ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 653

นาโนไม่เคยแม้แต่จะก้าวเข้าไปในครัวตั้งแต่เธอยังเด็ก แล้วเธอจะแยกออกว่าเป็นเครื่องปรุงอะไรได้อย่างไร

ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่รู้จะลงมือยังไงเลย

นีรดามีความปวดหัวเล็กน้อย ขยับเคลื่อนรถเข็นด้วยมือ และอธิบายให้เธอฟังทีละอย่าง สอนทีละอย่าง!

ใต้เท้าก็สวมรองเท้าส้นสูงแบบนั้น ไปไปมามาไม่ค่อยสะดวกจริงๆ

บวกกับภายในห้องยังเต็มไปด้วยหินอ่อนที่เรียบเนียน เธอไม่ได้สังเกตก็ลื่นแล้ว เข่าของเธอล้มลงกับพื้นอย่างแรง ทันใดนั้นสีหน้าบนใบหน้าที่สวยงามของเธอก็เปลี่ยนไปทันที

พยุงและลุกขึ้นอีกครั้ง นาโนสาปแช่งในปากของเธอเบสๆ ความเจ็บปวดจากเข่าของเธอนั้นร้อนแรงมาก เธอคงจะล้มลงไม่เบาแน่เลย

เห็นได้ชัดว่านีรดาไม่อยากการพูดอะไรอีก เธอจับรถเข็นด้วยมือทั้งสองข้างอย่างแน่น มีความวู่วามที่อยากจะพึ่งขึ้นไป

ใส่เครื่องปรุงเข้าไปแล้วยังไม่เสร็จ ต้องกวนต่อไป

แม้ว่านาโนจะสูง แต่แขนและขาที่บางนั้น หลังจากขยับไปสองสามครั้ง แขนของเธอก็อ่อนแรง ไม่มีกำลังที่จะยกมันขึ้นอีกแล้ว

"ห้ามหยุด ถ้าไฟอยู่ในสถานะนี้ไฟจะลุกไหม้ต่อเรื่อยๆ หากเธอหยุดกวนจะทำให้เกิดแรงที่ไม่สม่ำเสมอ ถึงขั้นสามารถไหม้ได้"

นีรดาหันมาจริงจังและพูดอย่างเข้มงวด

นิสัยของนาโนนั้นเป็นนิสัยที่ไม่สามารถทนได้อยู่แล้ว แต่ในขณะนี้มันยากที่จะเงียบและไม่โวยวาย

รอให้ส่วนผสมพวกนั้นผสมกับเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นเวลาเกือบสิบสองนาฬิกา

ขาทั้งสองของนาโนอ่อนแรง แขนของเธอก็ยิ่งปวดขึ้นไปใหญ่

เธออยากจากไป แต่นีรดาไม่อนุญาต

จนถึงตอนนี้ก็เป็นเพียงขั้นตอนแรกของการทำส่วนผสมเท่านั้น จากนี้ยังมีขั้นตอนที่สองอีก

นาโนแอบด่าอยู่ในใจอย่างลับๆ เดินออกจากห้องครัวและก้าวเข้าไปในร้านอาหาร หาที่นั่งริมหน้าต่างและนั่งลง หยิบปลาสเตอร์ปิดแผล ขึ้นมาติดบนเข่าของเธอ

ในขณะนี้ โทรศัพท์ดังขึ้น คือดนัยที่โทรมา น้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยน"ที่รัก ลำบากแล้วนะ"

"เฮอะ"

นาโนขยับริมฝีปากที่สง่างามด้วยความโกรธ

หันหน้ามองไปในกระจก ใบหน้าหม่นหมองของเขาดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยขี้เถ้า ยังจะมีความงามในตอนเช้าที่ไหนอีก?

“หลังจากกลับจากทำงานตอนเย็นแล้ว ผมนวดให้คุณ เพื่อปลอบที่รักของผมจากทำงานหนัก ผมตั้งใจไปเรียนรู้เทคนิคจากหมอนวดเลย” ดนัยหัวเราะและเลิกคิ้วเล็กน้อย

“มันสายเกิดไปแล้ว!” เปลวไฟในหัวใจของนาโนสลายไปไม่น้อย

“สามีคนนี้เป็นเพียงสิ่งที่สายไปสำหรับภรรยาเท่านั้น” ดนัยพูดหวานเอาอกเอาใจ ราวกับว่าปากถูกทาด้วยน้ำผึ้ง “วันนี้คุณลำบากแล้ว”

“คุณรู้ก็ดีแล้ว ตอนนี้ฉันง่วงมาก งีบสักพัก วางสายแล้วนะ”

ดนัยตอบกลับ นาโนจึงวางสายโทรศัพท์

ในเวลานี้ยังจะไปใส่ใจในรายละเอียดที่ไหนกัน นั่งเอนหลังพิงโซฟาข้างหลัง นั่งไขว่ห้าง แล้วหลับตาลงพักผ่อน

สาวงามก็คือสาวงาม แม้จะหน้าตาแบบนี้ แต่ก็ยังเป็นภาพลักษณ์ที่สวยงาม มีผู้ชายไม่น้อยเลยที่จะหันสายตามองมาทางนี้

หลังจากพักไปครึ่งชั่วโมงกว่า ในที่สุดเธอก็รู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย นาโน สะบัดผมลอนที่มีเสน่ห์ของเธอเบา ๆ แล้วยืดเอวเล็กน้อย

ถ้าเป็นเวลาปกติ เธอจะไปซื้อของช้อปปิ้งแล้วในเวลานี้ หรือไม่ก็ดื่มชายามบ่ายกับเพื่อนสนิท จะเหมือนตอนนี้ที่สภาพเกือบตายได้ยังไง!

เธอนั่งตัวตรง พนักงานในร้านอาหารเข้ามา “คุณหนูคะ คุณหญิงให้คุณไปในครัวค่ะ”

“เชี้ย!”

นาโนพูดจาหยาบคายออกมาโดยตรง

ยืนขึ้น ทำรอยพับบนกระโปรงให้เรียบ แล้วเดินไปที่ห้องครัวอีกครั้ง

คราวนี้นีรดาขอให้เธอบดส่วนผสมทั้งหมด เธอพูดอย่างชัดเจน ไม่ได้ใช้เครื่องบดมาบด แต่ด้วยมือของเธอ!

ด้วยมือคู่นี้ บดส่วนผสมของหม้อเหล็กทั้งใบ!

นาโนคิดว่าเธอกำลังล้อเล่น!

เพราะว่ามีคนมากเกินไปบนถนน และในชั่วพริบตา คนๆนั้นก็หายไป

นีรดาขมวดคิ้วอย่างหนัก ท่าทีกำลังครุ่นคิด

เวลา 9 โมงเย็น เมื่อนาโนกำลังจะหลับไป คนใช้ก็เคาะประตู ให้เธอลงไปรับประทานอาหารเย็นที่ชั้นล่าง

โดยปกติ เพื่อที่จะลดน้ำหนัก และรักษาหุ่นที่เพรียวบางของเธอ เธอจะไม่กินหลังเที่ยงเสมอ

ตราบใดที่เลยเวลาบ่ายสามโมงมาแล้ว จะกินอาหารมื้อหลักอีก จะใช้ผักและผลไม้มาเติมเต็ม

อาจจะเพราะวันนี้มีกิจกรรมเยอะ อาจจะเพราะเป็นกิจกรรมที่ใช้แรง นอนอยู่บนเตียง ตัวเองยังสามารถได้ยินเสียงท้องร้องดังออกมาได้

เธอสวมรองเท้าแตะตามใจชอบ แล้วลงไปชั้นล่าง

ดนัยก็เลิกงานพอดี เขาจึงยื่นกระเป๋าเอกสารให้คนใช้ที่อยู่ข้างๆ นั่งลงข้างๆ นาโน และนวดไหล่ของเธอด้วยนิ้วที่เรียวยาวและทรงพลัง “สบายไหม?”

"สบายจริง ๆ หนักกว่านิดหน่อย ใช่แล้ว"

ผ่อนคลาย นาโนหลับตาอย่างเฉื่อยชา และพิงอยู่ในอ้อมแขนของเขาราวกับว่าเธอไม่มีกระดูกทั้งตัว

โอบกอดเธออย่างเต็มเอี่ยม อย่าพูดเลยว่าดนัยอารมณ์ดีขนาดไหน จากนั้นเธอก็หรี่ตาลงอีกครั้ง พูดเตือนว่า "อย่าเย้ายวนผมไปมั่วนะ"

นาโนขยับร่างกายของเธออีกครั้งเพื่อหาตำแหน่งที่สบายที่สุด และกล่าวว่า "ฉันอยากเย้ายวนคุณนะ มีใจแต่ไม่มีแรงแล้ว"

“เหนื่อยมาก?”

“ แน่นอนว่าเหนื่อยมากอยู่ ไม่ใช่เรื่องตลกเลย ฉันไปที่นั่นกับแม่ในตอนเช้า พึ่งกลับมาก่อนคุณแค่ก้าวเดียวเอง แม้แต่ตะเกียบฉันก็จับไม่อยู่แล้ว”

ในที่สุดนาโนก็พบใครบางคนที่เธอสามารถคุยระบายด้วยได้ นำความยากลำบากต่างๆที่เธอได้รับพูดออกมา ขาเซ็กซี่ทั้งสองข้าววางอยู่บนตักของขา

ดนัยฟังแล้วรู้สึกสงสารมาก เขาทุบไหล่ให้เธอ นวดแขนให้เธอด้วย ท่าทางนุ่มนวลมาก

นี่คือสิ่งที่นีรดาเห็นเมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องรับแขก ทันใดนั้นเธอก็ไม่พอใจแล้ว

“แค่ไปร้านอาหารวันเดียว กลับมาแล้วทำไมพร่ำบ่นมากมายขนาดนี้?”