คนเสเพล นิยาย บท 79

พอทานข้าวเสร็จทั้งสองก็นั่งเล่นอยู่ที่หน้าเต็นท์ต่ออีกนานพอสมควร เพราะเขาอยากให้เธอดื่มด่ำกับบรรยากาศในยามค่ำคืน

"หนาวแล้วเข้าไปข้างในกันดีกว่า" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองต่ำลงไปดูหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตัก โดยมือหนาโอบกอดร่างของเธอไว้

"จะหนาวได้ยังไงนายกอดแน่นขนาดนี้"

"อึดอัดเหรอ" ได้ยินเธอบอกว่าเขากอดแน่นชายหนุ่มก็รีบปล่อยมือออก แต่เธอกลับคว้าแขนของเขาให้กลับมากอดไว้เหมือนเดิม

"ยังไม่ได้บอกว่าอึดอัดสักหน่อย" แพรใหมแนบใบหน้าลงไปแผ่นอกกว้างของผู้เป็นสามี

"เข้าไปอ้อนในเต็นท์ต่อดีกว่า" ไอ้นั่นมันแข็งไม่รู้จะแข็งยังไงแล้ว แต่ติดที่อยากให้เธอชมวิวนานๆ หน่อย

"นายง่วงแล้วเหรอ"

"ไม่ได้ง่วงแต่..." สายตามองต่ำลงไปดูความแข็งแกร่งของตัวเองที่มันดันกางเกงออกมา

"กันต์" หญิงสาวตะคอกสามีเสียงแผ่วเบาแบบไม่จริงจังนัก

"ทนไม่ไหวแล้วนะ!" ชนกันต์พูดพร้อมกับลุกขึ้นกำลังจะอุ้ม แต่ถูกแพรไหมต่อว่า เพราะทั้งสองไม่ได้อยู่สถานที่ลับตาคน

หญิงสาวเดินเข้ามาในเต็นท์ ..เต็นท์อันนี้เป็นเต็นท์ขนาดใหญ่ ถ้าให้นอนจริงๆ คงได้ 5-6 คน และมีที่นอนแบบเป่าลม โดยไม่ต้องนอนกับพื้นเหมือนที่เขามากับพวกเพื่อนๆ

"เต็นท์แบบนี้ดีจังเลยนะ"

"ถ้าชอบเดี๋ยวจะพามาบ่อยๆ"

แพรไหมได้แต่อมยิ้ม ที่จริงเธอก็ชอบธรรมชาติแบบนี้อยู่แล้ว เพียงแต่ทุกสิ่งอย่างในชีวิตของเธอมันไม่เอื้ออำนวย

มือเรียวค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวเองออก..

"หึอ?" ชายหนุ่มมีรอยยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นแบบนั้น เขานั่งมองจนเธอถอดเสื้อของเธอออก ตามด้วยกางเกงที่สวมใส่อยู่ ตอนนี้ร่างระหงเหลือแค่ชุดชั้นในสีหวาน "น่ารักจัง"

เขาอยากมองเรือนร่างของเธอให้นานกว่านี้หน่อย แต่ก็ทนความต้องการในตัวเธอไม่ได้ ..จนต้องรีบจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง

"อ้าาา" ชนกันต์ไม่คิดว่าเธอจะกล้าใช้ปากกับเขาโดยที่เขาไม่ได้ขอ "ซี๊ดดด เก่งจังเลย" มือหนาลูบท้ายทอยหญิงสาวที่กำลังอมความเป็นชายของเขาอยู่

เธออาจจะไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ แต่ถ้าทำบ่อยๆ เดี๋ยวก็คงมีเอง

"ซี๊ดดดด แพรจ๋าา อื้ออ" ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยมีใครทำแบบนี้ให้ แต่พอเป็นเธอทำไมความรู้สึกถึงแตกต่างจากคนอื่นนัก จะชมมากก็ไม่ได้เดี๋ยวเผลอเอาไปเปรียบเทียบ ก็เลยทำได้แค่เปล่งเสียงครางออกมาให้เธอได้ยินเพียงคนเดียว เธอจะได้รู้ว่าเขามีอารมณ์มากแค่ไหน

"ถึงตาเราบ้างนะ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็จับหญิงสาวนอนราบลงกับที่นอน

"อ๊อย กันต์" แพรไหมครางโอดโอยออกมาพร้อมกับจับศีรษะของเขากดไว้

"แพรจ๋าผัวทนไม่ไหวแล้ว ขอเลยได้ไหม" ใจจริงก็อยากจะใช้ลิ้นให้นานกว่านี้หน่อย แต่ทนความแข็งของเจ้าน้องชายตัวเองไม่ไหวอีกต่อไป ชายหนุ่มรีบขยับขึ้นมาแล้วดันแก่นกายจมหายเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย "ซี๊ดดด ด..เสียวจัง" จะครางออกมาเสียงดังก็ไม่ได้ เดี๋ยวคนที่ตั้งแคมป์อยู่ใกล้ๆ จะแตกตื่นกันเอา

"กันต์"

"ครับ"

"แพรใกล้แล้ว" เธอพยายามพูดกับเขาทุกอย่างที่คิด และตอนนี้เธอก็ใกล้แล้วจริงๆ เพราะความใหญ่โตมันเสียดสีร่องคับแคบถึงขนาดนี้

"เดี๋ยวเสร็จพร้อมกันนะครับคนดี" เขาพูดในขณะที่ยังขยับสะโพกอยู่

"อื้อ อื้อ อื้อ อ" มือเรียวกอดร่างหนาไว้แน่น แต่จังหวะนี้ชนกันต์ก็ยังไม่หยุดการกระแทกเพราะเขายังไม่ถึงจุด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คนเสเพล