ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 251

ออกัสจนปัญญา เมื่อมือใหญ่ขยับพร้อมกับโค้งตัวก็อุ้มเชอร์รีนขึ้นมาแบกไว้ที่ไหล่เสียแล้ว

“ออกัสคุณปล่อยฉัน ！คุณรีบปล่อยฉันนะ เร็ว ไอ้เลว” เธอแกว่งสองขาอย่างทุรนทุรายพลันรู้สึกปวดบริเวณท้องจากการดิ้นแล้วเสียดสีเข้ากับท้องของเธอ

เมื่อใช้วาทศิลป์หลอกให้ซารางออกไป จากนั้นผู้ชายก็ปิดประตูห้อง ก่อนจะได้ยินเสียง เพี๊ยะ ง้างฝ่ามือใหญ่ขึ้นแล้วฟาดลงที่ก้นของเธอ“ผมเลวยังไงเหรอ หืม？”

“ฉันเชื่อคุณก็บ้าแล้ว คุณจะให้ในสิ่งที่ฉันต้องการ คำพวกนี้เป็นเรื่องหลอกลวงทั้งเพ！”

สี่ปีก่อนรหัสบัตรเอทีเอ็มเป็นวันเกิดของหยาดฝน สี่ปีต่อมารหัสโน๊ตบุ๊คก็ยังเป็นวันเกิดของหยาดฝนอยู่ดี

เขาโค้งตัววางเธอลง จากนั้นเขาก็ขึ้นไปคร่อมร่างกายเธอ ดังนั้นร่างกายทั้งคู่จึงติดกันแนบแน่น “เชื่อฟังหน่อย บอกผมว่าเกิดอะไรขึ้น……”

หน้าอกเธอกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรัวแรง เสียงหายใจก็ถี่กระชั้น สายตาเต็มไปด้วยเพลิงโกรธ ไม่อินังขังขอบเขา

“ถึงจะตัดสินโทษ แต่คุณก็ต้องให้นักโทษอย่างผมรู้ว่าผิดตรงไหน ใช่เปล่า?”

“รหัส！” เธอถลึงตาใส่เขาพร้อมกับเบียดสองพยางค์นี้ออกมาจากไรฟัน

รหัส……

เขาก้มหน้ามองเธอ เสียงแหบพร่าอันสะกดสะใจของเขารีบอธิบาย เห็นได้ชัดว่ากลัวเธอเข้าใจผิดอีก “ตั้งรหัสโน๊ตบุ๊คเมื่อสี่ปีก่อน ซึ่งสี่ปีมานี้ผมไม่ได้ใช้เครื่องนี้เลย กลายเป็นขยะแล้ว ขี้เกียจแก้รหัสอีก”

เชอร์รีนเบือนหน้าไปอีกทาง ไม่ฟังเขา เอาแต่ดิ้นไม่หยุด

คิ้วงามออกัสขมวดขึ้น พลางใช้มือใหญ่ลอดผ่านหลังเธอ ก่อนจะโอบกอดเธออย่างอหังการ ปลายจมูกถูไถเบาๆระหว่างคอเธอ ลมอุ่นๆจึงพุ่งออกมาไม่ยั้ง “เชื่อใจผมนะ ผมพูดความจริง คุณปลดล็อครหัสโน้ตบุ๊คได้ งั้นคุณก็ปลดล็อคมือถือผมได้แน่ หืม？”

ระหว่างที่พูด เขาพลิกตัวออกจากกายเธอแล้วนั่งลง ก่อนจะดึงเธอมานั่งบนตัก ร่างกายเธอพลันแนบติดกับอกแกร่งอันร้อนรุ่มของเขา เขายื่นมือถือให้เธอ “มาสิ ลองปลดล็อครหัสดู……”

“ไม่เอา” เชอร์รีนโยนมือถือไปไกล

ออกัสพับแขนเสื้อถึงข้อศอก ข้อมืออันกำยำพลันเผยสู่สายตา แม้นตอนนี้เส้นผมจะกระเซอะกระเซิง ทว่าใบหน้ายังคงน่าหลงใหลดุจเดิม ดวงตาคู่ที่ยากจะหยั่งถึงจ้องมองเธอ “มาสิ ปลดล็อคดู ถ้าถูกมีรางวัลให้”

เชอร์รีนถูกยัดเยียดให้ทำ เธอกดรหัสเป็นวันเกิดของหยาดฝนอย่างไม่พินิจวิเคราะห์ ผลปรากฏว่ากดผิด

เธอเลิกคิ้วมองเขาปราดหนึ่ง เขาผงกศีรษะ พยักพเยิดให้เธอกดต่อ

จากนั้นเธอกดหมายเลขเป็นวันเกิดของซาราง ผลสุดท้ายก็ยังคงผิดอยู่ดี

เธอเริ่มไม่มีอารมณ์ เธอหมายจะโยนมือถือออก ทว่ากลับถูกผู้ชายดึงแขนไว้พร้อมกับชำเลืองตามอง “ฮ่าๆๆ ใจร้อนจริงๆ……”

มือใหญ่อันอบอ่นุจับนิ้วมือเธอ ก่อนจะเอานิ้วเธอไปกดรหัสหน้าจอมือถือ

เธอเม้มปากไม่ได้พูดอะไร

ดวงตาลุ่มลึกของผู้ชายจ้องใบหน้าเล็กที่กำลังนิ่งเงียบ แขนยาวเป็นหมัดๆโอบเอวบาง แล้วบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้น จากนั้นหน้าผากทั้งสองก็ชนกัน ปลายจมูกก็สัมผัสกันเบาๆ “มีอะไรอยากพูดไหม หา？”

เสียงที่เจือความกระหยิ่มใจหลายส่วน ทั้งยังมีแววตาระคนความสงบเยือกเย็นทำให้เชอร์รีนอดขบเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่ได้“ก็แค่เพิ่ม1314(หมายเลขนี้สื่อความหมายของจีนว่าชั่วชีวิต)ด้านหน้าวันเกิดของซารางกับของฉัน ถือว่าฉันเดาถูกครึ่งหนึ่ง”

“ปากแข็งจริงๆ” เสียงเขาแช่มช้า ทั้งยังเจือความรู้สึกจนปัญญาหลายส่วน

เมื่อเชอร์รีนนึกถึงความหุนหันพลันแล่นของตนเมื่อครู่ ใบหน้าก็ร้อนแผ่ว จากนั้นก็ยื่นมือผลักอกของเขา “ฉันควรกลับได้แล้ว”

เธอก็ไม่ได้ว่าทำไมเมื่อครู่ตนถึงใจร้อนด่วนสรุปปานนี้ ผู้หญิงที่กำลังมีความรักมักจะทำตัวเข้าใจยากอย่างนี้เสมอหรือเปล่า？

“ได้......” เขาจนปัญญากับเธอเสมอ ทำอะไรเธอไม่ได้จริงๆ