ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 105

เชอร์รีนยิ่งรู้สึกสงสัย“ในเมื่อเรียนห้องทับสิบแล้วทำไมไม่ไปเข้าห้องเรียนของตัวเองคะ?”

เวลานี้ นักเรียนชายที่นั่งแถวหน้าสุดคนหนึ่งกุมขมับอย่างเหลืออด“คุณครูเชอร์รีนครับ พวกเธอมาดูเลอแปงครับ”

พวกนักเรียนหญิงที่นั่งแถวหลังพยักหน้าให้ ทั้งยังพากันตื่นเต้นดีใจกันยกใหญ่“คุณครูเชอร์รีนค่ะ ทำไมเขาไม่มาเรียนคะ?”

“ใช่ค่ะ เขาลาหรือเปล่าคะ?ได้บอกไหมคะว่าจะเข้าเรียนตอนไหน?”

“ตอนบ่ายเขาจะมาไหมคะ?”

นักเรียนแย่งกันถามด้วยเกรงว่าตนจะเป็นคนตั้งคำถามลำดับสุดท้ายเอา คล้ายกับเป็นพวกแฟนคลับคลั่งดาราก็ไม่ปาน

เชอร์รีนรู้สึกขบขัน ใช้แปรงลบกระดานเคาะแท่นบรรยาย พลางส่งเสียงใสกึกก้อง “ที่นี่คือโรงเรียนนะคะ ไม่ใช่มคตติ้งแฟนคลับนะคะ กลับห้องเรียนของตัวเองให้หมดเลยค่ะ”

ส่วนนักเรียนหญิงพวกนั้นไม่ยอมตายใจ ซักไซ้ต่อว่า“ตอนบ่ายเขาจะมาโรงเรียนไหมคะ?”

“พวกหนูจะให้ผอ.มาเชิญกลับไปเองไหมคะ?”สมกับเป็นนักเรียนหญิงแก๊งเดียวกันจริงๆ

ได้ยินดังนั้น แต่ละคำก็ทำหน้าอ้อยอิ่งลุกจากที่นั่ง สุดท้ายกลับพูดโดยเสียงขึงขังจริงจังว่า “คุณครูเชอร์รีนครับ พวกเราย้ายห้องได้ไหมคะ?”

หลังจากเข้าสอนคาบสอนช่วงบ่ายเสร็จแล้ว เชอร์รีนก็นั่งเตรียมตัวสอนในห้องทำงาน คืนนี้เธอไม่มีเวรติวสอน ดังนั้นหกโมงครึ่งก็เลิกงานได้

เพราะรับปากองค์ชายว่าจะเป็นติวเตอร์ให้ เธอจึงโทรหาองค์ชายหลังเลิกงาน

ไม่ถึงยี่สิบนาที องค์ชายก็ขับรถยี่ห้อปักกิ่งฮุนไดสีดำมาจอดหน้าประตูรถโรงเรียน วันนี้เธอติววันแรก ยังไม่รู้จักเส้นทาง เขาจึงอาสาพาเธอไป

ผู้ปกครองของเด็กผู้ชายให้การต้อนรับขับสู้เธอเป็นอย่างดี มีทั้งผลไม้และอาหารเย็นอันโอชะคอยบริการเธออย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

เชอร์รีนจำต้องถนอมน้ำใจ กินไปพอประมาณ จากนั้นก็สอนพิเศษให้เด็กผู้ชายที่ห้องหนังสือ

เด็กคนนี้หัวกะทิจริงๆ ทว่าชอบแกล้งแหย่ซุกซนไปหน่อย ร่าเริงชนิดที่อยู่นิ่งไม่ค่อยเป็น โดยรวมแล้วก็เป็นเด็กเชื่อฟังใช้ได้

เชอร์รีนติวสอนเข้าหนึ่งชั่วโมงกว่า มีทั้งวิชาคณิตศาสตร์และวิชาภาษาอังกฤษ และทำแบบข้อสอบหลายชุดเพื่อทดสอบวัดพื้นฐานของเขา

พอสอนเสร็จก็สองทุ่มกว่าแล้ว เธอเดินออกจากห้องหนังสือกลับเห็นองค์ชายนั่งอยู่ในห้องรับแขก

เห็นเธอเดินออกมา เขาก็ลุกขึ้นยิ้ม“จะกลับบ้านแล้วเหรอครับ?”

“คุณยังไม่กลับเหรอคะ?”เธอดูเวลาแวบหนึ่ง

“เป็นทางผ่านเลยรอครับ อีกอย่างผมก็ไม่ได้มีเวลาพูดคุยกับพวกเขานานแล้วด้วยครับ”

หลังจากกล่าวอำลาผู้ปกครองของเด็กผู้ชายเสร็จ ทั้งสองก็กลับไปด้วยกัน

......

นอกเขตที่พัก

ภายในรถยนต์แลนด์โรเวอร์สีดำเงางาม

ร่างกายสูงโปร่งของออกัสนั่งพิงอยู่บนเบาะรถ ระหว่างนิ้วมือคีบบุหรี่ที่จุดแล้ว บุหรี่จึงส่งแสงไฟระยิบระยับ กึ่งสว่างกึ่งดับมอด

จากนั้นเขาก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้ก็เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว ทว่าเธอยังไม่กลับมาเสียที

ตัวเขาไม่มีกุญแจห้อง จึงต้องนอนรออยู่ตรงนี้

ขณะนี้นี่เอง เสียงใสก็ลอยเข้ามาทางหน้าต่าง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเลิกคิ้ว พลางใช้มือขวาเปิดกระจกรถ จากนั้นใบหน้าหยาดฝนก็เฉิดฉายอยู่ในสายตา

“ทำไมคุณถึงอยู่ตรงนี้?” เขาใช้ปลายนิ้วดับบุหรี่ ออกัสนั่งตัวตรง สายตาหยุดอยู่ที่ตัวเธอ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง