ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 112

เขาหลับสนิท เชอร์รีนขยับตัวเบามาก ย่องเท้าเดินไปที่ห้องครัวเงียบๆ

ในตู้เย็นมาวัตถุดิบเยอะมาก ทั้งยังสดใหม่ ทำอาหารเช้าสักมื้อ ไม่มีปัญหา

เธอทำโจ๊กหมูไข่เยี่ยวม้า แล้วทอดไข่สองฟอง

หลังจากเธอทำทุกอย่างเสร็จ ออกัสก็ตื่นแล้ว เดินไปที่ห้องน้ำ ถึงอย่างไรมือของเขาก็ได้รับบาดเจ็บ แน่นอนว่าทำอะไรไม่ค่อยสะดวก

ไม่วางใจ เชอร์รีนเดินตามเข้าไป กลับเห็นว่าเขาล้างหน้าเสร็จแล้ว กำลังโกนหนวด

ถึงอย่างไรก็เป็นแค่มือข้างเดียว มองดูงุ่มงามไม่เป็นธรรมชาติ เห็นแบบนั้น เธอจึงเอ่ยปาก："ให้ฉันช่วยนะ"

ได้ยินแบบนั้น คิ้วเข้มของออกัสเลิกขึ้น ยื่นมีดโกนให้เธอ หลังจากนั้นเชยคางขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาขยับเข้ามาใกล้เธอ

นี่เป็นครั้งแรกที่เชอร์รีนทำเรื่องแบบนี้ มือสั่นเทาเล็กน้อย ไม่ทำตามคำสั่ง เพราะถึงอย่างไร สิ่งที่เธออยู่ในมือคือมีด ไม่ใช่ของอย่างอื่น

เพื่อร่วมมือกับส่วนสูงของเธอ ร่างสูงใหญ่ของเขาโน้มตัวลงเล็กน้อย สบตากับดวงตาของเธอ ดวงตาทั้งคู่ประสานเข้าด้วยกัน

ดวงตาลุ่มลึกนั้นเหมือนจะจับจ้องมาบนตัวเธอ จ้องมองอยู่อย่างนั้น คล้ายจะดูดเธอเข้าไป

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ความคิดและอัตราการเต้นของหัวใจใครบ้างที่จะสงบได้?

แก้มแดงระเรื่อเล็กน้อย เธอตั้งใจหลบสายตาของเธอ ทว่าก็ยังคงทนไม่ได้กับหัวใจเต้นแรง มือลื่น ที่ตรงนั้นมีเลือดไหลออกมา

ตกใจอย่างมาก เชอร์รีนรีบไปหยิบกระดาษทิชชู

มือใหญ่จับมือของเธอที่กำลังว้าวุ่น ปลายนิ้วของออกัสเช็ดเลือดที่ไหลออกมา พูดปลอบ："ไม่เป็นไร"

แต่ว่า เชอร์รีนจะวางใจได้อย่างไร ถามด้วยความกังวล："ไม่เป็นไรจริงๆเหรอคะ"

มือใหญ่ที่ข้อกระดูกชัดเจน วางมีดโกนลงบนฝ่ามือ เขาขยับเล็กน้อย เลิกคิ้วขึ้น ริมฝีปากบางยกสูง ชี้ไปยังแผลที่โดนบาด："คุณหญิงเชอร์รีนจูบตรงนี้สองนาที รับรองว่าไม่เป็นอะไรแม้แต่น้อย มาเถอะครับ......"

จากนั้น ยังจงใจเอาแก้มขยับเข้ามาใกล้เธอทีละนิด ริมฝีปากบางพ่นลมหายใจอุ่นๆ

"......" ความสัมพันธ์ของทั้งสองเพิ่งดีขึ้น เขาก็เริ่มหยิ่งผยองแล้วเหรอ?

แววตาของเธอจับจ้องไปที่เขา จงใจสะบัดน้ำในมือ ไปตรงหน้าเขา

หยดน้ำบางส่วนกระเด็นไปตรงหน้าเขา เห็นแค่ว่า ดวงตาคู่นั้นหรี่ลงอย่างอันตราย เธอรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ ทว่ามุมปากกลับมีรอยยิ้มบางๆ

หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ ก็ไปทำงาน

จากตำแหน่งของคอนโด สิริไพบูรณ์กรุ๊ปกับโรงเรียนอยู่คนละทิศ

ทั้งสองเดินออกไปจากคอนโด รถสีดำที่ไม่โดดเด่นทว่าหรูหราจอดรอนานแล้ว

เห็นคนมา ผู้ช่วยเตโชรีบเดินลงจากรถ ยื่นมือไปเปิดประตูรถ กล่าวทักทายอย่างมีมารยาทและเคารพ： “อรุณสวัสดิ์ครับ ท่านประธาน"

ตอบรับเสียงเรียบ ออกัสมือไวตาไว คว้าเชอร์รีนที่คิดจะไป ผลักเธอเข้าไปในรถสีดำคันหรู

"ฉันไปโรงเรียน" เชอร์รีนบอกกับออกัส

เขาปิดประตูรถ เอนหลังพิงเบาะอย่างสบาย มุมปากคลายยิ้ม："ผมเองก็ไม่ได้บอกว่าคุณหญิงเชอร์รีนไม่ได้จะไปโรงเรียน"

"แต่ว่า บริษัทของคุณกับโรงเรียนคนละทางกัน"