ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 544

ยู่ยี่ฟังจนเวียนหัวไปหมด เห็นเพียงปากเล็กๆของเขาขยับ ราวกับหมาป่าตัวน้อยโอโอโอร้องไม่หยุด “นี่เราเอาแต่โอโออะไร？”

กิ่งทองเลียอมยิ้มในมือ เอียงคอ หนุนไปที่ตักของเธอ ใช้ความคิด แล้วพูดว่า“คุณอาหญิงบอกว่า เพลงนี้ชื่อสุขทวีคูณ ว้าว เยี่ยมมาก！”

ยู่ยี่หน้าตาดำขลับมากขึ้นไปอีก“……”

ตอนอุดมคติ

วันหนึ่ง มีเด็กมากมายมาที่คฤหาสน์ตระกูลหฤทัยไพรุณ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับกิ่งทอง เด็กๆต่างเล่นกันอย่างสนุกสนาน

บ้างเล่นเป็นแม่ทัพ บ้างเล่นเป็นองครักษ์กิ่งทองเล่นจนหน้าเลอะเปรอะเปื้อนไปหมด

ตอนที่ยู่ยี่กับฉันทัชกลับมา ก็เห็นสภาพลูกชายเหมือนโจรก็ไม่ปาน

เมื่อเห็นฉันทัช เขาก็กระโจนเข้าหาอย่างตื่นเต้น มือเล็กๆที่สกปรกกอดไปที่ขากางเกงของฉันทัช

ยู่ยี่อยากจะดึงตัวเขาออก

ฉันทัชกลับอุ้มเขาขึ้นด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า ไม่ได้สนใจว่าลูกชายตัวเองจะเอาเศษดินที่ติดมือมาเช็ดบนกางเกงของเขา แต่กลับเช็ดดินที่เลอะบนใบหน้าเล็กๆนั้นของเขาออก“กำลังเล่นอะไรกัน？”

“แม่ทัพฮีโร่กับราชาโจรสลัด”ฝ่ามือของเขาดำสกปรก

ยู่ยี่เริ่มสนใจขึ้นมา ยิ่งมองลูกชายก็ยิ่งรู้สึกกล้าหาญ และรู้สึกองอาจดูดี จึงพูดว่า“ งั้นลูกชายของแม่ต้องเป็นท่านแม่ทัพ คนเก่งที่ไม่มีใครเทียบได้ ！”

กิ่งทองส่ายหัวกลับราวกับกลองป๋องแป๋ง ยืดอกตรง“ ผิด! ผมไม่ชอบเป็นแม่ทัพ ผมชอบราชาโจรสลัด ต้นไม้เหล่านี้ข้าเป็นคนปลูก ถนนเส้นนี้ข้าเป็นผู้บุกเบิก ถ้าอยากจะข้ามถนนเส้นนี้ ก็จงจ่ายค่าผ่านทางมา！กินเต็มที่ดื่มเต็มที่ ยังมีภรรยาอีกเป็นโขยง！โอ้ๆๆ ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ！”

ยู่ยี่“……”

ฉันทัช“……”

ยู่ยี่น้ำตาแทบไหล ไม่รู้จริงๆว่าเด็กคนนี้ไปได้นิสัยนี้จากใครมา

ฉันทัชเองก็คลึงไปที่คิ้วอย่างจนใจ หรือตอนเด็กๆเขาก็ซนแบบนี้เหมือนกัน ？

ตอนโตขึ้น

กิ่งทองในวัยสี่ขวบไม่ได้ซนเหมือนตอนเด็กๆ บุคลิกของเขาจะออกแนวเก็บตัว ชอบทำตัวราวกับเป็นผู้ใหญ่อยู่ตลอด

ยู่ยี่ถอนหายใจกับฉันทัช“คิดถึงกิ่งทองในตอนที่ยังเป็นเด็กๆจัง ทั้งน่ารัก และน่าเอ็นดูมาก ตอนนี้เหมือนคุณย่อส่วนลงมาเลย ดูแก่แม้จะยังเด็ก！”

“คงเพราะโตเกินวัย ”ฉันทัชไม่ได้รู้สึกอะไร

“คุณคิดว่าเพราะโตเกินวัยเหรอ ? แต่เขาบอกว่าระหว่างพวกเรามีช่องว่างระหว่างกัน แค่ห้าขวบก็มีช่องว่างระหว่างวัยแล้ว ถ้าอายุสิบห้า ช่องว่างระหว่างวัยไม่ห่างกันเป็นแม่น้ำสองสายเลยเหรอ？”

ยู่ยี่ไร้เรี่ยวแรง“ ฉันบอกเขาว่าเมื่อก่อนเขาน่ารัก และน่าเอ็นดูมาก เขากลับตอบฉันว่าตอนนั้นทำตัวปัญญาอ่อนเกินไป！”

“คุณอ่ะคิดมาก……”ผ่านการตกตะกอนของเวลา ทุกท่วงท่าที่ฉันทัชทำเต็มไปด้วยเสน่ห์ของความเป็นชายที่บรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก ปลายลิ้นร้อนแตะไปที่ติ่งหูของเธอ

เขากอดเธอ แล้วขึ้นไปยังชั้นบน……

ในอีกด้านหนึ่ง

เพื่อนๆต่างพูดคุยกันว่าคนเราเกิดมาได้ยังไง มีเพียงกิ่งทองที่สวมเสื้อคลุมตัวเล็ก เปิดหนังสือการ์ตูนดูอย่างเรียบเฉย ราวกับเจ้าชายน้อยในเทพนิยาย

หารือกันอยู่สักพัก ก็ไม่ได้บทสรุป

ดังนั้นทุกสายตาก็จึงหันมองไปที่กิ่งทองเขาเป็นเหมือนเทพบุตรในใจของเพื่อนๆทุกคน

กิ่งทองไม่ได้สนใจ แต่ก็ถูกเพื่อนๆตามมาถาม

พอดีกับได้เวลาเลิกเรียน เขาสะพายกระเป๋าแล้วออกจากห้องเรียนไป คนขับรถส่วนตัวได้จอดรออยู่แล้ว

กลับมาถึงที่ห้อง เขาโยนกระเป๋าที่สะพายอยู่ลงบนโซฟา

รับนมที่ย่าให้มา แล้วขึ้นไปชั้นบน ถือกล้องไปด้วย ประตูไม่ได้ล็อก เปิดออกแล้วเดินเข้าไป

ฉันทัชนอนทับยู่ยี่อยู่ และยังทำกิจกรรมร่วมกัน

เมื่อได้ยินเสียงก็หันมองไป จากนั้นก็ถึงกับชะงัก ไม่กล้าขยับเคลื่อนไหว

“เพื่อนๆต่างมีข้อสงสัยกัน ”ท่าทีที่ราวกับผู้ใหญ่ของเขา “เด็กเกิดมาได้ยังไง ”

ยู่ยี่ผลักร่างของชายหนุ่มที่ทับอยู่ออก แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่าง

จากนั้น เธอก็จ้องฉันทัชตาเขียว ทำตัวราวกับหมาป่าหิวโหยจนประตูก็ไม่ปิด ตอนนี้เป็นไงล่ะน่าอึดอัดแค่ไหน ！

ฉันทัชคลึงไปที่ขมับเบาๆ เขาประมาทเกินไปจริงๆ ไม่คิดว่าลูกชายจะเลิกเรียนเร็วขนาดนี้

โชคดี ที่เสื้อผ้าของเขาไม่ทันได้ถอดออกจนหมด

กิ่งทองพูดต่อ“พวกเขาบอกว่าไปงมมาจากในน้ำ เชอะ คิดว่าเหมือนงมก้อนหินหรือไง ? พวกเขาเอาแต่กวนผม ดังนั้นผมจึงคิดว่าผมต้องช่วยพวกเขาแก้ปัญหาเรื่องนี้”