เธอไม่ยอมให้ได้สมหวัง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความขยาดกลัว เธอก็หลับตาเสียเลย ฉันทัชยิ้มเบา ๆ กดทับร่างเธอไว้บนโซฟา คางอันเซ็กซี่กดที่หน้าอกเธอ
เธอสวมเสื้อคอกว้าง คางของเขาหล่นอยู่ตรงนั้นพอดี หนวดที่โผล่ออกมามีกลิ่นอายบุรุษเพศอย่างล้นหลาม กำลังทิ่มผิวหนังเธอ เธอรีบหลบหลีกด้วยใบหน้าแดงระเรื่อและหัวใจที่เต้นรัวแรง
เวลานี้ มือถือของฉันทัชดังขึ้น เขายกตัวขึ้นมองปราดหนึ่ง ทว่าไม่ได้รับสาย กดทิ้งทันที
ยู่ยี่ฉุกคิดได้ว่าต้องโทรหานาโน จึงหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา แต่กลับไม่มีแบตเตอรี่ เธอมองไปยังผู้ชายพร้อมกับเอ่ยปากว่า“ขอยืมมือถือใช้หน่อยค่ะ”
บังเอิญมีเสียงข้อความเข้าเครื่องมือถือของฉันทัชพอดี เขาอ่านข้อความปราดหนึ่ง ดวงตาลุ่มลึกพลันหรี่ขึ้น ทว่าสีหน้ากลับอ่อนนุ่มมาก“ได้ สักครู่นะ……”
ระหว่างที่พูด นิ้วเรียวของเขาลบข้อความออก จากนั้นก็ยื่นมือถือให้เธอ ……
ยู่ยี่โทรหานาโน โดยถามว่าอยู่ไหน
ซึ่งนาโนก็ตอบทันทีทันใด แต่งหน้า เสริมสวย ช้อปปิ้ง ซื้อเสื้อผ้า ทำทุกอย่างที่เรียกว่าหาความสุขใส่ตัว
“……”ยู่ยี่นิ่งเงียบ
เธอกำลังคิดว่า ด้วยนิสัยของนาโน เธอเป็นห่วงไปก็เท่านั้น เพราะเพื่อนคนนี้ไม่เคยเก็บอะไรมาบั่นทอนจิตใจเลย คล้ายกับว่าแม้ฟ้าถล่ม ดินทลาย เพื่อนคนนี้ก็ไม่หวั่น
“แล้วเธอใช้มือถือของใครโทรหาฉัน?”นาโนรู้สึกว่าหมายเลขโทรศัพท์แปลกตามาก ทว่าก็รับรู้ว่าเป็นเบอร์มงคล แพงมาก เพราะมีแต่ตัวเลขแปดกับเก้าติดกัน
ยู่ยี่ตอบแบบหน้าไม่แดง“ไม่ใช่ของใครทั้งนั้น”
“อย่างเธอจะคลาดสายตาฉันได้ยังไง เป็นมือถือของเทพบุตรของฉันใช่ไหม ยังมาเล่นตัวกับฉันอีก ตอนนี้กำลังกระหนุงกระหนิงอยู่ล่ะสิ”
“ทำไมแฟนของฉันถึงเป็นเทพบุตรของเธอ อย่าโทษที่ไม่เห็นแก่ความเป็นเพื่อนนะ”ยู่ยี่ขบฟัน หรี่ตาพูดเสียงเบา
ได้ยินดังนั้น นาโนก็ร้องเอะอะ“โอ้โห ตอนนี้รู้จักยึดเป็นของตัวเองแล้วเหรอ เธอห้ามปากฉันได้ แต่เธอห้ามร่างกายและหัวใจของฉันไม่ได้หรอก?”
“เธอนี่เป็นผู้หญิงหน้าไม่อายจริงจริ๊ง”มุมปากยู่ยี่แย้มยิ้ม แม้เธอจะด่าทอเบา ๆ ทว่าอันที่จริงแล้ว เธอแค่แกล้งนาโนเท่านั้น เพราะอยากให้นาโนอารมณ์ดี ผ่อนคลายสักหน่อย
“รู้ว่าฉันหน้าไม่อายแล้วฉันคุยกับฉันนานขนาดนี้อีก พอแล้ว แค่นี่แหละ ฉันเห็นเสื้อสวย ๆ หนึ่งตัว อย่ารบกวนการช้อปปิ้งของฉัน”
ยู่ยี่เลิกคิ้วหมุนกาย จากนั้นก็เห็นผู้ชายใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวหลวม ๆ ยืนถือแก้วน้ำดื่มอยู่
ไม่รู้ว่าเมื่อกี้เขาได้ยินหรือเปล่า ยู่ยี่ไม่อาจรู้ได้เลย เธอเอามือถือคืนกลับไปให้เขา
นิ้วอุ่น ๆ สัมผัสโดนมือเธอโดยบังเอิญ เธอจึงสั่นนิด ๆ ทั้งยังรู้สึกร้อนวูบอีกต่างหาก มือถือของเขาลื่นเข้าไปอยู่ในกางเกงสูท ฉันทัชจ้องเธออย่างอ่อนโยน “ผู้ชายของคุณที่ว่าหมายถึงผมหรือเปล่า?”
แสดงว่าเขาได้ยินตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม?
ใบหน้ารูปไข่ของยู่ยี่แดงก่ำ เธอมองซ้ายแลขวา แล้วพูดเฉไฉไปเรื่องอื่น “ฉันกระหายน้ำค่ะ”
ฉันทัชยิ้มเบา ๆ ก้าวไปด้านหน้าแล้วส่งแก้วน้ำให้เธอ แล้วกลับมาจ้องเธอต่อ “กระหายน้ำหรือว่าร้อนกันแน่?”
ตอนที่พูดประโยคนั้น ดวงตาเธอหรี่ขึ้น มุมปากเผยรอยยิ้ม ทว่ากลับมีความโอหังนิด ๆ ดวงตาเธอวาวโรจน์
เธอทั้งกระหายและร้อน ซึ่งความร้อนนี้เกิดจากการที่ถูกเขาจ้องมอง เธอยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
ฝ่ามืออุ่น ๆ ของฉันทัชจับแก้มเธอ เขาก้มหน้าพูด เสียงลมหายใจจึงรดใส่เธอ “ผมชอบท่าทางที่คุณจะยึดผมไว้เป็นของตัวเองมาก……”
ยู่ยี่ทั้งหน้าแดงและหัวใจเต้นรัวแรง ไม่อาจสบตาเขาอีกต่อไป
เขาจุมพิตเธอไม่หยุด กระหวัดลิ้นเลียลำคอเธอด้วยท่าทีหนักบ้าง เบาบ้าง อ่อนโยนบ้าง ร้อนแรงบ้าง
เมื่อเสื้อเชิ้ตสีขาวถอดออก พลางเผยหุ่นแข็งแรงกำยำที่สมบูรณ์แบบและชวนหลงใหลของผู้ชายออกมา เขากดทับเธอ คร่อมตัวเธอ ใช้ลีลาขั้นเทพทำให้อารมณ์สวาทของเธอลุกโชน ……
นอกหน้าต่าง แสงอาทิตย์ฤดูหนาวส่องสอดอย่างสว่างไสวและสดใส ผ้าม่านหน้าต่างก็ปลิวไหวตามแรงลม
ฉากเลิฟซีนนี้ดำเนินเป็นเวลานาน จากตอนเที่ยงไปจนถึงตอนกลางคืน ยู่ยี่รู้สึกเหนื่อยล้า สองขาอ่อนเปลี้ย ขยับกายไม่ได้เลย
เธอรู้สึกเหนื่อยมาก ไม่ได้สวมเสื้อ ร่างสูงโปร่งของผู้ชายแนบชิดติดกับแผ่นหลังอันเรียบเนียนของเธอ ริมฝีปากเซ็กซี่จูบไหล่เธอ “นอนเลย……”
ยู่ยี่ที่รู้สึกง่วงเหลือหลาย เมื่อได้ยินเสียงรื่นหูและคล้ายกับไวน์แดงที่มีฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ มันก็ยิ่งกล่อมเธอให้ปิดตาหลับไปอย่างช้า ๆ
แม้จะรู้สึกเหนื่อย ทว่าก็มีความสุข หอมเย็นอบอุ่น
เธอหลับลึกไม่นาน มือถือของฉันทัชก็ดังขึ้นอีกครั้ง มือยาวรีบกดรับสาย ด้วยเกรงจะปลุกเธอตื่น เขาก้าวเดินเบา ๆ ไปรับสายที่หน้าต่าง
ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดอะไร คิ้วงามของเขาก็ต้องหรี่ขึ้น สีหน้าเรียบเฉยเจือความขึงขังจริงจังไว้เล็กน้อย พูดเสียงไม่แข็งและไม่อ่อนว่า“ตอนนี้นายยังไม่ต้องมา ถ้ามีเวลาผมจะไปที่เฮทเคกับเมืองบีเจ ……”
ไม่รู้ว่าฝั่งนั้นตอบอะไร นิ้วเรียวของฉันทัชนวดคิ้วเบา ๆ มุมปากของเขาขยับ สายตาจ้องมองแต่หญิงสาว “รอให้ผมจัดการเรื่องทางนี้เรียบร้อยแล้ว นายค่อยมา……”
ไม่ได้คุยนาน ใช้เวลาเพียงสองนาทีถึงนาทีเท่านั้น
สิ้นเสียง เขาจิบดื่มกาแฟหนึ่งแก้ว จากนั้นก็โอบเธอไว้ในอ้อมกอด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง