ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 464

“ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ที่อพาร์ตเมนท์ อยู่ที่บ้านพ่อของฉัน” ยู่ยี่ลดเสียงลง

เขาพูดต่อว่า “ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ตอนนี้ ฟังผมนะ ลงมา......”

ยู่ยี่เลียริมฝีปาก แล้ววางสาย ลุกขึ้น และหยิบเสื้อคลุมจากไม้แขวน ในระหว่างนั้น เฟริส์เห็นมันเข้า จึงถามเธอว่ากำลังจะไปไหน

เธอบอกว่าไปที่ร้านชั้นล่าง ซื้อของบางอย่าง

เมื่อเดินลงมาถึงชั้นล่างในบ้านพักคอนโด ไฟถนนระยิบระยับไปรอบๆ แถมยังมีดอกไม้ไฟก็ปะทุขึ้นฟ้าเป็นระยะๆ สีสันสดใส และสวยงามมาก

ยู่ยี่ยืนอยู่ท่ามกลางลมหนาว หันกลับมา มองไปรอบๆ โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เธอหยิบรับสาย เขาพูดอย่างอ่อนโยนว่า “มองไปที่ข้างหลัง”

เมื่อหันหลังกลับแล้ว ค่อจากนั้น นางก็ตะลึงอยู่กับที่ แข็งทื่อเหมือนตอไม้เช่นนั้น จมูกเริ่มแดงเล็กน้อย

ฉันทัชยืนอยู่ไม่ไกล

เขาถือโทรศัพท์ด้วยมือข้างหนึ่ง และวางมือขวาไว้ในกระเป๋ากางเกงสูทด้วยท่าทีสบายๆ พร้อมสวมเสื้อเชิ้ตสีแดงเข้ม ด้านนอกสวมใส่เสื้อโค้ทสีดำตัวยาว โดยท่าทียืนตระหง่าน จากยืดตัวตรง แต่เหมือนเหนื่อยเล็กน้อยจากการเดินทางไกล แต่สีหน้ากลับยังอ่อนโยนเช่นเดิม

เมื่อจ้องมองชายหนุ่มที่เป็นเช่นนี้ จู่ๆ ยู่ยี่ก็นึกถึงประโยคนั้น ทั้งร่างเต็มไปด้วยลมฝน คุณเดินทางมาจากเซี่ยงไฮ

“คุณเห็นผมยัง”ฉันทัชจ้องที่เธออย่างไม่ละสายตา พลางส่งพูดในโทรศัพท์

เธอพยักหน้า และจ้องมองไปยังที่เขาเช่นกัน โดยทั้งสองมองกันอย่างไม่กะพริบ

“ถ้าอย่างนั้น ยืนนิ่งอย่าขยับ ยืนอยู่ที่เดิมนะ......” เขาอ่อนโยนมากขึ้น จากนั้น ก็ก้าวขายาวทรงเสน่ห์ ค่อยๆเดินเข้าหาเธอทีละก้าว

เมื่อยืนนิ่ง ฝ่ามือใหญ่ก็วางบนเอวเรียวของเธอ กอดเธอไว้แน่ ยู่ยี่กอดเอวตอบกลับเขา พลางดมกลิ่นหอม ที่ทั้งสุขุมเป็นผู้ใหญ่ และเซ็กซี่จากชายหนุ่ม

“ทำไมจู่ๆคุณถึงกลับมาคะ” ซบหน้าลงบนอกบึกบึนอันอบอุ่นของเขา

ฉันทัชแนบหน้าอยู่ข้างหูเธอ “ผู้หญิง และลูกของผม อยู่ที่นี่กันหมด ผมอยากฉลองเทศกาลฤดูตรุษจีนนี้กับพวกเขา......”

ลำคอและตาถูกกั้นไว้หมดแล้ว หน้าอกยู่ยี่กระเพื่อมขึ้นลง ยกมือคว้าเสื้อคลุมเขาไว้ “แล้วพ่อและแม่ของคุณ......”

แน่นอน ไม่รอให้เธอจะพูดจบ ฉันทัชก็กุมใบหน้าเธอไว้ด้วยนิ้วยาว ดวงตาทั้งสองจ้องมองกัน ดวงตาเผยออกมาด้วยความคิดถึง นิ้วกลางกดลงที่ริมฝีปากเธอเบาๆ ไม่ให้มีคำพูดใดๆออกมา ริมฝีปากบางเผยเซ็กซี่ออกมา “พ่อแม่ผม ผมฉลองวันตรุษจีนกับพวกเขาสามสิบห้าครั้งแล้ว แต่คุณและลูกกลับเป็นวันตรุษจีนครั้งแรก ผมไม่อยากพลาด ......”

ความสุขเปี่ยมล้นออกมา ยู่ยี่รู้สึกอบอุ่นหัวใจ อุ่นจนดูเหมือนจะล้น สำหรับเขา เธอชอบมากขึ้นเรื่อยๆ......

ยู่ยี่ยืนเขย่งเท้าขึ้น ยื่นมือรอบคอเขา แล้วจูบลงไป

เขามีความสุขมากกับการกระทำแบบนี้ของเธอ จึงทำการจูบตอบ จูบอย่างร้อนแรง จนเธอรู้สึกว่ามือเท้าหดลง

หลังจากเวลาผ่านไปนาน ฉันทัชจึงปล่อยเธอ ความเหนื่อยล้าที่สะสมมานานหลายวัน ก็หายไปในพริบตา “เรากลับไปที่อพาร์ตเมนต์กันเถอะ......”

เมื่อมองไปที่ห้องแวบหนึ่ง ยู่ยี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้า

เพราะเป็นวันส่งท้ายปีเก่า จึงทำให้ผู้คนบนถนนน้อยมาก เพราะสังสรรค์กันภายในบ้านกันหมด เขาขับรถ พร้อมจับมือเธอ โดยสิบนิ้วประสานกัน

เมื่อกลับถึงที่อพาร์ตเมนต์ ฉันทัชก็ไปอาบน้ำ เพื่อรีบกลับ เขาไม่ได้อาบน้ำเป็นเวลาสองวันแล้ว และเขาก็ยังไม่ได้ทานอะไรทั้งวัน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ยู่ยี่ก็ไปที่ห้องครัว ทำเกี๊ยวชามหนึ่ง และสลัดผัก ยำเห็ดหูหนู เห็ดเข็มทอง และยังมีก๋วยเตี๋ยวหม้อดินให้กับเขา

เมื่อฉันทัชออกมาอีกครั้ง เธอก็เตรียมอาหารเสร็จแล้ว ยิ้มพลางกวักมือเรียกเขา “รีบมาทานข้าวค่ะ”

เมื่อได้กลิ่นหอม เลือดในแขนขายาวทั้งสี่ของฉันทัชไหลเวียนไปด้วยความสบาย เดินเข้าไป นั่งลง โดยที่เขาทาน ส่วนเธอนั่งดู

มันเป็นเพราะทั้งวันไม่มีอาหารตกถึงท้องจริง แม้จะทานอย่างสง่า แต่ในพริบตา เกี๊ยวในจานก็หมดลงไปทันที และอาหารที่เธอทำ เหลือเพียงเล็กน้อย

ยู่ยี่แซว: “ถ้าคนอื่นเห็นแบบนี้ พวกเขาจะคิดว่าคุณเป็นผู้ลี้ภัยนะคะ”

“บางที คุณคงไม่รู้ ผมคิดถึงรสชาติเกี๊ยวที่คุณทำ มานานมากแล้ว...” เขารับแก้วน้ำอุ่น มาดื่ม

“มันเป็นความผิดของฉันเองค่ะ ฉันไม่ควรล่อคุณมาตั้งแต่แรกเลย”

“ใช่ และตอนนี้ผมมีอีกอย่างที่อยากทำ และเหมือนกัน ตรงที่ผมก็คิดถึงมานานแล้ว…...”

ยู่ยี่ถามด้วยความสงสัย “อะไรคะ”

“กอดคุณหลับไปไง ให้ผมนอนสบายสักคืนนะ......” เขาตอบ พลางจ้องเธออย่างลึกล้ำ

ยู่ยี่รู้ถึงความอ่อนล้าและความเหนื่อยล้าของเขาดี ถอนหายใจเบา ๆ “คุณไม่จำเป็นต้องเหนื่อยมาก และรีบร้อนขนาดนั้นก็ได้นะคะ”

“ผมต้องการฉลองเทศกาลตรุษจีนนี้กับคุณและลูก นี่เป็นความคิดที่ลึกที่สุดในใจของผม ตอนที่ปักกิ่ง ผมคิดแบบนี้เสมอ จนไม่สามารถควบคุมมันได้......”

ซาบซึ้งไหม นั่นเป็นเรื่องปกติ ยู่ยี่ไม่สามารถหยุดยิ้มที่มุมปากได้ ดึงเขามา ให้นอนบนเตียง จากนั้นเธอก็ถอดรองเท้า แล้วนั่งลงไป “งั้นคืนนี้ คนอื่นฉลองเทศกาลตรุษจีนไป ฉันจะนอนเป็นเพื่อนคุณแล้วกันนะคะ……”

ฉันทัชหรี่ตาลงเล็กน้อย ระหว่างคิ้วและดวงตา กับข้างริมฝีปากบาง ปรากฏเป็นรอยยิ้มเบาๆ

เขาโอบเธอไว้ในอ้อมแขน กอดไว้อย่างแน่น ด้วยความรู้สึกใกล้ชิดที่แน่นหนา ราวกับว่าเขาสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณของอีกฝ่าย

ความรู้สึกนี้ ความอบอุ่นแบบนี้ ยู่ยี่ชอบเป็นอย่างมาก สูดหายใจเข้าลึกๆ ด้วยความเต็มเปี่ยม “ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้ฉันซาบซึ้ง และเซอร์ไพรส์แบบนี้....”