ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 458

“แต่ว่า สถานการณ์ของเธอฉันก็พอจะเข้าใจ ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆที่ชัดเจนกับเขา กับตั้งท้องก่อน ในใจร้อนรนเล็กน้อย ก็เป็นเรื่องปกติ แต่ว่าเรื่องนี้มันเป็นหน้าที่ที่เธอต้องรับผิดชอบหนักหน่อย ไปโอ๋เขาเถอะ ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายแบบไหน ก็ต้องโอ๋บ้างบางที แม้ว่าจะเป็นผู้ชายประเภทนั้น ก็ไม่เว้น”

ยู่ยี่พยักหน้า เมื่อกี้ เธอก็คิดจะทำแบบนี้ แต่เขาก็ไม่ให้โอกาสเธอเอ่ยปาก

จากนั้นก็พูดเรื่องที่เกี่ยวกับงานแต่งของหัสดิน บอกว่าสีหน้าของหัสดินดูย่ำแย่ งานจบก็เร็ว

นาโนพูด ยู่ยี่ฟัง สีหน้าสงบ ถึงแม้ในใจจะตุ้มๆต่อมๆ แต่สุดท้ายแล้วก็ทำได้แค่กลับมาสงบลง ไม่ได้มีปฏิกิริยามากมายอะไร

เมื่อตกดึก ทั้งสองคนนอนด้วยกัน ยู่ยี่หลับแล้ว นาโนยังไม่หลับ นอนตะแคง มองไปยังแสงกลางคืนที่หนาวเหน็บด้านนอกหน้าต่าง

ตั้งครรภ์ไม่ได้ ตั้งแต่ต้นจนตอนนี้ในใจเธอมีรอยแผลนึง และความสัมพันธ์ของเธอกับแม่ของดนัยก็ยิ่งแย่ลงไปอีก ความรักของทั้งสองคนยืนหยัดแบบนี้ แต่เธอไม่รู้ว่า เธอจะยืนหยัดได้นานแค่ไหน......

หัสดินเพื่อทายาทแล้วจึงเลือกที่จะแต่งงานครั้งที่สอง แล้วดนัยล่ะ......

แต่เธอก็ยังอยากจะยืนหยัด นอกจากจะถึงจุดที่ตัวเองไม่สามารถยืนหยัดได้อีกแล้ว หรือบางทีจะเป็นดนัยทนไม่ได้ เมื่อถึงตอนนั้น เธอจะปลีกตัวจากไป

ถึงแม้เธอจะเป็นคนเปิดเผย ไม่คิดเล็กคิดน้อย เป็นคนไม่คิดอะไรมาก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ไม่ใส่ใจ ยังไงก็ได้ จริงๆแล้วไม่เป็นเช่นนั้น

ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็เป็นผู้หญิงคนนึง ภายใต้รูปลักษณ์ที่กล้าหาญก็มีจิตใจที่ละเอียดอ่อนด้วย ไม่สามารถมีลูกได้ เป็นความเสียดายที่สุดในชีวิต

เธอยืนหยัดในตอนนี้ ต่อต้านแรงกดดันและการวิพากษ์วิจารณ์มากมาย เป็นเพราะดนัยบอกว่ายังไงก็ได้ เขารักเธอ ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีลูก

เพื่อทำพูดนี้แล้ว เธอจะทำให้ดีที่สุด

แต่ถ้าหากมีวันนึง ดนัยเหนื่อยแล้ว ล้าแล้ว หรือว่ารำคาญแล้ว เธอคิด แบบนั้นระหว่างสองคนก็ไม่จำเป็นจะต้องไปต่อแล้ว

นาโนค่อยๆถอนหายใจ และม้วนผมไปข้างหลัง และห่มผ้าให้ยู่ยี่ จากนั้นหลับ พักผ่อน

มาหายู่ยี่ที่นี่ ตัวเองแค่อยากจะถอนหายใจโล่งอก หายใจเข้า พักผ่อนสักคืน แล้วเดินหน้าต่อไป

เช้าวันถัดมา เป็นวันเสาร์ ไม่ต้องไปทำงาน

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย หลังจากล้างหน้าล้างตา ก็เรียกรถแท็กซี่ ไปยังคฤหาสน์ของฉันทัช

ไม่นานก็มาถึงคฤหาสน์ของเขา ยู่ยี่เข้าไป กดกริ่ง ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เธอจึงกดอย่างไม่หยุด

แค่ว่า ไม่มีคนอยู่ในคฤหาสน์จริงๆ เธอกดอยู่ตั้งนาน ไม่มีการตอบสนองสักนิดเลย เธอขมวดคิ้ว เมื่อเห็นโก๋เดินลงมาจากบนรถ

“เขาล่ะ? ” ยู่ยี่ถาม

โก๋บอกว่าวันนี้คุณฉันทัชยุ่งมากๆ ออกไปตั้งแต่เช้าตรู่ เขากลับมาเอาของเล็กน้อย และก็ไป

ยู่ยี่นั่งลง ขอหนังสือพิมพ์ในมือเขา และนั่งบนม้านั่งตรงข้าม ด้วยท่าทางนั้น เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ตั้งใจจะจากไป

โก๋ขมวดคิ้ว แล้วพูด เขาจะไปหาคุณฉันทัช ถามยู่ยี่ว่าจะไปด้วยกันมั้ย?

เธอส่ายหน้า พูด ฉันนั่งรออยู่นี่ก็ได้

ของที่ถืออยู่ในมือตอนนี้จำเป็นเร่งด่วน โก๋ไม่หยุด และจากไปอย่างรวดเร็ว ยู่ยี่เปิดหนังสือพิมพ์ พาดหัวข่าวคือฉันทัช

ที่จริงแล้ว เมื่อวานเป็นงานแต่งของหัสดิน พาดหัวข่าววันนี้ทั้งหมดต่างอยากจะทำเกี่ยวกับเขา แต่ ฉันทัชกลับทับเขาลงไปแล้ว

ข่าวเดียวกันนั้น หัสดิน และเรนนี่ก็ได้เห็นแล้ว อารมณ์ก็ไม่ได้ดีไปกว่าเท่าไหร่ หัสดินเขวี้ยงหนังสือพิมพ์ทิ้ง

เรนนี่มองหนังสือพิมพ์ ไฟในห้องก็ลุกไหม้เป็นลูกๆ ราวกับลูกโป่ง ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และยังไม่เคยได้ระบาย

นึกว่าภูมิหลังของฉันทัชนั้นไม่เท่าไหร่ แต่ไม่คิดว่ามันจะแข็งแกร่งขนาดนี้

ประเด็นข่าวที่สนใจถูกเขาและยู่ยี่ขโมยไปแล้ว หน้าอกของเรนนี่สั่นอย่างรุนแรง เอามากๆ

ต่อมาก็ถึงเวลาทานอาหารเช้า ซาฮาร่าก็เอ่ยปากถามเรื่องฮันนีมูน เรนนี่ทำหน้าเขินอาย แล้วแต่หัสดิน

ได้ยินแบบนั้น ชฎารัตน์ก็เอ่ยปาก พูด ปลายปีพอดี งานที่บริษัทยุ่งมาก ปลีกตัวไม่ได้ ฮันนีมูนก็ช่างมันแล้วกัน

ในใจของเรนนี่ไม่พอใจ แต่ว่าเพิ่งจะแต่งงาน เลยพูดอะไรมากไม่ได้ ทำได้แค่ก้มหน้าดื่มซุป

ช่วงนี้ที่บริษัทนับวันยิ่งยุ่งมากจริงๆ ใกล้จะสิ้นปีแล้วยังต้องตรวจสอบอีกเยอะ แล้วก็อารมณ์ของหัสดินก็ไม่โอเค ดังนั้น หัสดินจึงตอบกลับไปเบาๆ