ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 639

มนตรีไม่แปลกใจเลย สำหรับมนตรีแล้วคำตอบของเธอมีเหตุผล

หลายวันที่ได้อยู่ร่วมกันเขามีความรู้สึกนี้

“คุณพ่อของผม คุณเคยเห็นเขา เขากำลังป่วยหนัก ความหวังเดียวคือต้องการเห็นผมแต่งงานมีลูก เรื่องการมีลูกผมคงสามารถทำให้เขาได้ในขณะนี้ แต่การหมั้นสามารถทำได้ ช่วยผมแสดงละครฉากนี้ด้วย” มนตรีกล่าว

พนาวันยังคงส่ายหัว

“นอกจากคุณแล้ว ผมไม่รู้จะไปหาใครได้อีก มันเป็นการหมั้นที่จัดฉากเท่านั้น ช่วยผมหน่อยพนาวัน”

ท่าทีของมนตรีจริงใจมาก:

“ผมรู้ว่าคุณไม่มีความรู้สึกกับผมและระหว่างเรามันไม่มีทางที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ แต่ท่าทีของคุณที่มีต่ออาคิระก็อยู่ในช่วงลังเลใจเหมือนกันไม่ใช่หรือ?

“ถึงผมไม่รู้ว่าคุณลังเลเรื่องอะไร แต่การร่วมจัดฉากกับผมครั้งนี้ก็ถือเป็นโอกาสของพวกคุณด้วยไม่ใช่หรือ？คุณจะรู้จักเขามากขึ้นผ่านเหตุการณ์ครั้งนี้ และทำลายความลังเลเหล่านั้นไม่ใช่หรือ”

อาจเป็นเพราะความสงสารเล็กน้อยที่มีต่อพ่อของมนตรี แต่หลักๆแล้วเป็นเพราะคำพูดประโยคหลังของเขา เธอจึงตอบตกลง

“หรือเขาไม่เห็นเบาะแสอะไรจากสีหน้าของคุณ?” มนตรีถาม

พนาวันสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูด “บางทีฉันอาจจะแสดงเหมือนจริงเกินไป ฉันอ่อนโยนไม่เป็นแต่ความเย็นชาฉันสามารถแสดงออกมาได้”

“ผมไม่เคยเห็นว่าคุณมีพรสวรรค์ด้านการแสดงมาก่อน” มนตรียิ้มอย่างเฉยเมย: “คุณจะตามเขากลับมาไหม”

ดวงตาของพนาวันสับสน

มนตรีกล่าวว่า "ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ บางครั้งมะเร็งก็ไม่ใช่โรคที่รักษาไม่หาย"

พนาวันกล่าวว่า "ญาติของเขาตายกันหมดแล้ว ถ้าโรคของฉันรักษาไม่หายสุดท้ายก็ต้องตาย แล้วทำไมยังต้องให้ความหวังเขาอีกล่ะ"

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มนตรีกล่าวว่า "การใช้เวลาที่ดีที่สุดในชีวิตร่วมกันก็เป็นความโรแมนติกอย่างหนึ่ง"

พนาวันส่ายหัว

“ในเมื่อคุณมีความคิดของตัวเองผาก็จะไม่ก้าวก่าย” เมื่อเกลี้ยกล่อมไม่สำเร็จมนตรีก็ยอมแพ้

พนาวันพูดอะไรไม่ออก

นอกจากความหดหู่ เสียใจ และทำอะไรไม่ถูก

แล้วหมีพูลตอนนี้ควรทำอย่างไร