉันจะทำยังไงเพื่อปกป้องฉัน?”

อัลเฟรดตอบว่า “คุณคือคนที่คุณซิมม่อนส์เป็นห่วงมากที่สุด เขายินดีที่จะให้ทุกอย่างที่เขาทำได้เพื่อคุณครับ”

"ฉันก็ด้วย..."

ชาร์ล็อตเม้มปากและยิ้มทั้งน้ำตา “พ่อคือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน ทุกสิ่งที่ฉันทำเพื่อพ่อ มันคุ้มค่า”

คืนนั้น คนแปลกหน้าที่มีรูปร่างกำยำ ไปที่ห้องของวอลเตอร์ ซิมม่อนส์ ในห้องไอซียู

อัลเฟรดบอกชาร์ล็อตว่า พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้คุ้มกันที่แซคคารี คอนเนอร์ส่งมา อัลเฟรดยังบอกอีกด้วยว่า ตราบใดที่พวกเขาอยู่ที่นั่นเพื่อคุ้มกัน วิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ดจะไม่กล้าสร้างปัญหาอีก

ดังนั้น อัลเฟรดจึงไม่ต้องอยู่ในห้องด้วยตัวเองเพื่อปกป้องวอลเตอร์แล้ว ชาร์ล็อตจึงขอให้อัลเฟรดพาเธอกลับบ้าน