ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 324

เป็นเขา! เขาจริงๆ!

เธอกลัวว่าตัวเองจะฝันไป และกลัวว่าจะเป็นภาพลวงตา จึงยกมือขึ้นมาหยิกแขนตัวเองจนร้องเจ็บออกมาเสียงเบา

“หยิกตัวเองแรงขนาดนั้นทำไม หืม” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน แล้วยื่นแขนออกไปดึงเธอเข้าไปไว้ในอ้อมกอด จากนั้นก็พาเธอไปที่กลางสนามของโรงเรียน

ตอนนี้เมื่อรู้ว่าเธอไม่ได้ฝันไป ไม่ได้เป็นภาพลวงตา น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอีกครั้งอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะตบอกของเขา “คุณฟื้นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“เมื่อวาน” มื้อใหญ่ของเขาซับน้ำตาบนใบหน้าของเธอ

“ แล้วทำไมไม่บอกฉัน! ทำไมไม่บอกว่าคุณตื่นแล้ว! คุณรู้มั้ยว่าฉันรอคุณมานานขนาดไหน คุณรู้มั้ยว่าฉันรอคอยแค่ไหน ทำไมคุณไม่บอกฉัน! คุณรู้มั้ยว่าฉันกลัวขนาดไหน!”

หยุดน้ำตาไหลลงมาจากมุมตาไม่ขาดสาย เชอร์รีนทั้งตื่นเต้นและโมโห จึงยกมือขึ้นมาทุบอกของเขา

สิ่งที่เขาปิดบังเธอ เธอโกรธมาก เขาโกหกเธออย่างนี้ได้ยังไง!

“ผมรู้ รู้แน่นอน ดูทั้งหมด แต่ผมต้องเตรียมเซอร์ไพรส์ คุณจะได้จดจำความตื่นเต้นครั้งนี้ ฉะนั้นให้อภัยผมเถอะ ร่างกายของผมยังไม่กลับมาร้อยเปอร์เซ็นต์นะ คุณจะตีผมอย่างนี้ต่อไปจริงหรอ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นเธอก็หยุดมือ น้ำตายังคงไหลอยู่ เธอไม่ใช่คนที่ชอบร้องไห้ เธอร้องไห้แค่ไม่กี่ครั้ง แต่ทุกครั้งก็เป็นเพราะเขา

“นี่เป็นเซอร์ไพรส์ที่คุณเตรียมหรอ” เธอยังคงบ่นอยู่ในใจ

การฟื้นของเขาทำให้เธอตื่นเต้นจนแทบบ้า แต่กลับหลอกลวง และให้ทำให้เธอโกรธ

“ไม่ นี่ต่างหากคือการเซอร์ไพรส์ที่แท้จริง…” พูดจบขายาวก็คุกเข่าลงบนพื้น แล้วพูดอย่างมั่นคง “แต่งงานกับผมนะ ที่รัก…”

เขาต้องการเซอร์ไพรส์ขอเธอแต่งงาน เขาอยากให้เธอจดจำช่วงเวลานี้ตลอดไป ช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นที่สุด

เธอตกตะลึง คิดไม่ถึงว่ายังจะมีฉากต่อไป เพราะความตกใจทำให้เธอไม่ได้ตอบสนองไปชั่วขณะ

“เดือนนี้คุณลำบากมามากแล้วเพื่อผม พวกเราเจออุปสรรคมานับไม่ถ้วน แต่ความรักของคุณก็ยังคงมั่นคง ไม่เคยเปลี่ยนแปลง สิ่งที่ผมทำไม่ดี ทำให้คุณไม่พอใจ ผมพร้อมจะเปลี่ยนแปลง ผ่านเรื่องราวมามากขนาดผ่านเรื่องราวมามากขนาดนี้แล้ว พวกเราไม่มีเหตุผลที่จะไม่มีความสุข ผมติดค้างคุณเรื่องแต่งงานมาโดยตลอด ผมอยากทำให้มันสมบูรณ์ และมีชีวิตที่มีความสุข แต่งงานกับผมนะ”

เสื้อคลุมของเขาหล่นลงบนพื้น ใบหน้าของเขาดูลึกซึ้งและมีเสน่ห์มากขึ้นเนื่องจากน้ำหนักที่ลดลง เขาคุกเข่าลงบนพื้น ยอมทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อเธอ

งานแต่งงานที่สมบูรณ์แบบ ชีวิตที่มีความสุข นั่นเป็นสิ่งที่เธอต้องการมา และเฝ้าฝันมาโดยตลอด

แต่เพราะมันมาอย่างกะทันหันเกินไป เธอจึงตกตะลึง ยกมือขึ้นมาปิดปาก และจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า

“แต่งเลย แต่งเลย แต่งเลย แต่งเลย แต่งเลย แต่งเลย….”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังเข้ามาในหูของเธอ พร้อมกับพื้นดินเริ่มสั่นสะเทือน

เธอเงยหน้าขึ้นแล้วเห็นนักเรียนทุกชั้นเรียนกำลังกรูกันออกมา ตั้งแต่ชั้นที่หนึ่งถึงชั้นที่สิบ แล้วต่างพูดคำนั้น

จากนั้นทุกคนก็หยิบดอกกุหลาบออกมาทีละกรีบโปรยลงมาจากชั้นบนตั้งแต่ชั้นสิบลงมาจนทุกๆชั้น

เมื่อยืนอยู่ตรงนั้น ภาพที่เห็นเหมือนกำลังชื่นชมสายฝนดอกกุหลาบอีนงดงามที่ร่วงหล่นจากฟ้า มันปลิวมาตามอากาศ ก่อนจะตกลงบนพื้นเป็นสีแดงไปทั่วบริเวณ

“ไม่ตอบหรอ ขาผมเริ่มเจ็บแล้วนะ….” ตอนนี้ออกัสเริ่มกังวลแล้ว

เธอมองเขา แต่ไม่พูดอะไรออกมา จนเขาเริ่มรู้สึกกังวล จึงหรี่ตาพูด “ขาเจ็บจริงๆนะ ถ้ายังไม่ให้ผมลุกขึ้นไป เดี๋ยวผมอาจเป็นลมก็ได้”

เธอยังไม่พูดอะไรออกมา เขาจึงเร่งอีก “ต่อหน้าคนทั้งโรงเรียนแบบนี้ คุณยังกลัวว่าผมจะหลอกคุณอีกหรอ”

“ไม่กลัว” ในที่สุดเธอก็พูดออกมา เธอส่งยิ้มอ่อนหวาน สะดุดตายิ่งกว่าดอกกุหลาบที่เพิ่งร่วงลงมาเมื่อกี้ ก่อนจะตอบ “แต่งค่ะ”

เธอกำลังอ่านใจของเขา เธอไม่รู้ว่าเขาทุ่มเทแรงกายแรงใจขนาดไหนกับการขอแต่งงานในครั้งนี้ แต่เธออยากบอกเขาว่าเธอตื้นตันมาก

เธอไม่ได้ปิดบังความรู้สึกนั้น เธออยากแบ่งปันความตื่นเต้นและความสุขให้เขา เธอมองเขาอย่างลึกซึ้งแล้วพูดว่า “ฉันตื้นตันมาก ตื้นตันมากจริงๆ ขอบคุณนะ!”

ร่างกายที่ตึงเครียดผ่อนคลายลง ออกัสอย่างสว่างไสวมากขึ้น ท่ามกลางสายตาของทุกคนทั้งโรงเรียน และฉากกลีบกุหลาบที่ตกลงมาตามลมอย่างสวยงาม แขนยาวก็ดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดแน่น…

หรือความสุขจะเป็นอย่างนี้ เมื่อคนคนหนึ่งอยากมอบความทรงจำที่ดีที่สุดให้คุณ เขาก็พยายามอย่างถึงที่สุด จนออกมาเป็นอย่างนี้

นอกโรงเรียน สองมือเล็กของซารางกอดอกแล้วถอนหายใจออกมา “เห้อ”

เลอแปงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลก จึงนั่งลงแล้วมองเธอ “ถอนหายใจอะไร”

“พวกผู้ชายไว้ใจไม่ได้ หนูเสียใจเป็นห่วงแด๊ดดี้ขนาดนี้ แต่พอเขาตื่นขึ้นมากลับไม่กอด ไม่หอมหนูเป็นคนแรก ดันไปทำโรแมนติกกับหม่ามี๊ ทำร้ายจิตใจหนูเกินไปแล้ว”