คนเสเพล นิยาย บท 77

"ยังไม่มีใครพูดอะไรหรอก"

"ยังไม่มีใครพูด??" เพราะคำตอบของเขามันดูแปลกๆ เธอก็เลยสงสัย

"ใช่ยังไม่มีใครกล้าตอบเราเรื่องเงินห้าล้าน"

"นายถามเรื่องเงินเหรอ"

"มีอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มคิดว่าหรือเธอไม่อยากจะให้เขาพูดเรื่องเงินสินสอดกับครอบครัวของเธอ

"ฉันถามว่า นายถามแม่เรื่องเงินเหรอ"

"ไม่ได้ถามแม่ แต่ถามพี่ชาย"

"แล้วเขาว่ายังไง"

"พี่ชายยังไม่ตอบแม่ก็ออกมาก่อน"

หึ.. ขนาดเรื่องเงินค่าตัวของเธอแม่ยังปกป้องพี่ชายเลย "ทีหลังนายไม่ต้องไปตามฉันบ้านหลังนั้นหรอก" ความกตัญญูที่มีให้มันไม่สามารถทำให้แม่รักเธอได้เลยเหรอ

"ยังงอนเราเรื่องนั้นอยู่เหรอ" เห็นดวงตาของเธอมีน้ำตาคลอออกมาเขาก็เริ่มใจไม่ดี

"อืม" ถึงแม้ว่าเธอจะคิดมากเรื่องครอบครัว แต่กับเรื่องของเขาเธอก็ยังไม่ลืม

ใครจะไม่โกรธไม่งอนล่ะเล่นเอาเรื่องบนเตียงกับผู้หญิงคนอื่นมาพูด ถึงแม้ว่าจะเผลอพูดก็ตามที

"หึงเหรอ" เห็นท่าทางของเธอแบบนี้ แอบดีใจที่ตัวเองเผลอพูด จะได้รู้ความในใจของเธอด้วย

"ไม่รู้ แต่ไม่อยากได้ยินนายพูดถึงผู้หญิงคนอื่น"

"ไอ้ดิน! มึงจะมาเอาลูกมึงไหม!!" จะง้อเมียก็ง้อไม่ถนัด เพราะตอนนี้มีดวงตากลมโตใสแป๋วของเด็กน้อย มองจ้องพวกเขาทั้งสองอยู่

"ทำไมต้องตะโกนด้วยเห็นไหมฟ้าใสตกใจแล้ว" แพรไหมรีบอุ้มหลานสาวขึ้นมาปลอบเมื่อเห็นเด็กเบะปาก

"โอ๋...ตกใจใช่ไหมลูก"

"โอ๋~ ไม่ร้องนะครับคนดี พี่ขอโทษที่ใช้เสียงแรง"

"พี่?" แพรไหมนึกขำที่เขาใช้สรรพนามกับฟ้าใสว่าพี่

"ขำอะไรมิทราบคร้าบ"

"ฟ้าใสอย่าไปถือสาคุณลุงเลยนะลูก"

"จะลุงได้ยังไง ยังไม่แก่เลยแถมหล่อขนาดนี้"

"แหวะ"

ตัดไปที่บ้านอีกหลัง..

"รีบไปเอาลูกสิ" ทั้งสองหยุดตั้งแต่ได้ยินเสียงชนกันต์ร้องตะโกนผ่านหน้าต่างบ้านหลังนั้นมาแล้ว

"ก็รีบอยู่นี่ไง" ดินกำลังรีบใส่กางเกง เขาเดินมาเปิดประตูห้องพร้อมกับรูดซิปกางเกงไปด้วย

แล้วชายหนุ่มก็รีบเดินมาที่บ้านอีกหลัง

"มึงทำอะไรอยู่วะ" เห็นแค่การแต่งตัวผู้ชายด้วยกันก็ดูออก

"ทำอะไร..กูก็มาเอาลูกอยู่นี่ไง" ดินตอบออกไปพร้อมกับเอื้อมมือไปอุ้มลูกสาว

"แหมมม.. เวลาแค่นิดเดียวมึงยัง.."

"หุบปากของมึงไปเลยนะไอ้กันต์"

"มีอะไรกัน เดี๋ยวฟ้าใสก็ตกใจอีกหรอก" แพรไหมไม่ได้สนใจสิ่งที่พวกผู้ชายกำลังพูดแหย่กัน ถึงแม้เธอจะเข้าใจ

"เรากลับบ้านไปผลิตลูกกันดีกว่าจ้ะที่รัก" ว่าแล้วชนกันต์ก็เอื้อมมือไปโอบไหล่ของแพรไหม แต่ก็ไม่ลืมที่จะพูดประชดดิน เพราะทั้งสองเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

"ยังไงมึงก็ตามกูไม่ทันหรอกไอ้กันต์"

"มึงรู้ได้ไงกูจะทำแฝดให้มึงดู"

"กันต์!!"

"จ๋าา" กำลังจะหันไปพูดอีกหลายอย่าง แต่พอภรรยาขึ้นเสียงเท่านั้นแหละ

"หมาหงอยเลยนะมึง" ดินได้ที