ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 240

สิงหาจิบชาอย่างเงียบๆ“ตอนนี้ตระกูลอนันต์ธชัยไม่ได้เหมือนเมื่อยี่สิบปีก่อนแล้ว ตระกูลอนันต์ธชัยในตอนนั้นถือได้ว่ามีอำนาจและบารมีเรียกลมเรียกฝนได้ ตอนนี้คุณหญิงมัทนาล่วงลับไปแล้ว ตาวิทย์ก็เอาแต่เศร้าเสียใจ อีกอย่างเขาก็ลาออกจากตำแหน่งมานานแล้ว หากเขาคิดจะเล่นงานฉันเพราะเรื่องของสุนันท์ และหากเรื่องนี้แพร่สะพัดออกไป ที่เสียหายก็น่าจะชื่อเสียงของเขามากกว่า ตระกูลอนันต์ธชัยในวันนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว”

ได้ยินดังนั้น หยาดฝนก็ไม่ได้พูดอะไร ฟังที่เขาพูดมา ก็พอฟังออกว่าเขาตัดสินใจแล้ว และจะไม่เปลี่ยนแปลงมัน

“คนอย่างฉันสิงหาก็ไม่ใช่คนใจจืดใจดำ อนาคตก็ย่อมต้องดูแลตระกูลอนันต์ธชัยอยู่แล้ว ไม่ให้มาเป็นขี้ปากใครได้หรอก ”

“ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะยังต้องเจอ ความไม่สงบสุขในตระกูลสิริไพบูรณ์ในอนาคต”หยาดฝนพูดออกไปเพียงเท่านี้

ทั้งสองคนยังคงคุยกันอยู่ ประตูของห้องหนังสือก็ถูกเปิดออก สุนันท์เดินเข้ามา พูดด้วยรอยยิ้ม“หยาดฝนก็อยู่เหรอ ฉันกับพี่เธอจะไปคอนโดของออกัส เธอจะไปด้วยกันไหม ?”

อาการของหยาดฝนเปลี่ยนไป พยักหน้าให้“ได้ค่ะ อยู่บ้านคนเดียวก็น่าเบื่อเหมือนกัน ”

อีกด้านหนึ่ง

ทำงานได้เพียงสามชั่วโมง จากนั้นออกัสก็หนีงาน！

ในตอนนี้ เขานอนอยู่บนโซฟา ขาที่เรียวยาวไขว่ห้างกัน และขาเล็กๆของซารางก็อ้าออก นั่งคร่อมที่ท้องของเขาเอาไว้ กำลังดู《การ์ตูนบูนี่แบร์》อยู่ เมื่อเห็นตอนที่มันสนุก ก็กระโดดหย่องๆขึ้นที่ท้องของเขา

ออกัสร้องครวญ มือใหญ่ตีไปที่ก้นเล็กๆอย่างรักใคร่

เชอร์รีนอยู่ในครัว ในห้องครัวมีผักกองพะเนิน ทั้งมะเขือยาว เห็ด ไก่ และดอกหอม

เธอกับซารางและพ่อแม่ของเธอกำลังเดินกันอยู่ที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ก็ได้รับสายจากชายหนุ่ม ทั้งบ่น และทั้งต่อว่า ร้องจะให้เธอทำอาหารให้กิน

จนปัญญา เธอจึงต้องโกหกพ่อแม่ของเธอ แล้วพาซารางมาด้วย แต่กลับพบว่าชายหนุ่มที่หนีงานมากำลังนอนเอกเขนกอยู่บนโซฟา บนโต๊ะกาแฟมีผักอยู่กองพะเนิน

หม้อหุงข้าวกำลังหุงข้าวอยู่ จากนั้นเธอก็กำลังผัดมะเขือยาวอย่างคล่องแคล่ว ไก่ผัดเผ็ด และผัดดอกหอมใส่หมู

หัวหมุนอยู่สักพัก จู่ๆก็ถูกรวบกอดจากทางด้านหลัง เธอสะดุ้ง จากนั้นก็ผ่อนคลายร่างกาย ที่บ้านหลังนี้นอกจากเขาแล้ว จะเป็นใครไปได้อีก ?

“หอมจัง……”คางของเขาวางลงบนไหล่ของเธอ ริมฝีปากที่เร่าร้อนทาบทับไปยังลำคอที่ขาวเนียนระหง ขบเม้มจนเป็นรอยแดง

ด้วยความอ่อนไหว ร่างกายของเชอร์รีนถึงกับสั่นสะท้าน“ อย่าเพิ่งกวน คุณออกไปรอข้างนอกก่อน กับข้าวใกล้จะเสร็จแล้ว”

“ผมจะรอคุณอยู่ตรงนี้ เป็นเพื่อนคุณ……” น้ำเสียงออกัสทุ้มต่ำ โอบเธอไว้แน่น มือใหญ่ล้วงเข้าไปใต้เสื้อของเธอ แล้วลูบวนๆที่ท้องและรอบสะดือของเธอ ทำเธอแขนขาอ่อนแรงหดตัวเกร็ง

“ออกัส คุณออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ซารางยังอยู่ที่ห้องนั่งเล่น！” เธอใช้ศอกกระทุ้งไปที่หน้าท้องของเขา ใบหน้าเห่อร้อน

เรื่องที่เกิดขึ้นกลางดึกเมื่อครั้งนั้น ทำเธอใบหน้าร้อนผ่าว หากให้ซารางมาเห็นอีก เธอต้องอับอายอีกแน่ๆ ！

“ซารางกำลังดู《การ์ตูนบูนี่แบร์》อยู่ คุณใส่ผ้ากันเปื้อนสีขาวแล้วดูสวยมากจริงๆ มันเติมเต็มความต้องการของผมได้เป็นอย่างดี หากข้างในไม่ใส่เสื้อผ้า เปลือยเปล่า จะยิ่งดีมาก……”

น้ำเสียงของเขาลุ่มลึก ทั้งแหบ และแห้ง ทำเอาคนฟังถึงกับหัวใจเต้นแรง

โดยไม่รู้ตัว เชอร์รีนหอบหายใจถี่ ออกัสก็เริ่มมัวเมา ร่างของเขาแนบชิดไปกับเธอ เบียดเสียดเข้าหากัน เพื่อแสวงหาความต้องการ

จากนั้น ในช่วงจังหวะนี้เอง เสียงกรุ่นโกรธก็ดังขึ้นมา “นี่พวกแกกำลังทำอะไรกัน ？”