เช้าวันรุ่งขึ้น
เมื่อเสิ่นหยินอู้ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองเป็นหวัดเล็กน้อย เธอจึงหยิบยาแก้หวัดออกมาจากลิ้นชัก แล้วเทน้ำอุ่นมาหนึ่งแก้ว
ทันทีที่โยนยาแก้หวัดเข้าไปปาก เสิ่นหยินอู้ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และสีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที ก่อนจะรีบพุ่งเข้าไปคายยาในห้องน้ำ
เธอคว่ำหน้าบ้วนปากบนอ่างล้างหน้า และคายเอารสขมที่เธอเพิ่งกลืนลงไปทั้งหมดออกมา
“เป็นอะไรหรือเปล่า? ลุกลี้ลุกลนขนาดนั้นเชียว? ไม่สบายเหรอ?”
ทันใดนั้นเสียงของผู้ชายที่ชัดเจนก็ดังขึ้นมาตรงประตู เสิ่นหยินอู้ตกใจ และมองไปที่เขา
ฉินเย่มองมาที่เธอพร้อมกับขมวดคิ้ว
ทันทีที่สบตากัน เสิ่นหยินอู้ก็รีบหลบสายตา และเธอก็พูดอย่างช้า ๆ ว่า "ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่กินยาผิดเข้าไปค่ะ"
พูดจบ เธอก็เอื้อมมือไปเช็ดคราบน้ำบนริมฝีปาก แล้วลุกขึ้นออกจากห้องน้ำไป
ฉินเย่หันกลับไป และมองดูร่างของเธออย่างครุ่นคิด
ซึ่งมักจะรู้สึกเสมอว่าเธอทำตัวแปลก ๆ ไปตั้งแต่เธอกลับมาเมื่อคืนนี้
หลังทานอาหารเช้าเสร็จ คู่สามีภรรยาก็ออกไปข้างนอกด้วยกัน
ฉินเย่เหลือบมองไปที่เสิ่นหยินอู้ซึ่งยังหน้าซีดอยู่เล็กน้อย แล้วพูดว่า: "นั่งรถฉันไปไหม?"
เมื่อวานเสิ่นหยินอู้โดนฝนจึงรู้สึกไม่สบายเอามาก ๆ หลังจากตื่นนอนในวันนี้ และในขณะที่เธอกำลังจะพยักหน้า โทรศัพท์มือถือของฉินเย่ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
เขาก้มมองลงไป และเห็นว่าเบอร์ของผู้ที่โทรเข้ามาคือฉูฉู่ ในขณะที่เขากำลังจะเลี่ยงเธอไปรับโทรศัพท์ เสิ่นหยินอู้ก็เดินออกไปเอง
และแม้ว่าทั้งสองจะเป็นสามีภรรยากัน แต่ก็ไม่ได้มีใจเดียวกัน ดังนั้นเสิ่นหยินอู้จึงไม่มีนิสัยชอบฟังโทรศัพท์ของฉินเย่
และทั้งสองคนก็อยู่ร่วมกันแบบนี้เสมอมา
แต่วันนี้ฉินเย่รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาในใจเมื่อเห็นท่าทีที่เลี่ยงออกไปของเธอ
แต่ความรู้สึกนั้นก็เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ และเขาก็กดรับสายโทรศัพท์
เสิ่นหยินอู้มองดูเขาจากระยะที่ไม่ไกลออกไป
ซึ่งดูจากสีหน้าของเขา เธอก็ดูออกเลยว่าคนที่โทรมานั้นคือใคร
สีหน้าของเขาอ่อนโยน ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ
เธอหายใจเข้าลึก ๆ และระงับความอิจฉาเอาไว้ในใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาพร้อมกับเดินตรงไปที่โรงรถ
ห้านาทีต่อมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง