“ไม่เป็นไรจริง ๆ สรุปงานของเมื่อวานทำเสร็จหรือยัง?”
คุยกันไม่กี่คำก็พูดถึงเรื่องงาน หลินโยวโยวจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปเอาข้อมูลที่เธอจัดการเอาไว้แล้วมา จากนั้นก็เทน้ำร้อนหนึ่งแก้วให้กับเธอ
"ในเมื่อพี่หยินอู้ไม่ยอมไปโรงพยาบาล งั้นพี่ควรดื่มน้ำร้อนให้เยอะ ๆ หน่อยนะคะ"
หลินโยวโยวเป็นผู้ช่วยที่ตัวเองคัดเลือกมาในตอนแรก โดยปกติจะขยันทำงานมาก แต่ทั้งสองก็ไม่มีการติดต่อกันเป็นการส่วนตัวเว้นแต่เรื่องงาน
แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะใส่ใจตัวเองจริง ๆ
เสิ่นหยินอู้รู้สึกอบอุ่นในใจและดื่มน้ำร้อนไปสองสามอึก
ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกหนาว ๆ นิดหน่อย แต่หลังจากดื่มน้ำร้อนแล้ว ในที่สุดเสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกสบายขึ้นมาก
แต่หลินโยวโยวยังคงมองเธออย่างเป็นทุกข์
“พี่หยินอู้ ไม่งั้นวันนี้ให้ฉันทำรายงานเองดีไหมคะ? ส่วนพี่ก็พักผ่อนในออฟฟิศสักหน่อยดีไหมคะ?”
เสิ่นหยินอู้ส่ายหัว "ไม่ต้องหรอก ฉันทำเองได้"
ก็แค่ไม่สบายนิดหน่อย เธอไม่ได้ไร้เหตุผลขนาดนั้น
ที่ถ้ามีปัญหาอะไรนิดหน่อยเธอก็จะพัก และปล่อยให้คนอื่นต้องมาทำงานแทน
และพอนานไป เธอก็จะขี้เกียจเอาได้
และเมื่อเธอไม่สบายขึ้นมาอีกในภายหลัง แล้วไม่มีใครช่วยเหลือเธอจะทำอย่างไรล่ะ?
เสิ่นหยินอู้จัดข้อมูลในมือจนเสร็จสรรพ จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องทำงานของฉินเย่
ห้องทำงานของเธออยู่ห่างจากห้องทำงานของฉินเย่เล็กน้อย ซึ่งปกติแล้วก็ไม่มีอะไร แต่อาจจะเพราะวันนี้เธอไม่สบาย เสิ่นหยินอู้ก็เหนื่อยขึ้นมาเล็กน้อยจากการเดิน
"ก๊อก ๆ"
"เข้ามา"
เสียงผู้ชายที่เย็นชาและทุ้มลึกดังมาจากด้านในประตู และเสิ่นหยินอู้ก็ผลักเปิดประตู
หลังจากผลักเปิดประตู เสิ่นหยินอู้ก็พบว่ายังมีอีกร่างหนึ่งอยู่ในห้องทำงานด้วย
ชุดเดรสสีขาวเน้นช่วงเอวที่เพรียวบางของเจียงฉูฉู่ และผมยาวสยายถึงเอวก็ปลิวไสวเบา ๆ อยู่ที่ด้านข้างของเธอ ท่ามกลางแสงแดดที่ลอดผ่านหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน เจียงฉูฉู่นั้นบอบบางและปราดเปรื่อง
หลังจากเห็นอย่างแจ่มชัดแล้วว่าอีกฝ่ายคือใคร เสิ่นหยินอู้ก็ตัวแข็งทื่อไปในทันที
“หยินอู้ คุณมาแล้ว”
"ฉันนั่งเครื่องบินมาเมื่อวานนี้น่ะ"
เมื่อวานงั้นเหรอ?
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ฉินเย่นั้นไปเจอเธอทันทีที่เธอกลับมา
และเป็นไปตามที่คาดไว้ เธอนั้นคือคนที่อยู่แถวหน้าในหัวใจของเขา
“จริงด้วย ทำไมสีหน้าของคุณดูไม่ดีเลยล่ะคะ? คุณไม่สบายใจตรงไหนหรือเปล่า?” เจียงฉูฉู่พูดขึ้นทันที
หลังจากได้ยินเช่นนี้ ฉินเย่ผู้ซึ่งพิงโต๊ะอยู่ด้วยท่าทีสบาย ๆ ก็เงยหน้าขึ้นมามองเสิ่นหยินอู้ หลังจากมองอย่างละเอียด เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมา
“เพราะว่าเมื่อคืนเปียกฝนมั้งคะ?”
“เปียกฝนเหรอ?” เจียงฉูฉู่แสดงสีหน้าสงสัย
เสิ่นหยินอู้ถอนหายใจ และกำลังจะอธิบาย แต่ก็ได้ยินฉินเย่พูดออกมาอย่างเย็นชาว่า: "เธอไม่สบายแล้วทำไมยังจะอวดเก่งอีก? บริษัทไม่ได้ขาดแคลนเธอแค่คนเดียว กลับไปพักผ่อนเถอะ"
เมื่อได้ยินแบบนี้ เจียงฉูฉู่ก็เหลือบมองไปที่ฉินเย่อย่างลืมตัว
ทำไมจู่ ๆ เขาถึงดูโกรธขึ้นมา?

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง