ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 339

ไม่ได้จากไป ยู่ยี่กดกริ่งที่ประตูอีกครั้ง โดยครั้งนี้ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “กรุณารอสักครู่”

สักพัก ประตูของวิลล่าก็ถูกเปิดออก ฉันทัชปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ และกำลังเช็ดผมที่เปียกอยู่ บนร่างกายยังสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ

เมื่อเห็นว่าเป็นเธอ คิ้วของเขาก็เลิกขึ้นเล็กน้อย เหยียดริมฝีปากบาง“ ขอโทษที เมื่อครู่อาบน้ำอยู่ เชิญเข้ามาก่อนครับ”

ยู่ยี่ดูออกว่าเขาคงรีบร้อนมาก เพราะเสื้อคลุมอาบน้ำยังไม่ได้มัดสายไว้อย่างเรียบร้อย กลับไม่คิดว่าเขาจะพูดขอโทษ รู้สึกประหม่าเล็กน้อย“ไม่เป็นไรค่ะ เพราะฉันมากะทันหันเกินไป ”

วิลล่ามีขนาดใหญ่ และสะอาดมาก บนพื้นก็มันวาวจนส่องประกายเป็นเงาได้ และทุกสัดส่วนของวิลล่าก็ประณีตและสวยงามมากเกินจะบรรยายด้วยคำพูดได้ ราวกับความเป็นเขาที่ทุกคนต่างมองเห็น ที่ทั้งประณีต โดดเด่น และสง่างาม

เธอแทบไม่อยากจะเชื่อว่านี่มันคือที่พักของผู้ชายคนนี้ ไม่มีความยุ่งเหยิงใดๆ ที่เพียงความประณีต และโอ่อ่าเท่านั้นที่มีให้เห็น……

“จะดื่มอะไรดี ? ไม่มีนมนะ เครื่องดื่มอย่างอื่นคุณก็ดื่มไม่ได้ น้ำผึ้ง ได้ไหมครับ”เขาจ้องมองเธอ น้ำเสียงทั้งแหบ และแห้ง

“ได้ค่ะ ขอบคุณ”ยู่ยี่นั่งลงบนโซฟา เธอกำลังคิด สายตาในการมองผู้ชายของนาโนนั้นไม่มีผิดเพิ้ยนเลย“ ทำไมเสียงคุณถึงเป็นแบบนี้คะ ?”

เสียงของเขาฟังดูแย่กว่าเมื่อวานมาก ทั้งแหบ และแห้ง ราวกับกระดาษทรายขัดกับหินลับ

“เจ็บคอนิดหน่อย ”แต่แล้วจู่ๆเขาก็พูดขึ้นอีกว่า“ฉันทัช”

ยู่ยี่มึนงงเล็กน้อย“อะไรคะ？”

“ชื่อผม……”เขากล่าว

เธอเข้าใจในทันที จากนั้นก็พูดแนะนำตัวเอง“ ชื่อเพราะมาก ส่วนฉัน ชื่อยู่ยี่ค่ะ”

วางน้ำผึ้งที่ชงเสร็จแล้วลงตรงหน้าเธอ เขาพูดชม “เพราะดี ผมขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่ ”

“ฉันแต่เอาเสื้อมาคืนเท่านั้น อีกเดี๋ยวเดียวก็จะกลับ”

ฉันทัชยกยิ้มบางเบา สุภาพและอ่อนโยน“ผมไม่มีนิสัยที่เดินไปมาต่อหน้าผู้หญิงด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำ คุณรอผมสักสองนาที ครู่เดียว ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ยู่ยี่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอมองออก ว่าเขาคิดว่าการสวมใส่เสื้อคลุมอาบน้ำแล้วพูดคุยกับคนอื่นนั้นมันไม่สุภาพ

น้ำผึ้งที่ชงมาให้นั้นอร่อยมาก รสชาติเบาๆ ไม่หวานเลี่ยนและจืดชืดเกินไป และแล้วก็เป็นไปอย่างที่เขาพูดว่าสองนาที

สองนาทีให้หลังเขาเดินออกมา ด้วยชุดสูทสีดำลายเข้ม พร้อมด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว

ขาของเขายาวมาก สะโพกก็งามงอน และรอบเอวก็ดูดีมาก ทำให้ภาพของการใส่ชุดสูทนั้นดูสมบูรณ์แบบอย่างมาก แผงอกที่กำยำทำให้เสื้อเชิ้ตเข้ารูป มีส่วนเว้าส่วนโค้ง กางเกงก็ยิ่งเรียบตึง ไม่มีรอยยับใดๆ

ฉันทัชนั่งอยู่บนโซฟาอีกฝั่งกับเธอ เขานั่งไขว่ห้าง ท่าทีที่สง่างามก็จึงเผยให้เห็นอย่างชัดเจน

ลำคอของเขารู้สึกระคายมาก ลูกกระเดือกก็จึงขยับขึ้นลงอยู่ตลอด แล้วยังมีอาการไอด้วยเล็กน้อย ราวกับมีอะไรมาขวางเอาไว้

“คุณไม่กินยาหน่อยเหรอคะ？”เธอขมวดคิ้ว ฟังออก ว่าเขารู้สึกไม่สบายที่ลำคอมาก

“กินไปแล้ว แต่ดูท่าจะไม่ได้ผลเท่าไร เสียงผมฟังดูแย่มากใช่ไหม ？”

ส่ายหัว ยู่ยี่จิบน้ำผึ้ง“ ไม่หรอก พูดตามตรง เสียงของคุณเพราะมาก ตอนนี้ก็ยังเพราะอยู่ค่ะ ”

“ขอบคุณสำหรับคำชมครับ”น้ำเสียงของเขานุ่มนวล แต่ยังไม่ทันจะได้พูดจบ ก็กระแอมไอออกมาเสียงเบา