คนเสเพล นิยาย บท 81

หลายวันต่อมา..

ชนกันต์เพิ่งจะพาภรรยากลับมาถึงบ้าน

มาถึงได้เพียงไม่นาน ก็มีคนมาตามบอกว่าแม่ของแพรไหมมาขอพบ แน่นอนว่าเขาไม่ปล่อยให้เธอไปพบแม่แค่คนเดียวแน่

"ไหม.. แม่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย" ใบหน้าของแม่แสดงอาการออกมาให้เห็นชัดมากว่าเป็นกังวล

"แม่มีอะไรอยากจะคุยกับฉันเหรอ"

"ไหมช่วยแม่หน่อยนะลูก" หญิงวัยกลางคนเอื้อมมือไปกุมมือของลูกสาวไว้ เพื่อสื่อให้รู้ว่านางต้องการความช่วยเหลือจริงๆ "ตอนนี้พี่มีเรื่อง.."

หึ..แพรไหมยกยิ้มมุมปากแบบรู้ทัน เป็นแบบที่เธอคิดไว้จริงๆ เห็นแค่แววตาของแม่ก็รู้แล้วว่าเรื่องที่แม่มาคงมีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น "แล้วไงคะแม่ แม่พูดเหมือนกับว่าลูกชายของแม่ไม่เคยมีเรื่องกับใครอย่างนั้นแหละ"

"ไหม"

"พี่ธงโตแล้วนะแม่ ปล่อยให้เขาแก้ไขปัญหาที่ก่อขึ้นมาด้วยตัวเองบ้างเถอะ มีเรื่องทีไรแม่ต้องให้ฉันเป็นคนตามแก้ไขให้ทุกครั้ง แทนที่แม่จะเป็นห่วงฉันที่เป็นลูกสาว แต่แม่กลับเป็นห่วง.." หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลแล้ว เพราะเธออายสามีที่เอาแต่ยืนมองอยู่ ถึงแม้จะรู้ว่าเขามองด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ยังอายอยู่ดี

"แม่ขอร้องหนูเป็นครั้งสุดท้ายนะลูก ต่อจากนี้ไปแม่จะไม่มารบกวนหนูอีกแล้ว"

"แน่ใจนะครับว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย" คนที่พูดก็คือชนกันต์สามีของเธอ เพราะเขามองดูแล้วเธอคงจะช่วยได้ไม่มากหรอก แต่แม่ก็ยังดึงดันอยากจะให้เธอไปช่วย ทั้งๆ ที่เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ

"จ๊ะ.. ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ" นางรีบเปลี่ยนเป้าหมายหันมาที่ลูกเขย

"คราวก่อนแม่ก็พูดแบบนี้" หญิงสาวรีบพูดขัดจังหวะขึ้น เพราะไม่อยากให้สามีหลงเชื่อคำแม่ ถ้ามีเรื่องครั้งต่อไป แม่คงมุ่งมาขอความช่วยเหลือจากเขาอีกเป็นแน่

"ไหม!!" ผู้เป็นแม่ตะคอกลูกสาวให้หุบปาก เพราะกลัวว่าลูกเขยจะเชื่อฟังคำของภรรยาจนไม่ยอมไปช่วยลูกชาย

"เดี๋ยวผมจัดการเอง คุณแค่ขึ้นไปพักผ่อน นอนให้หลับ เย็นนี้เราจะมีปาร์ตี้กัน" มือหนาเอื้อมไปลูบใบหน้างามของภรรยารัก เพื่อให้เธอไม่ต้องคิดอะไรมาก

"กันต์นายระวังดีๆ นะ พี่ธงชอบวอนหาตีน นายอย่าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงด้วยเด็ดขาด"

ชนกันต์ตอบโดยการพยักหน้า แล้วก็เดินมาที่มอเตอร์ไซค์ โดยไม่ถามแม่ของเธอว่าตอนนี้พี่ชายอยู่ที่ไหน

เขาขับรถตรงมาที่ท้ายหมู่บ้าน แล้วก็เลี้ยวเข้าไปในซอยลึก

"น้องเขยกูมาแล้ว พวกมึงตายแน่ มึงรู้ไหมว่าน้องเขยกูเป็นลูกชายของใคร" ในขณะที่พูด ธงก็เอามือปิดปากไว้ ที่ต้องได้ปิดปากเพราะตอนนี้เลือดกบปาก "โอ๊ยยย จัดการมันเลยน้องเขย เอาให้กระอักเลือดตายไปเลย" ธงค่อยๆ คลานเข้าไปหาชนกันต์

"วันนี้เอาแค่นี้ ถ้าวันหลังมันยังทำเป็นเก่งอยู่ ไม่ต้องเก็บมันไว้"

"???" ธงถึงกับงงในคำพูดของน้องเขยที่คุยกับกลุ่มชายฉกรรจ์ที่ทำร้ายเขา

"ไม่ต้องงงหรอกครับ ครั้งนี้มันแค่สั่งสอน แต่ถ้าคุณพี่ยังหาเรื่องมาให้เมียของผมอีก สาบานได้เลยว่าฟันก็จะไม่เหลือไว้ให้เคี้ยวข้าว" เขาพูดพร้อมกับบีบคางของธงไว้แน่น เพื่อทำให้รู้ว่าเขาไม่ได้ขู่ และที่เขาต้องทำแบบนี้ เพราะไม่อยากให้เธอกลับมาเจอเรื่องทุกข์ใจอีก

ก่อนที่ชนกันต์จะกลับได้หันกลับมาอีกครั้ง จนธงสะดุ้ง

"หวังว่า..คุณพี่ของเมีย คงไม่เอาเรื่องนี้ไปฟ้องแม่หรอกนะครับ" เพราะถ้าเอาเรื่องนี้ไปฟ้องแม่ เดี๋ยวนางก็มาต่อว่าภรรยาของเขาอีก

"มะ..มะ..ไม่ฟ้องครับ"