ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 65

และอีกทางฝั่งหนึ่ง

จักรกฤษและกนกอรอยู่ทั้งสองคนเลย คนเดียวที่ไม่อยู่ก็คือทับทิม

“เธอล่ะ？” เชอร์รีนขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าโรคเก่ากำเริบหรอกนะ？

“ออกไปเดินช้อปปิ้งแล้ว ตั้งแต่วันนั้น เธอก็ไม่ไปที่บ่อนการพนันอีกแล้ว” นี่เป็นสิ่งเดียวที่กนกอรรู้สึกปลาบปลื้มใจ

เมื่อได้ยิน เธอพยักหน้า สีหน้าเข้มงวดอย่างผิดปกติ : “พวกคุณสามารถพูดตักเตือนเธอได้โดยปกติ บอกเธอว่าฉันจริงจังมาก และไม่ได้ล้อเล่น ขอเพียงแค่พูด ก็จะต้องทำให้ได้ ให้เธอพูดหรือกระทำด้วยความระมัดระวังไว้ให้ตลอด จะได้ไม่ทำอีก ”

“ตระกูลยศถาเมคาของเรา คนที่เธอกลัวมากที่สุดก็คือคุณ คุณพูดให้ทำยังไงก็ทำอย่างนั้น” จักรกฤษถอนหายใจอย่างจนใจเบาๆ

กนกอรก็ถอนหายใจเบาๆด้วยเช่นกัน : “ไม่ว่าจะเกรงกลัวใคร ขอเพียงแค่มีคนที่กลัวก็พอแล้ว ยังไม่ได้กินข้าวกลางวันแน่ๆ แม่ไปทำอาหาร มื้อเที่ยงห่อเกี๊ยวทานกัน”

“โอเค ทำไส้อะไร？”

“ไส้กุยช่ายหมู”

“งั้นฉันไปเลือกกุยช่าย”

ทั้งสามคนแบ่งหน้าที่กัน แต่ว่าใช้เวลาเพียงครู่เดียว ก็ห่อเกี๊ยวได้จานหนึ่งแล้ว ต้มน้ำ ใส่ลงหม้อ

กินเกี๊ยว กนกอรเอ่ยปากพูดว่า ： “ท้องสองเดือนแล้วไม่ใช่เหรอ มีอาการอะไรบ้างไหม？”

“ก็ไม่ได้มีอาการอะไรมากนะ ก็แค่ค่อนข้างง่วงนอน แล้วก็อาเจียนบ้าง”

“นั่นเป็นอาการปกตินะ แพ้ท้องรุนแรงไหม？ในหนึ่งวันอ้วกกี่รอบ？”

ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เชอร์รีนพูดกล่าว : “ก็ไม่ได้รุนแรงนะ หนึ่งวันก็หนึ่งครั้ง และก็ไม่ได้อาเจียนร้ายแรงมาก”

“งั้นก็ดี เด็กน้อยเป็นเด็กดีเลยทีเดียว ดูเหมือนว่าไม่ได้ทำให้เธอทรมาน นี่ก็เป็นเรื่องที่ดี ต่อไปก็ได้หายห่วงหน่อย คุณชายออกัสล่ะ？”

“ไปทำงานที่บริษัทแล้ว”

“งั้นความรู้สึกของพวกคุณทั้งสองเป็นอย่างไรบ้าง？”

“ก็โอเคดีนะ” เชอร์รีนตอบลวกๆแบบขอไปที

กนกอรยังคงไม่วางใจ : “การที่สามีภรรยาไม่เหมาะสมกันหลายๆด้าน นี่ก็เป็นปัญหาหนึ่งจริงๆ แม่ยายของแกปฏิบัติต่อแกอย่างไรบ้าง？”

เชอร์รีนยังคงหลีกเลี่ยงประเด็นสำคัญ : “ก็โอเคดีนะ”

“แกไม่พูดความจริง แม่ก็ไม่รู้รายละเอียดข้อเท็จจริง แต่ว่ายังคงต้องบอกลูกประโยคหนึ่ง ไม่ต้องยอม ขอเพียงแค่เรามีเหตุผล ไม่ว่าคำพูดใครก็ไม่ต้องยอม จะให้พวกเขาดูถูกพวกเราไม่ได้นะ ขอเพียงแค่ดูถูก พวกเขาได้คืบแล้วจะเอาศอก รู้ไหม ？”

“โอเคๆค่ะ รู้แล้วแม่” ในใจของเธอรู้ดี แม่กลัวว่าเธอจะถูกเอารัดเอาเปรียบ

กินอาหารค่ำเสร็จตอนที่ดูทีวี ทับทิมกลับมาแล้ว เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนควบคุมพฤติกรรมและคำพูดได้เยอะเลย

เพียงแค่ เธอกลับว่าเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ ： “เชอร์รีน คืนนี้คุณมีกิจกรรมอะไรกับพี่เขยเหรอ？”

สับสนมึนงง เชอร์รีนมองมาที่เธออย่างไม่เข้าใจ : “คำพูดนี้หมายความว่าไง？”

กะพริบสายตาที่ลึกลับแล้ว ทับทิมขยับเล็บที่ตัวเองพึ่งจะทาเสร็จ : “เมื่อกี้ตอนที่ฉันผ่านร้านดอกไม้ บังเอิญไปเห็นพี่เขยกำลังเลือกดอกไม้อยู่ข้างใน หรือว่า เขาอยากที่จะเซอร์ไพรส์อะไรคุณหรือเปล่า？”

เชอร์รีนขยับหน้าเล็กน้อย ไม่พูดไม่จา ในใจกลับว่าเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น อดไม่ได้ที่จะแอบเดาอย่างเงียบๆ

เขาเลือกดอกไม้ที่ร้านดอกไม้？

เลือกดอกไม้ เขาเตรียมที่จะมอบให้ใคร？

และทับทิมกลับว่าพูดชื่นชมด้วยความตื่นตะลึงว่า : “โรแมนติก โรแมนติก โรแมนติกเกินไปแล้ว！”

มองดูเวลาแวบหนึ่ง ก็เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว ตอนสองทุ่มนัดกับเลอแปงไว้เรียบร้อยแล้วว่าจะไปดูงานแสดงดนตรีด้วยกัน กลับไปเปลี่ยนผ้าที่บ้านตระกูลสิริไพบูรณ์ ก็ได้เวลาพอดีเลย

เอาเสื้อคลุมมาจากบ้านตระกูลสิริไพบูรณ์ เธอก็รีบไปสถานที่ที่นัดหมายไว้กับเลอแปงล่วงหน้า โรงละครโอเปร่าแห่งเมืองs