ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 482

“งั้นฉันจะถือว่าประโยคนี้เป็นคำชมแล้วกันนะคะ ที่จริงฉันไม่ได้คิดจะอยู่ที่นี่ ได้ยินมาว่าเมืองsมีชื่อเสียงในด้านทิวทัศน์ที่สวยงาม ส่วนใหญ่เป็นน้ำตกและหุบเขา ฉันชอบพวกเขามาก มันเป็นความลึกลับที่งดงามและเป็นธรรมชาติ เมืองsเป็นจุดแรกในการเดินทางของฉัน ที่ต่อไปคือเสฉวน หยูนหยาน ทุ่งหญ้าหูหลุนเป้ยเอ่อร์ พระราชวังโปตาลา” เมื่อพูดถึงแต่ละสถานที่ สายตาของเอวาก็เป็นประกาย

หลังจากคิดและลังเลสักพัก ยู่ยี่ก็พูด “ฉันรู้สึกว่าพระราชวังโปตาลาไม่ต้องไปหรอก ตรงนั้นขาดอากาศหายใจได้ง่าย ถ้าคุณหายใจไม่ออกขึ้นมาจะทำยังไง”

เอวาก็รู้สึกว่าจริง สุดท้ายเธอจึงหัวเราะออกมา “คุยกับคุณนี่สนุกจริงๆ”

ยู่ยี่รู้สึกว่าเอวาก็นิสัยไม่เลวเหมือนกัน

ตอนที่ฉันทัชเดินเข้ามา เขาก็มองไปที่ทั้งสองคนที่ยังพูดและหัวเราะด้วยความสงสัย คิวของเขาเลิกขึ้นอย่างแปลกใจ ขายาวอันมีเสน่ห์ก้าวไปข้างหน้า วางแขนบนอ่างล้างจาน แล้วพูดเสียงนุ่ม “ดูพวกเธอจะมีความสุขมากนะ คุยอะไรกันอยู่หรอ”

“ความลับ” เอวาพูด ยู่ยี่กำลังผัดผัก จนทำให้กลิ่นหอมลอยออกมา เธอเงยหน้าขึ้นมายิ้ม “ฝีมือของเธอไม่เลว”

ฉันทัชยกยิ้มขึ้น และตอบเห็นด้วยเสียงเบา

อาหารเที่ยงครบครันมาก ยู่ยี่ทำกับข้าวหกอย่าง สามอย่างเป็นของอ่อน และอีกสามอย่างเป็นรสจัด เมื่อเตรียมจานเสร็จแล้วเธอจึงถาม “โก๋ล่ะ”

“กำลังเก็บเอกสารอยู่ในห้อง”

“เรียกเขามากินด้วยกันสิคะ ตอนที่คุณไม่อยู่ โก๋เอาแต่คิดถึงคุณ”

ฉันทัชขมวดคิ้ว นัยน์ตาของเขาเป็นประกาย “ช่างเขาเถอะ ถ้าเทียบกับเขา ผมอยากให้คุณคิดถึงผมมากกว่า…”

เอวายังอยู่ ยู่ยี่ไม่สามารถต้านทานพลังทำลายล้างของเขาได้ แก้มของเธอจึงแดงเล็กน้อย ก่อนจะชี้นิ้วไปแล้วพูด “เรียกโก๋มากินข้าว”

“ครับ…” เขายิ้มบางๆแล้วเดินออกไป

เมื่อเห็นฉากนี้เอวาก็ยิ้มขึ้นมา เธอรู้สึกซาบซึ้งใจมาก ตอนที่คบกับดาหวัน เธอยังไม่เคยเห็นเขามีความสุขขนาดนี้เลย

โก๋ดูกระอักกระอ่วนและอึดอัด เขารีบโบกมือไม่กล้านั่ง

ยู่ยี่เตรียมข้าวกับซุปไว้เรียบร้อยแล้ว เมื่อเธอเห็นท่าทางของโก๋เธอจึงขมวดคิ้วพูด “ขนาดคำพูดของฉันทัชคนที่คุณรักที่สุดพูดคุณยังกล้าไม่ฟังหรอ”

“ผม…ผม…ผมไม่ได้รักฉันทัช…คุณยู่ยี่อย่าพูดมั่วๆนะ…” โก๋พูดติดอ่างอย่างประหม่า และสายตาก็แอบเหลือบมองฉันทัชอย่างระมัดระวัง

“โอเค ฉันรู้แล้ว ลองดูท่าทางเคาะเขินของตัวเองสิ ถ้าฉันพูดอีกสองประโยคนายคงอายหน้าแดง”

ฉันทัชพูดตัดบท “ถ้าคุณเล่นแบบนี้ต่อไป ข้าวก็กินไม่ได้แน่ๆ…”

ยู่ยี่พยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอมองโก๋ด้วยท่าทางเคร่งขรึม “ดูสิ คุณฉันทัชรักนายขนาดไหน กลัวนายหิว”

ฉันทัช “….”

โก๋ “…”

เอวา “……”

ทุกคนกินข้าวเที่ยงกันอย่างเอร็ดอร่อย ปกติเอวาไม่กินของเผ็ด แต่ครั้งนี้เธอชอบมาก เธอชอบเนื้อตุ๋นที่สุด

กินข้าวเสร็จทั้งสามคนก็ไปเมืองโบราณของเมืองs

หลายปีมานี้เมืองsพัฒนาไม่หยุด เมืองโบราณนั้นได้รับการบำรุงรักษาอยู่เสมอ ไม่ได้ทำเพื่อการค้า

เมื่อเดินมาได้สักพัก เอวาก็ชอบความสงบแบบนี้มาก เธอสามารถนั่งจิบน้ำชาข้างแม่น้ำได้ทั้งวัน

ตอนเย็นทั้งสามคนอยู่ที่คฤหาสน์ ฉันทัชอยู่กับยู่ยี่ ส่วนเอวาอยู่ห้องคนเดียว

ตอนนั่งกินน้ำในห้องนั่งเล่น เอวาบอกฉันทัชแล้วว่าเธออยากไปเที่ยว ไม่ได้คิดจะอยู่ที่นี่

ฉันทัชเงียบไปสักพักแล้วพูด “ผมไม่ปฏิเสธถ้าคุณจะไปเที่ยว แต่คุณน่าจะบอกอาคิระให้ดีก่อน รอให้เขาอนุญาตก่อน”